Werkzaamheid van Pembrolizumab alleen of in combinatie met chemotherapie bij longkankerpatiënten van 70 jaar en ouder.
Het volgende is een samenvatting van “ Pembrolizumab alleen of met chemotherapie voor 70+ jaar oude longkankerpatiënten: een retrospectieve studie ”, gepubliceerd in het novembernummer van Pulmonology door Blasi, et al.
Pembrolizumab in de eerste lijn, alleen, zoals toegestaan voor PD-L1 ≥50%, of met chemotherapie, werd onderzocht bij oudere mensen met niet-kleincellige longkanker (NSCLC), voor wie niet veel bewijs bestaat. Er is een beoordeling uitgevoerd onder 156 patiënten van 70 jaar of ouder die tussen januari 2016 en mei 2021 zijn behandeld. Uit het radiologische onderzoek bleek dat de tumor verergerde en uit gegevens bleek dat de behandeling schadelijk was.
De combinatie van pembrolizumab en chemotherapie (n = 95) leidde tot meer bijwerkingen (91% versus 51%, P < 0,001), stopzetting van de behandeling (37% versus 21%, P = 0,034) en ziekenhuisopnames (56). % vs. 23%, P < 0,001), maar het aantal immuungerelateerde bijwerkingen (irAE's, gemiddeld 35% , P = 0,998) was hetzelfde als bij alleen pembrolizumab (n = 61). De totale overleving (OS) en de progressievrije overleving (PFS) waren in beide groepen ongeveer hetzelfde (7 versus 8 maanden en 16 versus 14 maanden, om precies te zijn; P > 0,25).
Uit een onderzoek uitgevoerd na 12 weken bleek dat irAE’s verband hielden met een langere levensduur (mediane PFS 11 maanden versus 5 maanden, risicoratio [HR] 0,51, P = 0,001; mediane OS 33 maanden versus 10 maanden, HR 0,46 , P <.001), maar andere bijwerkingen niet (beide P >.35). De kortere PFS en OS werden in een multivariabele analyse in verband gebracht met een slechtere ECOG-prestatiestatus (PS) van 2 of meer, hersenmetastasen bij diagnose, squameuze histologie en geen tumor-PD-L1-expressie (HR 1,6-3,9 voor PFS en OS, alle P <.05). Chemo-immunotherapie verhoogt het risico op bijwerkingen en ziekenhuisopname zonder de PFS of OS te verhogen bij mensen van 70 jaar of ouder bij wie onlangs de diagnose NSCLC is gesteld, vergeleken met alleen pembrolizumab. ECOG PS 2, hersentumoren bij diagnose, plaveiselcelhistologie en PD-L1-antilichamen zijn allemaal gekoppeld aan een slechter resultaat.