Lymfklierkanker is de verzamelnaam voor twee types kanker van het lymfestelsel: de ziekte van Hodgkin (ook wel hodgkinlymfoom) en het non-hodgkinlymfoom. Bij hodgkinlymfomen is een specifieke soort kankercel aanwezig, de vele andere vormen zijn non-hodgkinlymfomen. Het hodgkinlymfoom komt niet zo vaak voor en treft meestal jonge mensen tussen 15 en 35 jaar. Een tweede piek komt voor bij patiënten ouder dan 65 jaar. Non-hodgkinlymfomen behoren tot de tien meest voorkomende kankers, zowel bij mannen als bij vrouwen. Ze treffen vooral 50-plussers.  

Verreweg de meeste patiënten krijgen de diagnose lymfklierkanker na een doorverwijzing omwille van een zwelling in één of meer lymfklieren in de hals, in een oksel of in een van de liezen. Meestal zijn die zwellingen niet pijnlijk; soms zijn ze wel gevoelig als er op gedrukt wordt. Als de ziekte niet in de lymfklieren begint, zijn de eerste symptomen vaak minder duidelijk. Veel voorkomende klachten zijn: koorts, felle jeuk, sterke vermoeidheid, onverklaarbaar gewichtsverlies, pijn bij het drinken van alcohol en hevige transpiratie (vooral 's nachts).

Aangezien het lymfvaatstelsel over het hele lichaam verspreid is, kunnen lymfomen overal ontstaan en zich snel uitbreiden en alle organen aantasten.

Hodgkinlymfoom heeft zonder behandeling een prognose (levensverwachting) van slechts enkele maanden en vereist meestal chemotherapie en/of radiotherapie. Bij non-hodgkinlymfoom hangt het type behandeling sterk af van het type lymfoom. Bij sommige traag evoluerende varianten en met name bij oudere patiënten kan de behandeling zwaarder zijn dan de ziekte zelf. Bij andere, agressieve vormen is wel chemotherapie, radiotherapie of een andere vorm van behandeling noodzakelijk.

Bron:  www.goedgevoel.be