Wat doe jij tegen kanker ?
Auteur: Monique Verlind (DJMO)
Vijf jaar geleden schreef ik dit bericht over kankerspelletjes op Facebook. In dat bericht schreef ik onder meer de woorden: "Als je werkelijk wilt dat mensen bewust worden van deze afschuwelijke ziekte, doe dan iets unieks. Ga geld inzamelen voor de kankerbestrijding door de marathon van New York op je handen te lopen bijvoorbeeld, of ga de Elfstedentocht zwemmen. Doe iets, maar stop met het spelen van spelletjes waar kankerpatiënten geen zak aan hebben. Ik stel voor dat iedereen het aantal tattoos op zijn lijf omzet in hele euro's en dat doneert aan de Kankerbestrijding. Dat levert tenminste nog wat op."
Inmiddels zijn we vijf jaar verder en is er een hoop veranderd. Wat er niet veranderd is, is het aantal mensen dat getroffen wordt door kanker. Borstkanker, keelkanker, botkanker, longkanker, huidkanker of welke andere vorm van kanker dan ook. Wat er wel veranderd is, is mijn persoonlijke situatie. De mensen die mijn serie over het Westerborkpad hebben gevolgd hebben daar wel enig idee van. Sinds een klein jaar ben ik fanatiek aan het wandelen geslagen. Voor dertig tot veertig kilometer op één dag draai ik m'n hand niet meer om.
Op dit moment leven we in een bizarre tijd. We hebben onder andere te maken met de coronacrisis en de Black Lives Matter-beweging. Enerzijds liggen de economie én de gezondheidszorg op haar gat, want alle aandacht gaat naar de COVID-19-patiënten, en anderzijds staan er wereldwijd een heleboel mensen op om te protesteren tegen (politie)geweld tegenover onze negroïde medemensen. Ik zou dit jaar meedoen aan de Nijmeegse Vierdaagse. In plaats daarvan liep ik vorige week de Walk of Wisdom rondom Nijmegen, samen met qltel.
Tijdens het wandelen en de gesprekken die we onderweg voerden kwam ik tot de conclusie dat de nuance ver te zoeken is momenteel. In mijn laatst gelopen etappe van het Westerborkpad ging het onder meer over toenmalig burgemeester Tjalma van Hoogeveen en zijn rol in de Tweede Wereldoorlog. In eerste instantie reageerde ik net als iedereen: wat was die vent ontzettend fout in de oorlog. Zomaar de Joden uitleveren aan de Duitsers. Wat een mongool. Toen ging ik nadenken. Met welke intentie beging Tjalma zijn 'daden'? Deed hij dat om een wit voetje te halen bij de Duitsers? Deed hij dat om zijn eigen hachje te redden? Of dacht hij wellicht dat hij, door de Joden uit te leveren, de rest van de inwoners kon beschermen tegen de Duitsers? Wist hij überhaupt wel wat er in de concentratiekampen gebeurde? Ik heb er geen antwoord op, en dat antwoord zal ik waarschijnlijk ook nooit krijgen.
Toen ik thuiskwam viel mijn oog op een mailtje van LeChampion. Of ik mee wilde doen aan de Dam tot Dam wandeltocht-thuiseditie. In een opwelling besloot ik me in te schrijven voor de 42 kilometer. Na het inschrijven kreeg ik de mogelijkheid aangeboden om een sponsorpagina aan te maken voor Pink Ribbon. Deze stichting spant zich in om onder meer borstkankeronderzoek mogelijk te maken. Ik moest terugdenken aan het kankerspelletje op Facebook en mijn uitspraak om je in te zetten voor de kankerbestrijding. Ik besloot de daad bij het woord te voegen. Op 19 september loop ik van Alkmaar naar Amsterdam.
Van m'n voordeur naar m'n stamkroeg Café de Poort in Amsterdam. Ruim 42 kilometer. Dit keer niet voor mezelf, maar voor borstkankeronderzoek. 42 kilometer lopen is misschien niet uniek, maar ik doe in ieder geval wel wat ik vijf jaar geleden schreef: ik ga daadwerkelijk iets ondernemen om onderzoek naar kanker te steunen, ook al is het misschien een druppel op een gloeiende plaat. Nu jullie nog. Durven jullie iets te doen of te doneren?
De voorlopige wandelroute van DJMO van Alkmaar naar Amsterdam.
Bron: www.frontpage.fok.nl