Na het krijgen van een kankerdiagnose moet er veel in korte tijd gebeuren. Nieuwe afspraken plannen met de dokter, het behandelplan doornemen, familie en vrienden inlichten en daarboven op ben je ook nog ziek. Om al die indrukken een plek te kunnen geven is daar Wij Allemaal, een organisatie met inloophuizen voor (ex-)kankerpatiënten en nabestaanden hiervoor. In Purmerend wandelt een groepje iedere woensdag door de stad.

Op een paar korte regendruppels na, is het ook deze woensdag een prachtige dag. De wandelclub, normaal met zeven deelnemers, vertrekt dit keer met vier man sterk. "We gaan naar tante Bets", vertelt routebegeleider Louise. Na haar borstkankerdiagnose was haar conditie volledig weg. "Ik heb toen gezegd, 'mijn doel is om de Dam tot Dam te lopen'. Ik kreeg wel een paar scheve gezichten, maar goed, ik was vastberaden. Ik vertelde het aan een vriendin en zij kwam met het idee om een wandelclub voor lotgenoten te starten."

Zo gezegd, zo gedaan, en zo werd bij de organisatie Wij Allemaal de wandelclub opgericht. "We hebben samen onze conditie opgebouwd en uiteindelijk de Dam tot Dam gelopen. Weliswaar van Zaandam tot Zaandam, maar het was voor ons allemaal een euforische loop."

Louise die de andere wandelaars laat zien waar een mooie boom staat.

'Niet constant met kanker bezig'

Op deze frisse woensdagochtend trekt de groep weer door de stad. De bomen, nog steeds kaal van de winter, bewegen langzaam mee met de wind en het eerste paar bloemenstruiken staat zich klaar te maken voor de lente. "Het is heerlijk zo. Je bent even gezellig samen, je weet wat de ander heeft doorstaan, maar bent hier lang niet altijd mee bezig. Ik vind het juist fantastisch dat we met z'n allen stoppen langs de kant om een rode kater te aaien, in plaats van dat we constant met kanker bezig zijn. Maar het is wel fijn dat die optie er is", vertelt één van de wandelaars.

De rode kater in kwestie

Langs de weg laat Louise nog een souvenir, een zwerfkei, achter op een regenbooggekleurd bankje. "Zo verspreiden we de boodschap nog beter", vertelt ze met een knipoog. Kleine gebaren, maar voor de deelnemers van grote betekenis. “Of je nu net de diagnose hebt gekregen, herstellende bent of een dierbare hebt verloren, hier zitten we allemaal in hetzelfde schuitje,” zegt Thea, een van de wandelaars en overlevende van darmkanker.

Louise die de zwerfkei plaatst.

Een echte steunpilaar:

Bij terugkomst in het inloophuis legt coördinator Wendy uit wat Wij Allemaal betekent voor de leden. "Voor sommigen is het een excuus om even gezellig te kletsen bij een bakje koffie, waar het voor anderen een echte steunpilaar is", vertelt ze.

Dat blijkt wanneer een aangeslagen lid binnenkomt. Vrijwilligers weten direct wat er speelt en omarmen haar. Aan een tafel ernaast voert een vrijwilliger een informerend één-op-één gesprek met een lid. En aan de grote tafel zitten de wandelaars, die na een enorm lange tocht genieten van hun welverdiende bakje koffie, de bijbehorende koek en schaterlachend aan tafel zitten.

'Niet voor elkaar, maar met elkaar'

"Het is mooi dat alles hier kan", zegt Wendy. "We hebben professionele vrijwilligers die een luisterend oor kunnen bieden, leden zowel fysiek als mentaal kunnen ondersteunen, maar ook heel goed een bakje koffie in kunnen schenken. Waar je ook maar behoefte aan hebt, dat is wel een optie hier. We doen het ook niet alleen voor elkaar, maar met elkaar."

Voor de Video van dit Artikel klik hier

Bron: www.hartvannederland.nl