Foto: Privé.

 

 

 

 

 

 

Manon weet nog niet hoe ze moet toeleven naar 21:12 uur deze zaterdagavond. In De Kuip zal een enorm doek worden uitgerold. Een volle Kuip zal zingen voor haar man Wesley Huijgens. De bloedfanatieke Feyenoord-supporter overleed twee weken geleden. Hij werd slechts 36 jaar.

 

Al dagenlang zijn Lotte (5) en Daan (2) in extase. Met papa en mama naar de Open Dag van Feyenoord. Ze zijn nog maar net binnen of ze lopen een cameraploeg van Rijnmond tegen het lijf. Op welke plek gaat hun favoriete club eindigen?

 

Wesley is bescheiden en antwoordt dat Feyenoord voor plek 2 moet gaan. Z’n dochter corrigeert hem en zegt dat Feyenoord kampioen moet worden. Van een afstand maakt mama Manon lachend een foto. Niemand van de 30 duizend bezoekers heeft ook maar enig moment het idee dat het de laatste keer is dat Wesley in De Kuip is.

 

 

Wesley is teamleider in de gehandicaptenzorg bij ASVZ in Sliedrecht. Een sterke, brede gozer. De judoka van weleer hangt nu meerdere keren per week aan de gewichten in de sportschool en houdt van de Aziatische vechtsport kempo. Fanatiek, net zoals zijn beleving voor Feyenoord.

 

Niet voor niets is hij een van de vijfhonderd bezitters van een Diamond Card. Verkregen door het jarenlang trouw bezoeken van alle wedstrijden. Thuis en uit. In Nederland en in de rest van Europa.

 

Het is september 2023 als hij toch maar eens de huisarts belt. Rugklachten. Oefeningen in de sportschool helpen niet. Evenals de aanschaf van een nieuw bed en bankstel. Daar ligt het niet aan.

 

 

 

 

 

Foto: Privé.

 

 

 

 

 

 

Een verwijzing naar de fysiotherapeut helpt ook niet. Dan maar bloedprikken. Daaruit blijkt dat zijn leverwaardes te hoog zijn. Wesley is geen overmatige drinker, maar naar wedstrijden van Feyenoord neemt hij altijd een tasje Bacardi cola mee. Voor z’n vriendengroep uit Ridderkerk.

Het stoppen met het wekelijkse 'bacootje' voorkomt niet dat de leverwaardes blijven stijgen. Op 3 januari 2024 gaat Wesley naar de internist. Twee dagen later ondergaat hij een PET-scan. Niet dat ze verwachten dat Wesley kanker heeft, maar om alles uit te sluiten onderzoeken ze het toch. Wesley kan intussen naar huis in Brielle.

 

Hij is nog geen uur thuis of z’n telefoon trilt. Manon is weg, met Lotte naar een kinderfeestje. De internist wil een aanvullend onderzoek, vanwege vlekken op z’n lever. Kanker waarschijnlijk. Een uur later belt het Ikazia Ziekenhuis opnieuw. Of Wesley direct wil komen. En dat hij iemand mee moet nemen, want het ziet er niet goed uit. Naast Manon twijfelen ook zijn moeder en zus geen moment om direct richting het Ikazia te gaan.

 

Onderweg is het stil in de auto. Dat nu net Wesley in deze situatie is beland. Op 20-jarige leeftijd overleed zijn vader aan de gevolgen van kanker. Sindsdien bekommert Wesley zich om zijn oudere broer Dustin.

 

Dustin heeft een verstandelijke beperking. Samen deden ze al vaak leuke dingen. Naar thuiswedstrijden van Excelsior bijvoorbeeld. Later ging Dustin mee met de vriendengroep van Wesley naar De Kuip. Ongemerkt, maar niet ongewild groeide Wesley in zijn vaderrol voor Dustin.

 

 

 

De Tekst gaat verder onder de Foto: 

 

 

Foto: Privé.

 

 

 

 

 

 

 

De wereld van Wesley en Manon stort in bij het horen van de diagnose. Galwegkanker met uitzaaiingen naar z’n buikvlies. Een agressieve vorm van kanker, die nauwelijks voorkomt in Nederland. Slechts vierhonderd keer per jaar. En eigenlijk louter bij mensen van boven de 70. En helemaal niet bij mannen van 35.
Beter wordt hij niet meer. Opgeven wil hij absoluut niet. Hij vecht er voor om zolang mogelijk bij zijn gezin te blijven. Samen met Manon en zijn zus onderzoekt hij alle mogelijkheden om een beetje extra tijd te krijgen. Er is contact met tal van ziekenhuizen in Nederland, België en Duitsland.

Waar de regels in ons land streng zijn voor de behandeling van zwaar uitgezaaide kanker, kijkt men in België net iets anders. Zodoende belandt Wesley in een ziekenhuis in Gent. Mede dankzij een inzamelingsactie onder Feyenoord-supporters kan hij extra behandelingen ondergaan.

 

Op wilskracht sleept Wesley zich op 21 april uit bed om naar de bekerfinale tegen NEC te gaan. De chemokuren mogen geen belemmering zijn om Feyenoord de eerste prijs van het seizoen te zien winnen. Z’n vrienden willen volgend seizoen verhuizen van vak R naar vak Q, maar daar heeft Wesley geen zin in. Te rustig. Laat hem maar lekker op het fanatiekere vak R blijven.

 

 

 

 

De Tekst gaat verder onder de Foto: 

 

 

 

 

Foto: Privé.

 

 

 

 

 

 

Op den duur slikt Wesley liefst 25 pillen per dag. Hij wil niet wachten op het moment dat hij thuis overlijdt en daarom worden de behandelingen opgeschroefd. Zijn buik wordt steeds dikker, er komen andere klachten, maar Wesley en Manon weigeren zich erbij neer te leggen.

 

Het is oktober 2024 als Wesley veel overgeeft. Niet door de chemotherapie, wat ze aanvankelijk dachten, maar door de fors groeiende tumor in zijn buik. Op 15 november is er weer een scan. Het zal de laatste zijn.

 

Twee weken later overlijdt Wesley. Nog altijd is het onwerkelijk. Lotte en Daan zijn verdrietig, maar houden zich vast aan de gedachte dat papa altijd in hun hart zit. Iedere dag zegt Lotte tegen haar broertje dat hij zijn ogen dicht moet doen. "Want dan kan je papa zien."

 

Tijdens de begrafenis in Brielle klinkt geen You’ll never walk alone. Wesley hield van muziek uit de jaren 70 en 80. Bij de uitvaart zijn er veel aan Feyenoord gerelateerde foto’s en in de rouwzaal hangt een enorm doek.

 

 

 

 

De Tekst gaat verder onder de Foto: 

 

 

 

Foto: Privé.

 

 

 

 

 

 

Dat spandoek zal komende avond ook omhoog worden gehouden. Op Vak Q. Z’n vrienden weten wat Wesley gezegd zou hebben. "Hebben die gasten toch hun zin gekregen. Sta ik toch op Q."

 

Ook Wesley’s moeder, Dustin en Manon zijn bij het eerbetoon in De Kuip. Manon ziet er tegenop, maar kijkt er ook enorm naar uit. De wens om de liefde voor Wesley en Feyenoord in De Kuip te uiten wint van haar verdriet.

 

 

 

 

 

 

Bron: www.rijnmond.nl