Van leven ga je nu eenmaal dood.

Auteur: columniste Phaedra Werkhoven.

"Desnoods eet ik die korrels", zegt de producent van de rubberkorrels die op de voetbalvelden liggen. Zo veilig zijn ze, wil hij maar zeggen. Er zijn zoveel onderzoeken naar gedaan, maar er hoeft maar een toxicoloog te zijn die de twijfel aanwakkert, of ze kunnen weer van voren af aan beginnen. Zo gauw kinderen in het spel zijn, staat iedereen op zijn achterste benen.

Afgelopen week werden zelfs rubberen tegels uit speelvelden gebikt. Want kinderen denken dat het dropjes zijn en stoppen het in hun mond. Commotie alom. Stel je voor dat je kind daar op zijn knietjes speelt, komt er rubber op zijn huid en misschien krijgt hij wel kanker. Laat staan als hij de losliggende korrels eet. Het zal je kind maar zijn.                    

Troosteloze rubberen tegelvelden:

In de jaren negentig kwakten we de speelvelden vol met die tegels omdat we dachten dat het veiliger was, maar nu komen ze als een boemerang in ons gezicht terug. Op kinderdagverblijven zijn de veiligheidsregels zo streng dat een hobbeltje in het grasveld al de oorzaak kan zijn van een val van een kind.

Dus moet alles gelijkmatig zijn. En liever eigenlijk helemaal geen gras. Want stel je voor dat een kind het zand gaat eten. Wat zit er in het zand? Met als resultaat dat de buitenplaatsen van kinderdagverblijven verschralen tot kale troosteloze - rubber - tegelvelden.                       

Tot op de bodem uitzoeken:

Zelf rijden we moeiteloos onze eigen banden van de auto aan gruis op de weg. Zoveel, dat het slijpsel van autobanden tot diep in onze voedselketen wordt teruggevonden. Dit onbewerkte slijpsel is aantoonbaar slecht voor onze gezondheid. Onze kinderen spelen op straat, ze fietsen er, ze lopen er. Maar we maken ons liever druk om voetbalvelden waar ze twee keer per week op trainen. "Ja, jij wil toch ook niet dat je kind kanker krijgt?"

In plaats van het ontwikkelen van biologisch afbreekbare autobanden, gaat dit vanwege 'onrust in de maatschappij' opnieuw met duur onderzoek tot de bodem uitgezocht worden. Misschien is het houtslijpsel onder speeltoestellen ook wel kankerverwekkend. Of misschien het speeltoestel zelf wel. Stel dat ze eraan likken? Of het in hun mond stoppen? Van leven ga je dood. Dat is het enige wat we zeker weten.

Bron: www.vrouw.nl