Te vaak vergeten in gemeentebeleid: de werkende mantelzorger.
Werkende mantelzorgers zijn geen kleine groep. Ze combineren vaak een fulltime of parttime baan met de zorg voor een zieke partner, ouder of kind. Denk aan de 40-jarige die na werk nog boodschappen doet voor haar moeder, of de 50-jarige die ’s avonds zijn partner helpt terwijl hij overdag deadlines haalt. Deze groep groeit, zeker nu we langer doorwerken en de zorgvraag toeneemt. Toch zie je in beleidsplannen zelden aandacht voor hun specifieke uitdagingen: tijdgebrek, stress, of de behoefte aan flexibele werkregelingen en praktische steun.
In Hoorn pleit het CDA voor hulp bij overbelasting en noemt de PvdA oudere mantelzorgers zoals Roodkapje, terwijl Sociaal Hoorn en D66 discussiëren over een compliment. Jongeren krijgen een aparte vermelding. Maar de werkende mantelzorger? Die lijkt onzichtbaar, alsof mantelzorg vooral iets is voor gepensioneerden of tieners. Dat is een blinde vlek. Gemeenten zouden juist moeten inzetten op beleid dat werk en zorg combineert: denk aan subsidies voor thuiszorg, thuishulp of respijtzorgvoorzieningen die werkenden ontlast, voorlichting op werkplekken, of samenwerking met werkgevers voor mantelzorgvriendelijke roosters.
Het is nu echt wel eens tijd dat gemeentebesturen breder kijken. Mantelzorg is niet alleen een kwestie van leeftijd – jong of oud – maar ook van levensfase en context. Werkende mantelzorgers verdienen een plek in de visie, anders blijft een grote groep in de knel zitten. Want mantelzorg stopt niet bij de voordeur, en zeker niet bij de kantoordeur!
Bron: www.mantelzorgelijk.nl