Stervensproces.

Hoe dichter u bij het einde van uw leven komt, hoe meer beperkingen de ziekte u zal opleggen. Waarschijnlijk zult u de laatste tijd vooral in bed of zittend doorbrengen en erg moe zijn. Misschien heeft u pijn. U heeft ook steeds meer hulp nodig, bijvoorbeeld met wassen.
U slaapt veel en op willekeurige momenten zowel overdag als 's nachts. Of u slaapt vooral overdag en ligt 's nachts wakker. Omdat u in de nachtelijke, stille uren sneller piekert en misschien bang en eenzaam bent.
Misschien wordt u zich erg bewust van de tijd. Soms gaat de tijd heel langzaam. Op een ander moment lijkt het alsof de afgelopen weken zijn omgevlogen.

Bang voor de dood:

Vaak zeggen mensen dat ze niet echt bang zijn om dood te gaan, maar wel voor de manier waarop dat zal gebeuren. Ze zijn bang voor mogelijke pijn en verlies van onafhankelijkheid en geestelijk vermogen. Bang omdat ze niet weten hoe de laatste weken, dagen en uren er uit zullen zien. Of bang voor hoe ze uiteindelijk zullen sterven: bij kennis of in coma. Met ondraaglijke pijnen of misschien benauwd. Misschien herkent u dit.
Blijf niet rondlopen met die angstige gedachten. Het is belangrijk dat u ze uitspreekt. In eerste instantie tegen uw artsen, omdat zij uw angsten voor een deel kunnen wegnemen.

Stervensproces:

Hoe uw laatste dagen zullen verlopen, kan niemand exact voorspellen. Wel is het mogelijk u een beeld te geven van wat er kán gebeuren.
Het  lichaam gaat niet in 1 keer dood, maar heel geleidelijk. Stap voor stap verminderen de lichaamsfuncties. In de loop van een aantal uren of dagen stoppen uw organen er een voor een mee. Dat proces kan heel kort zijn, maar ook een aantal dagen duren. Vragen over de duur van het sterfbed zijn bijna niet te beantwoorden.
Sommige mensen blijven tot het allerlaatste moment bij kennis. Maar de kans is groot dat u na verloop van tijd steeds vaker in slaap valt en/of in coma raakt. Voor de omgeving lijkt dat stervensproces soms op een verbeten gevecht. Terwijl de kans groot is dat u innerlijke rust heeft.
De kans bestaat dat u koorts krijgt en/of hevig gaat zweten. U heeft daar waarschijnlijk niet veel last van. Wel is het prettig dat iemand af en toe uw voorhoofd droogdept met een tissue of een koud washandje.
Uw gehoor en zicht worden slechter. Toch kunnen veel stervenden nog heel lang horen dat er iets tegen hen gezegd wordt. Zij kunnen alleen steeds moeilijker iets terugzeggen. Zij reageren dan bijvoorbeeld met een kleine handbeweging of een beweging in het gezicht. Wees daarom als naaste voorzichtig met de onderwerpen die u in de nabijheid van de stervende bespreekt.
Ook uw reuk kan nog lange tijd goed functioneren. Bezoekers kunnen daarom beter terughoudend zijn in het gebruik van zware parfums. Ook de geur van bloemen is voor stervenden soms te zwaar.
Uw ademhaling verandert. Sommige mensen gaan heel onregelmatig ademen. Anderen krijgen een luidruchtige, raspende ademhaling. Soms valt de ademhaling een tijd weg en komt dan plotseling weer op gang. De kans is groot dat u hier zelf niets van merkt.

Intreden van de dood:

Uiteindelijk stoppen alle lichaamsfuncties:

• de ademhaling komt tot stilstand
• het hart houdt op met kloppen
• het bloed stroomt niet langer
• de roze kleur van huid en lippen verbleekt

De dood is ingetreden. Voor de omgeving is het intreden van de dood bijna altijd plotseling en onverwacht, zelfs als het al langer heeft geduurd dan men eerder had verwacht.

Iemand zien sterven is altijd indrukwekkend en emotioneel. Als het om een dierbare gaat zal in eerste instantie vooral het verdriet overheersen. Later kunnen uw naasten ook met dankbaarheid terugdenken aan het feit dat ze er bij waren.

Ervaringen op zielsniveau:

Hoeveel we ook weten over het sterven, een deel van wat er op of rondom een sterfbed gebeurt, blijft een mysterie.

• wat ervaren stervenden?
• maken zij soms een overstap naar een andere wereld?

Veel mensen geloven daarin, en zien het bevestigd in de verschillende stadia van helderheid waarin stervenden zich, verspreid over een dag, kunnen begeven.
Het mysterie betreft ook het moment van sterven. Er zijn veel verhalen bekend over mensen die hun stervensmoment lijken te kunnen uitstellen. Bijvoorbeeld omdat zij nog een verjaardag van een (klein)kind willen meemaken. Of omdat zij willen wachten totdat die ene speciale persoon is geweest.
Maar er zijn ook verhalen bekend over mensen die juist op het moment sterven dat er niemand bij hen is. Dat kan met name voor degenen die lange tijd aan het bed hebben zitten waken erg vervelend zijn. Vaak helpt het hen als zij kunnen bedenken dat deze wijze van sterven goed paste bij de stervende.
Stervenden lijken zich soms nog erg te hechten aan het leven. Zeggen dat iemand mag gaan, dat het leven mag worden losgelaten, kan dan helpen. Niet zelden lijkt het erop dat het nadrukkelijk ' verlenen van toestemming' van invloed is op het stervensmoment.

Bron:  www.kanker.nl