Ze had pijnlijke benen en dat bleef maar aanhouden. Toen ze naar de huisarts ging met deze klacht werd ze weggestuurd. Verder onderzoek was niet nodig.

Met heftige bloedingen naar de huisartsenpost:

‘Ik had verschillende vage klachten en het ging steeds slechter met me. In december 2019 kon ik echt niet meer. Ik bloedde zo heftig dat ik om de drie uur mijn bed moest verschonen. Ik had naast heftige bloedingen ook een opgezette buik, veel pijn en ik zag spierwit. Uiteindelijk heb ik naar de huisartsenpost gebeld.’ Stephanie deed haar verhaal en werd direct naar het ziekenhuis doorverwezen.

Daar stond de gynaecoloog haar op te wachten. ‘Ik kreeg een medicijn waardoor het bloeden zou stoppen. Het stopte alleen niet, maar werd juist steeds erger.’ De volgende dag ging Stephanie weer terug naar het ziekenhuis. ‘Toen is er een uitstrijkje gemaakt. Ik weet de datum nog, 28 december 2019.’ Twee weken later zou ze de uitslag krijgen.

Overlevingsstand aan:

‘Op 3 januari 2020 werd ik op mijn werk gebeld door een onbekend nummer. Het was het ziekenhuis met slecht nieuws. Ik had pap4. En al had ik toen nog geen idee wat dat betekende, ik hoorde tussen de regels door dat ik hoogstwaarschijnlijk baarmoederhalskanker had. Ik wist écht niet wat me overkwam.’ Stephanie moest zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. ‘Een week later zou ik jarig zijn. Ik weet nog dat ik heb gevraagd of ik niet na mijn verjaardag kon komen, want die wilde ik nog vieren. Maar de arts zei hoe eerder je hier bent, hoe beter’.

In het ziekenhuis werd Stephanie verder onderzocht door de gynaecoloog. ‘Ze hebben een biopt genomen en scans gemaakt. Op 21 januari kreeg ik de uitslag. Ik had inderdaad baarmoederhalskanker. Dat wist ik eigenlijk al, dus ik was niet in shock. Ik was op het ergste voorbereid. Mijn overlevingsstand ging aan.’

Zeven uur in spanning:

Uit alle onderzoeken bleek gelukkig dat Stephanie geen uitzaaiingen had. Wel was de tumor te groot om in het ziekenhuis in Enschede behandeld te worden en daarom werd ze doorverwezen naar het ziekenhuis in Groningen. ‘Er werd een kijkoperatie gepland. Dat was erg spannend, want het was op voorhand niet duidelijk of ik met of zonder baarmoeder wakker zou worden. En daarbij kwam dat ik niet zeker wist of de operatie überhaupt zou doorgaan, vanwege corona.’ Na de eerste operatie bleek dat er helaas nog een tweede nodig was.

Die operatie duurde uiteindelijk zeven uur. ‘Mijn ouders hebben heel erg lang in spanning gezeten en zijn niet goed op de hoogte gehouden. Dat vind ik nog steeds heel erg.’ Toen Stephanie wakker werd schrok ze. ‘De operatie was om half tien gestart en toen ik mijn ogen opendeed was het half vijf. Ik wilde graag weten hoe het gegaan was, maar dat hoorde ik pas twee dagen later.’

Toch uitzaaiingen:

Stephanie hoorde van de arts dat de tumor en de lymfeklieren in haar bekken succesvol waren verwijderd. Haar baarmoeder had ze nog. ‘Na vijf dagen mocht ik naar huis. Helaas sprong de wond na twee dagen open en ging flink ontsteken. Daarbovenop werd ik een dag later gebeld met de uitslag van het weefselonderzoek. Er waren toch kankercellen in mijn lymfeklieren gevonden.’ De operatiewond moest eerst genezen voor er verdere behandeling mogelijk was.

‘Ik ben na de operatie vijf weken lang steeds vijf dagen achter elkaar bestraald. Gelukkig kwam ik daar redelijk makkelijk doorheen, maar dat kwam misschien ook, omdat ik nog aan het overleven was.’ Na de bestralingen was het behandeltraject klaar.

Op 4 juni was mijn laatste bestraling. In die periode ben ik meer over mijn leven gaan nadenken. Ik vond altijd alles maar goed, dat is veranderd. Ik ben gezondere keuzes voor mezelf gaan maken en ik werd ook weer trots op mezelf. Dat behandeltraject heb ik maar mooi doorstaan.’

All You Need Is Love:

Stephanie wilde iedereen die haar heeft gesteund bedanken en stuurde het programma All You Need Is Love een bericht. ‘Ik heb eerst een videoboodschap opgenomen voor mijn ouders en mijn zusje. Toen werd ik uitgekozen om naar de studio te komen voor de live opnames. Tijdens het optreden van zanger Dotan zag je mijn videoboodschap. Dat was heel emotioneel en een mooi moment om deze periode samen af te sluiten.’

Helaas kreeg Stephanie tijdens haar controletraject weer bloedingen en steken in haar buik. ‘ Ik had net mijn driemaandelijkse controle gehad en kreeg een maand later klachten. Ik ging alleen naar het ziekenhuis, want wat kon er mis zijn? Toen ik hoorde dat ze een afwijkende eierstok zagen, heb ik mezelf echt afgevraagd waarom ik zo eigenwijs ben en vooral waarom mij dit weer moet overkomen.’

Wat de situatie nog emotioneler maakte is dat de zus van Stephanie net had verteld dat ze zwanger was. ‘Het voelde oneerlijk en tegelijkertijd was ik verdrietig, want ik wist niet of ik haar kind ooit zou zien.’

Stephanie onderging voor de derde keer een operatie waarbij haar slechte eierstok verwijderd werd. ‘De operatie ging verder goed. Mijn baarmoeder hebben ze weer laten zitten, want die was schoon. Ze hadden van mij alles eruit mogen halen. Ik wil niet iedere keer weer in de stress zitten, maar goed.’

Inmiddels is Stephanie al een tijd klachtenvrij en zijn haar controles tot nu toe verder goed geweest.

Stephanie vertelde haar verhaal in mei 2022. Inmiddels kunnen er veranderingen in haar gezondheid zijn opgetreden.

Lees hier meer verhalen over baarmoederhalskanker.