Operatie blaastumor verwijderen is wonderwel geslaagd.
Foto: Ate Vegter.
Afgelopen maandag ben ik voor de zoveelste keer geopereerd in verband met mijn prostaatkanker. Om precies te zijn voor de vijfde keer. In 2012 wordt na de diagnose prostaatkanker mijn prostaat verwijderd. Het eerste dat de chirurg na afloop zegt is dat de snijranden niet schoon zijn. Ik begrijp dat dat geen goed nieuws is, maar besluit dat ik me daar niet druk over ga maken. Ik kan er zelf niets aan doen en het ziekenhuis wellicht nog van alles in de loop der jaren.
Dat blijkt een juiste aanname. In de tijd die volgt krijg ik eerst bestraling, dan hormoontherapie met pillen en injecties en daarna chemotherapie. Voortdurend wordt ook de PSA (prostaat specifiek antigen) in de gaten gehouden. Die PSA geeft aan hoe de prostaatkanker zich ontwikkelt. In 2015 word ik geopereerd omdat ik niet meer kan plassen. Is een kleine operatie, maar sindsdien ben ik wel incontinent.
Dan gaat het een hele tijd goed, totdat ik eind 2022 weer plasproblemen heb en weer geopereerd wordt. Nu ontdekken ze ook een steentje in de blaas, dat in januari van dit jaar verwijderd wordt. Ik krijg een katheter waardoor ik niet meer incontinent ben. Dat is een hele opluchting. In de afgelopen weken plas ik veel bloed en ontdekken ze een tumor in de blaas. Die is vandaag weggebrand. Nu moet het wel weer even goed gaan, want het is hier heel gezellig in het Antoni van Leeuwenhoek en de mensen zijn deskundig en vriendelijk, maar ik ben toch het liefste thuis.
Ik moet zeggen dat ik de weg naar de operatie toe gemakkelijker vind dan het herstel achteraf. Dat klinkt misschien vreemd, maar op weg naar de operatie word ik intensief begeleid en steeds meer onder rustig makende medicijnen gebracht. En uiteindelijk ga ik onder narcose, wat een mooie, zoete, droomloze slaap is. Dan word ik weer wakker en krijg ik een waterijsje.
Ik ga terug naar mijn kamer en kom in de loop van de dag steeds verder terug in de ontnuchterende wereld van alledag. Morgen mag ik naar huis en is alles weer goed en gewoon.
Bron: www.noordhollandsdagblad.nl