Ongeneeslijk zieke Jade (18) presenteert eigen boek: 'Had dit voor geen goud willen missen'.
Auteur: Marjanka Meeuwissen - rtl.nl/nieuws
RTL Nieuws / Renske Holwerda.
Achttien jaar is de ongeneeslijke zieke Jade Kops vandaag geworden. Het is – zo realiseert ze zich maar al te goed – misschien wel haar laatste verjaardag. Het is óók de dag dat een droom uitkomt: ze presenteert haar autobiografische boek 'Voor altijd jong'. "Dat voelt als een grote, mooie mijlpaal."
Vorige week nog kreeg Jade, bij wie op haar veertiende een zeldzame tumorsoort in haar keel werd ontdekt, weer een levensverlengende chemokuur. De medicijnen die ze tijdens zo'n kuur binnenkrijgt, maken haar misselijk en moe.
Toch wilde ze via de mail – want makkelijker te combineren met alle bijwerkingen – op verzoek van RTL Nieuws graag vertellen hoe bijzonder het voor haar is dat ze vanmiddag in een restaurant bij haar in de buurt haar eigen boek mag presenteren, aan de mensen die dichtbij haar staan.
Iets positiefs uit nachtmerrie:
"Ik kijk er met een grote glimlach op mijn gezicht naar uit, maar ook wel met wat spanning. Ik ben zó benieuwd wat iedereen ervan zal gaan vinden."
In 'Voor altijd jong' vertelt Jade eerlijk en ongecensureerd hoe het voor haar als meisje – vanaf vandaag als jonge vrouw – is om te leven met en te gaan sterven aan kanker.
"Ik vind het fijn mijn verhaal te vertellen, anderen te helpen en te laten zien hoe je van een nachtmerrie toch iets positiefs kan maken."
Lees ook:

Sommige van haar volgers kennen Jade doordat ze aanschoof in verschillende talkshows en daar treffend en moedig over haar ziekte vertelde.
Lieve reacties:
Dan zijn er nog ouders van kinderen die ook kanker hebben. Zij begrijpen hun eigen zieke zoon of dochter beter, doordat Jade op social media steeds opnieuw zo toegankelijk verwoordt wat leven met de ziekte op zo'n jonge leeftijd inhoudt.
"Ik kreeg op Instagram zoveel mooie en lieve reacties, dat het idee om een boek te schrijven in mijn hoofd steeds groter werd."
"Er waren meerdere stukken waarbij ik tijdens het schrijven moest slikken, omdat ik echt terugging naar mijn gevoel op dat moment."
Iets tastbaars:
Zo ook nu: "Ik vond het schrijven een heel bijzonder en mooi proces om te doen. Het is ook echt iets tastbaars wat je achterlaat. Dat vind ik een fijn idee. Ik had het voor geen goud willen missen."
Jade blijft met haar familie herinneringen maken.
Foto: Eigen beeld.
Vanaf morgen is het boek op verschillende plekken te koop. Dan kunnen mensen het gaan lezen, om het uiteindelijk weer dicht te slaan.
Jade hoopt dat dít hen bijblijft: "Dat je ondanks een vreselijke diagnose toch positief kan blijven, anderen kan helpen, kan genieten van hele mooie dingen en gelukkig kan zijn. Het leven kan zo omslaan, dus geniet, leef in het nu en wees dankbaar voor je gezondheid en elk lichtpuntje."
Lees ook:

In de video vertelt Jade waarom ze het zo belangrijk vond de bijzondere villa te realiseren.
En dan viert Jade komend weekend nog haar verjaardagsfeest, compleet met familie, vrienden, een diner, een dj en een optreden van een bekende zangeres. "Het blijft nog even een verrassing wie dat is!"
Ze kijkt ernaar uit, al voelt het ook dubbel. Sinds ze vorige zomer hoorde dat ze nog maar een paar maanden te leven had, was achttien worden haar doel, schrijft ze in haar mail.
"Dat moet gewoon lukken, heb ik altijd gezegd. Ik ben heel blij dat dat ook gaat gebeuren, maar tegelijkertijd realiseer ik me ook dat dit misschien wel mijn laatste verjaardag is. Dat is verdrietig, lastig en confronterend."
Meer tijd:
Tussen de chemokuren door voelt Jade zich nog altijd goed. "Ik heb dan geen hevige bijwerkingen, energie om leuke dingen te ondernemen en ook heel belangrijk: geen pijn rondom mijn tumor."
Begin maart moet een scan uitwijzen of de chemokuren hun werk doen en de tumor stabiel is gebleven: "Als de tumor is gegroeid, ben ik uitbehandeld en zal ik een andere fase ingaan. Dat is een eng idee, dus ik blijf hopen op een goede uitslag en daardoor meer tijd met mijn liefste omgeving."