Noorse artsen redden Duitser: bierbuik bleek gezwel van bijna dertig kilo.
Auteur: onze redactie - telegraaf.nl/nieuws
’Ik was mager in mijn gezicht’
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/5071cbdc-98f7-11ef-bfef-c61c9fc60876.jpg)
Foto ter illustratie
’Ik kreeg een diabetes-medicijn en moest fitnessles volgen’
Het zou een ongelooflijke twaalf jaar duren voordat artsen de kwaadaardige tumor konden vaststellen. De artsen stelden in 2012 aanvankelijk de diagnose overgewicht en diabetes type 2. „Mijn buik werd steeds groter. In 2019 gaven de artsen toestemming voor een maagverkleining”, vertelt Thomas aan de Duitse krant Bild „Ik kreeg een medicijn voor diabetes, en vóór de maagverkleining moest ik weer voedings- en fitnesslessen volgen.”
Pas in 2023 – twaalf jaar na de eerste symptomen – ging een arts er goed naar kijken. „De dokter was bezig met de voorbereidende onderzoeken voor de maagverkleining toen hij zich realiseerde dat de dikke buik niets met vet te maken had. Hij drukte op mijn buik. Het weefsel was hard en niet zacht, zoals het geval is met vet”, zegt Thomas. Hij voegt eraan toe: „Ik was ook veel afgevallen door het diabetes medicijn en mijn gedragsaanpassingen. Ik was erg mager in gezicht, armen en benen. Alleen mijn maag was enorm. De dokter zei zelfs dat ik eigenlijk ondervoed was. Hij liet een CT scan uitvoeren die was duidelijk: ik had een zeldzame vettumor.”
’De tumor voedde zich met mijn rechternier’
„Het was echt een schok voor mij. De tumor bleek zich te voeden met mijn rechternier”, vertelt de opticien. „De doktoren vergaderden twee weken voor ze besloten hoe ze de operatie zouden uitvoeren. Er waren in de vettumor verschillende kankerhaarden actief.”
Voor de tumoroperatie reisde Thomas 1.500 kilometer naar Oslo, naar het “Rikshospitalet”, het universitair ziekenhuis. De operatie duurde tien uur. Er waren drie chirurgen nodig om de tumor te verwijderen. Het gezwel was 27,3 kilo zwaar, 52,3 centimeter in diameter groot en had al grote schade aangericht. Daarom moesten de rechter nier en een deel van de dunne darm worden verwijderd.
’Ik moet nu steeds naar de oncoloog’
Thomas voelt zich vandaag beter, maar de ziekte eist psychisch nog steeds zijn tol. Tegen Bild vertelde hij: „Ik ga elke twee weken naar therapie. Ik moet twee keer per jaar naar een oncoloog omdat ik nog steeds tumorweefsel in me heb. Er is mij verteld dat het niet verwijderd kan worden omdat het verbonden is met meerdere organen.”
Het echtpaar spande ook een rechtszaak aan tegen de artsen, die eerst zeiden dat er niks aan de hand was. De claim werd in eerste aanleg afgewezen. „Dit type tumor is zo zeldzaam dat de artsen niets te verwijten valt.” aldus de eerste uitspraak. Maar Thomas blijft zelfverzekerd. „Mijn advocaat heeft bezwaar ingediend, het komt wel goed.”
Bron: www.telegraaf.nl