Natascha (30): ‘Na de curettage was mijn hCG al mooi gedaald, maar ik werd een week na de curettage weer enorm ziek en misselijk.’

Natascha en haar man waren dolblij toen zij in verwachting was. Helaas eindigde deze zwangerschap in een miskraam. Tenminste, zo leek het. Toen het vruchtje niet werd afgestoten en Natascha alsmaar zieker werd, bleek het bij de gynaecoloog om een Mola zwangerschap te gaan.

De Tekst gaat verder onder de Foto:

"21 aug 2017.. de dag waarop wij onze eerste echo kregen bij de verloskundige. Ons geluk kon niet op, het zag er allemaal veelbelovend uit en ze liet ons zelfs een kloppend hartje zien. Dolgelukkig en vol met liefde gingen wij naar huis... Helaas kreeg ik twee dagen na deze afspraak een bloeding en na een echo bevestigde de verloskundige een miskraam.

Na een aantal dagen vroeg ik opnieuw om een echo. Ik was nog niks verloren, maar ik voelde mij wel steeds zieker. Ik had veel steken in mijn buik, had het ontzettend koud en ik was erg misselijk. Op de echo was te zien dat de piek nog moest gaan komen. Omdat het lichamelijk steeds pittiger voor me werd, vroeg ik toch om een doorverwijzing naar een gynaecoloog. Daar kon ik een paar dagen later terecht, maar de dagen thuis werden steeds heftiger. Ik hield geen slokje water meer binnen, ik voelde me zo ontzettend ziek.

hCG van 2 miljoen:

Eindelijk was de dag aangebroken dat ik bij de gynaecoloog terecht kon. Na een echo had hij al snel een vermoeden dat het niet om een gewone zwangerschap ging. Het beeld van de echo en de symptomen leken erg veel op een Mola zwangerschap. Ik had daar werkelijk nog nooit van gehoord, maar hij legde ons alles rustig uit. Hij ondernam ook meteen actie: OK, extra bloed, het werd allemaal meteen geregeld. Mijn man en ik keken elkaar aan, in onze ogen verscheen angst.

Met spoed kreeg ik diezelfde dag een curettage. Na deze curettage vertelde een arts-assistent mij dat het 98% zeker was dat het om een Mola zwangerschap ging, gezien wat ze uit mijn baarmoeder hadden gehaald en mijn enorm hoge hCG-waarde van ruim 2 miljoen. Normaal gesproken zit je hCG rond de 10 weken zwangerschap op gemiddeld 288.000. De arts zei: 'wat moet jij je ontzettend ziek hebben gevoeld.'

Het weefsel werd op de kweek gezet, en na 2 weken belde de gynaecoloog om te laten weten dat het om een complete Mola zwangerschap ging. Bij een complete Mola zwangerschap is geen sprake van een embryo, dus een echt kloppend hartje hebben wij nooit kunnen zien bij de verloskundige.

Na de curettage was mijn hCG al mooi gedaald, maar ik werd een week na de curettage weer enorm ziek en misselijk. Gelukkig had ik een kort lijntje met de gynaecoloog en hij zei direct dat ik mijn hCG waarde opnieuw moest laten prikken. Daaruit bleek dat mijn hCG inderdaad weer een stuk omhoog was gegaan, en daarom moest ik een CT-scan laten maken.

Chemotherapie:

Al snel belde de gynaecoloog of ik langs kon komen. Dan weet je natuurlijk diep van binnen al dat er iets niet goed is. Op de scan waren 20 tot 30 plekjes in mijn longen gezien. De Mola zwangerschap was dus een persisterende trofoblast geworden. Bij ongeveer 15% van de molazwangerschappen blijven er trofoblastcellen achter. Die kunnen een persisterende trofoblast vormen. Dit is een goedaardige tumor.

Ik kreeg daarvoor chemotherapie genaamd Methotrexaat. Op dag 1, 3, 5 en 7 kreeg ik een injectie MTX in mijn bilspier, met afgewisseld op dag 2, 4, 6 en 8 een folinezuurtablet. Deze tabletten zijn nodig om de goede cellen te beschermen. Daarna had ik zes rustdagen, even geen ziekenhuis! Mijn HCG begon te dalen maar helaas begon na 5 MTX-kuren mijn hCG toch weer te stijgen. De angst bekroop mij: 'Word ik echt wel beter? Kan en mag ik ooit nog wel een kindje krijgen?'.

Mijn ziekenhuis kon mij niet meer verder behandelen en ik moest diezelfde dag nog naar een academisch ziekenhuis. Weg van het oude vertrouwde ziekenhuis, waar ik me ondanks alles, heel prettig en gezien en gehoord voelde.

In het academisch ziekenhuis kreeg ik direct weer een scan, maar dit keer van mijn hele lichaam. De 5 MTX kuren hadden wel geholpen, de plekjes waren kleiner geworden, maar nog niet weg.

Ik startte met een andere soort chemotherapie genaamd Dactinomycine. De kuur kreeg ik 5 dagen achter elkaar en daarna 10 dagen rust. Ik heb hier 4 kuren van nodig gehad om mijn hCG onder de waarde 2 te krijgen! Tijdens de Dactinomycine kuren kwam ik behoorlijk wat kilo's aan en verloor ik erg veel haar, maar ik had er alles voor over om beter te worden!

Na alle behandelingen volgt een controlejaar, gelukkig weer gewoon bij ons eigen ziekenhuis. Je mag een jaar niet zwanger raken en je hCG waarde wordt maandelijks geprikt.

Gelukkig is in dat jaar mijn hCG onder de 2 gebleven en ben ik daarna al snel in verwachting geraakt van onze prachtige en gezonde zoon!

Natascha schreef haar verhaal zelf in oktober 2021.

Lees hier meer verhalen over trofoblastziekten / Mola zwangerschap.

Bron: www.olijf.nl