’Mijn vriendin heeft nog maar kort te leven: ik sta machteloos toe te kijken’.

13-07-2022 20:40

 

 

Auteur:  SYLVIA HEEREN - telegraaf.nl/vrouw

 

 

Lezerscolumn.

 
 
De beste vriendin van Sylvia Heeren kampt al jaren met borstkanker, nadat ze 17 jaar geleden een bobbeltje ontdekte. Na verschillende foutieve diagnoses heeft ze nu te horen gekregen dat ze nog maar kort te leven heeft. Daarom wil ze graag nog een boodschap meegeven: volg je intuïtie.
 
 
 

„Eind vorig jaar kreeg ze maag- en darmklachten, maar in plaats van een doorverwijzing kreeg zij van haar huisarts antidepressiva.”
 

Foto: GETTY IMAGES.

 
 
 
 
 
 
„Terwijl ik deze brief schrijf, klinkt op de achtergrond You’ve got a friend van James Taylor. Een nummer dat gaat over vriendschap en er voor elkaar zijn in de donkerste nachten. Deze donkere nachten zijn aangebroken voor mijn lieve vriendin…
 
Natuurlijk ben je er voor elkaar, steun je elkaar en huil je met elkaar. Maar ook ik, als vriendin, sta machteloos aan de zijkant toe te kijken.

Zij heeft mij te kennen gegeven, dat zij nog één vurige wens heeft: mensen op het hart drukken om altijd hun intuïtie te volgen (en niet blindelings je huisarts) als je zelf een vermoeden hebt dat er iets niet klopt met je lichaam.

 

 

Van tafel vegen:


Mijn vriendin , 55 jaar jong in de bloei van haar leven… 17 jaar geleden, 38 jaar, ging ze naar haar huisarts, omdat ze een bobbeltje in haar borst vond. Haar huisarts stuurde haar terug naar huis: je bent veel te jong voor borstkanker, en het is vast een ontstoken melkkliertje. Een verwijsbrief voor een mammografie werd van tafel geveegd. Vervolgafspraken werden niet gemaakt. Je bent jong en vertrouwt op je huisarts.

 

Een jaar later, kwamen er klachten bij en eindelijk werd zij door een andere arts direct doorgestuurd naar een oncoloog. 6 december 2006 zal zij nooit meer vergeten. Artsen gaven haar al op: borstkanker met uitzaaiingen… De zorg werd uitgesproken over het niet op tijd handelen van haar huisarts.

 

De kuren werden gestart met in de loop der jaren vijf verschillende hormoonpillen. De tumoren reageerden hier goed op, artsen noemden haar een wonder op twee benen. Desondanks besloot mijn vriendin op haar initiatief haar borsten te laten verwijderen. Dit was ongeveer drie jaar na deze diagnose. Vanaf de diagnose volgden 16 jaar lang drie maandelijkse emotionele controles, waarbij ze terugkijkt op de goede zorg van de artsen in het ziekenhuis. Hier is ze ontzettend dankbaar voor.

 

Eind vorig jaar kreeg ze maag- en darmklachten, maar in plaats van een doorverwijzing kreeg zij van haar huisarts antidepressiva. Dit wilde ze zelf niet. Begin van dit jaar begon haar buik te veranderen. Doordat haar oncoloog met vakantie was is zij drie keer naar haar (zelfde) huisarts geweest. Zij werd nu naar huis gestuurd met medicatiezakjes voor betere stoelgang (wat helemaal niet haar klacht was).

 

 

Uitzaaiingen:


Na herhaaldelijk verzoek is ze eindelijk doorverwezen. Daar ontdekten ze vocht in haar buik. Na tests konden er geen uitzaaiingen gevonden worden, maar had de oncoloog het vermoeden dat er uitzaaiingen in haar lever zaten.

 

Terneergeslagen kwam zij thuis. Haar huisarts deelde mee dat ze niet lang meer te leven heeft. Compleet empathieloos. De volgende dag stond de huisarts op de stoep met drie wilsverklaringen…

 

Na veel pijn door vocht in haar buik, kwam haar huisarts weer langs, zonder stethoscoop en vroeg haar de gegevens maar door te geven van haar fitbit. Daarna werd haar zonder emotie verteld dat ze elke dag achteruit zou gaan; ze de verklaringen nog moet ondertekenen en dat het verzoek op een second opinion niet meer nodig was.

 

Mijn vriendin had echter hoop, er waren geen tests waarin dit zichtbaar was toch? Misschien waren door de vele medicatie de leverwaardes afwijkend? Daarom is er via de oncoloog een aanvraag gedaan voor een second opinion. Een maand wachten tot 1 juli jongstleden is erg lang als je juist geen tijd extra meer hebt.

 

Het waren echter geen uitzaaiingen, maar levercirrose door het vele medicijngebruik. Echter kwam ook het slechte nieuws dat ze nog maar kort heeft te leven.

 

Op dit moment is zij zwak, waardoor ze mij heeft gevraagd haar verhaal te delen. Mocht ze maar één persoon helpen met haar verhaal, dan is voor haar het doel bereikt.”

 

 

 

Bron: www.telegraaf.nl

 

 

 

Terug