Martine overleefde kanker en nu is ze 101: 'Wees blij met wat je hebt'.
Auteurs: Rogier van Son & Lobke Kapteijns - omroepbrabant.nl/nieuws
Honderd jaar worden, het is niet veel mensen gegeven. Brabant telde vorig jaar 318 honderdplussers. Martine Vandervaart uit Eindhoven is 101 jaar. Ze kreeg twee keer borstkanker. “Ik was rond de vijftig. Nu ben ik over de honderd”, zegt ze lachend. Ze overleefde meer. Tijdens de oorlog zat ze anderhalf jaar ondergedoken. En een van haar dochters raakte door een vaccinatie op eenjarige leeftijd gehandicapt. “Ik ben een reuze optimist.”
Vlijtig gaan haar vingers op en neer. De nagels zijn roze gelakt. Martine is over de honderd, maar ze breit nog tien uur per dag. “Sjaals en mutsen. Voor de arme mensen. In bed lig ik al te denken: o, lekker breien. Gek he. Het vult mijn leven. Het is mijn lust en mijn leven.”
Martine trouwde in 1940, tijdens de Tweede Wereldoorlog. “Ik was 18 en was nog nooit met een jongen mee geweest. Hij was altijd zo aardig en lief tegen mij. Ik was helemaal betoverd. Die man was 32. Hij stuurde er echt op aan dat hij met mij kon trouwen. Ik was nog maar een meisje, maar ik ben wel met hem getrouwd.”
Haar man zat in het verzet en was ondergedoken. “We waren gewaarschuwd dat ze de volgende dag bij ons zouden komen. Ik ben met mijn dochter naar familie gegaan.”
"Ik heb altijd gezegd: ’Ik trouw nooit meer’.”
Martine kwam de tijd door, door veel te breien. “Ik was altijd bang. Anderhalf jaar is lang hoor. Dat is een heel moeilijke tijd geweest. Ik was blij dat de oorlog voorbij was, maar ik kon niet feesten. Ik was kapot van alles.”
Deze oorlogsjaren hebben haar wel gevormd. “Daarna was ik met heel veel dingen blij. Dankbaar, want je had verschrikkelijk veel gemist.”
De verliefdheid bekoelde destijds snel. "Hij bleek eigenlijk een verzorgster te zoeken en niet zozeer een vrouw." Ze hield het tien jaar met hem vol en ze kregen samen twee kinderen. Martine deed iets wat in de jaren vijftig ongebruikelijk was. Ze ging scheiden. “Ik kon niet meer. Ik was 28. Daarna ben ik negen jaar alleen gebleven. Ik heb altijd gezegd: ’Ik trouw nooit meer’.”
De Tekst gaat verder onder de Foto:
Martine als jonge vrouw.
Foto: Lobke Kapteijns.
De kinderen uit haar eerste huwelijk zijn nu 74 en 81. “Mijn oudste dochter heeft een hersenbloeding gehad. Die is veel minder dan ik. Ik kan nog redelijk goed mee in alles.” Haar tweede dochter is gehandicapt. "Dat komt door een inenting tegen de pokken. Dat is in haar hoofdje niet goed gegaan. Daarvoor was er niks aan de hand. Ze was nog klein. De dokter zei dat ze geen twee zou worden. Ik vond het verschrikkelijk. Ik heb er zoveel verdriet om gehad, maar ze is nu 74 en ze is er nog."
Met haar tweede man kreeg ze nog een dochter die nu 62 is. Inmiddels zijn er vijf generaties, met vier achterachterkleinkinderen. Ook de zoon uit een eerdere relatie van haar tweede man was heel belangrijk voor Martine. Ze hadden een heel goede band met elkaar.
De Tekst gaat verder onder de Foto:
Martine breit al sinds haar vierde.
Foto: Lobke Kapteijns.
"Ik had zat meegemaakt, ook wat mijn gezondheid betreft. Ik heb kanker gehad.” Het begon allemaal met onderzoeken. "De dokter zei: 'Ik vind het heel erg, maar u heeft kanker.' Eerst moest mijn ene borst eraf en het jaar erna de andere. Dat was niet makkelijk. Toch was ik blij omdat ik er nog was. Ik had natuurlijk ook het hoekje om kunnen gaan.”
"Ik ga nog altijd blij naar bed en ik sta iedere morgen blij op."
Haar levensadvies? “Blij te zijn met de dingen die je hebt. En niet zeuren over iets wat je niet hebt. Daar krijg je het toch niet mee. Probeer tevreden te zijn. Leren luisteren is ook belangrijk. Dat je openstaat voor de problemen van anderen. Anders kun je niet deelnemen aan het leven."
