Marloes (60): 'Eén ding heb ik nooit gesnapt. De uitstrijkjes waren iedere keer goed, zelfs de allerlaatste keer!'

Op 17 juni 2021 ontving Marloes een uitnodiging van het bevolkingsonderzoek naar baarmoederhalskanker. Ze herinnerde zich de zware tijd die ze net zelf achter de rug had. Marloes besloot niet alleen een mail te sturen naar het bevolkingsonderzoek over die periode maar ook haar verhaal te delen met Olijf, om aan te geven goed te luisteren naar de signalen die jouw lichaam geeft. En niet klakkeloos de uitslag van een uitstrijkje te accepteren, als je twijfelt.

De Tekst gaat verder onder de Foto:

Hevige bloedingen:

Ruim twee jaar eerder, in mei 2019 kreeg Marloes een hevige bloeding die na een aantal uur pas weer stopte. 'De volgende dag kreeg ik opnieuw een hevige bloeding. Aangezien ik op dat moment 58 jaar was en ik door de overgang heen was, vond ik die bloedingen vreemd. Dus ging ik naar de huisarts voor een uitstrijkje. De uitslag was op zich goed, al had ik wel wat onrustige cellen. Het was geen reden om direct actie te ondernemen.

Helaas bleven mijn bloedingen aanhouden en werd ik alsnog doorgestuurd naar het ziekenhuis in 's-Hertogenbosch. Tijdens het onderzoek was er op de echo niets te zien. Toch bleven mijn bloedingen aanhouden. Om die te stoppen, kreeg ik pillen. Maar ik drong aan op verder onderzoek, omdat ik het niet vertrouwde. Uiteindelijk werd er een coloscopie gedaan. Daarop was zichtbaar dat ik baarmoederhalskanker had en ook nog eens in een vergevorderd stadium. Meteen werd ik doorgestuurd naar het Catharina ziekenhuis in Eindhoven, dat gespecialiseerd is in gynaecologisch-oncologisch onderzoek.

Operatie:

De baarmoederhalskanker bleek in een dusdanig gevorderd stadium te zijn dat een operatie noodzakelijk was. Op 12 augustus 2019 werd ik geopereerd waarbij de baarmoeder, baarmoederhals, lymfeklieren (22 stuks!), eierstokken en een stukje vaginatop werden verwijderd. Na een week werd ik ontslagen uit het ziekenhuis. Maar nog geen dag later kreeg ik hoge koorts en bleek er een abces van 3 centimeter in mijn buik te zitten. Gelukkig sloeg de antibiotica aan en kon ik thuis verder herstellen.

Bij de eerste na-controle van de gynaecoloog-oncoloog bleek dat er nog kankercellen aanwezig waren in de hechting aan de uiteinde van mijn vagina. Hiervoor moest ik 5 weken bestralingen ondergaan in het Verbeeten Instituut. Ook kreeg ik tijdens deze 5 weken, 1 maal per week een hele dag chemo in het ziekenhuis in 's-Hertogenbosch. Aansluitend werden er nog 3 inwendige bestralingen gegeven. Op 6 november 2020 zat alles erop en kon mijn lichaam zich eindelijk gaan herstellen. Ik had het gevoel van: "dat heb ik maar mooi geklaard". Ook het thuisfront kon met mij de toekomst zonnig vooruit zien.

Opnieuw uitzaaiingen:

Toch bleek ik nog niet klaar te zijn. Omdat ik voor mezelf een bevestiging wilde dat de kanker weg was, heeft mijn man er alles aan gedaan dat ik toch een petscan kreeg. Begin februari 2020 kwam uit die petscan naar voren dat ik nog uitzaaiingen in de lymfeklieren had, maar nu dieper in mijn buik. En alsof dat nog niet genoeg was, overleed mijn vader op zondag 22 maart 2020 aan corona, een dag voordat ik weer begon aan het nieuwe behandeltraject. Vijf weken bestraling met bijbehorende chemo behandelingen volgden. Het was een zware tijd, vooral omdat er zo diep in mijn buik moest worden bestraald en er darmen werden geraakt. Maar het is allemaal niet voor niets geweest. Op 24 juli 2020 kreeg ik te horen in het Verbeeten Instituut dat de uitzaaiingen weg waren!

De uitstrijkjes waren ieder keer goed, zelfs de allerlaatste keer!

Eén ding heb ik nooit gesnapt. Ik liet altijd uitstrijkjes doen bij de huisarts. Ik ben in 2017 zelfs doorverwezen naar het ziekenhuis, omdat ik "wit spul" vloeide. In het ziekenhuis werden foto's gemaakt en daarop was gek genoeg niets te zien. Ik bleef onder controle in het ziekenhuis en ieder halfjaar werd een uitstrijkje gemaakt. De uitstrijkjes waren iedere keer goed, zelfs de allerlaatste keer! Het blijkt dus dat een uitstrijkje niet altijd zaligmakend is. Luister naar je eigen lichaam!

Gelukkig mens:

Sinds begin 2021 werk ik weer volledig. Door corona deels thuis en deels op het werk. Soms krijg ik een koortsaanval die 24 uur aanhoudt en daarna gaat het weer goed. Ik voel me een gelukkig mens die weer bijna alle energie terug heeft. Gaat het wat minder dan denk ik: "Het zal de leeftijd zijn".'

Marloes schreef haar verhaal in oktober 2021. Inmiddels kunnen er veranderingen zijn opgetreden in haar gezondheid.

.

Lees hier meer verhalen over baarmoederhalskanker.

Bron: www.olijf.nl