Niemand in mijn omgeving begreep het. Ikzelf ook niet. Ik heb altijd gezond gegeten, sport veel, heb nooit gerookt. En mensen met longkanker, die zien er toch grauw uit? Dit ging niet over mij.’

Margareth (49) kreeg drie jaar geleden een MRI-scan, omdat de pijn in haar onderrug ondanks rust en fysiotherapie maar niet verdween. De uitslag: longkanker. Met uitzaaiingen in haar lever, schouder en rug. ‘Het voelde alsof mijn lichaam me in de steek liet. Longkanker is me overkomen. Ik heb gewoon pech. En dat kan iedereen overkomen.’

Ongeveer 14.000 Nederlanders per jaar krijgen longkanker. Wereldwijd is het de vorm van kanker waaraan de meeste mensen overlijden. Toch krijgen zij vaak niet de steun die zij verdienen, blijkt uit onderzoek. 70 procent van de patiënten merkt dat er anders wordt gekeken naar mensen met longkanker dan naar mensen met een andere vorm van kanker. Het wordt gezien als ‘eigen schuld’. Helaas ook soms door zorgprofessionals. Maar iedereen met longen kan longkanker krijgen.

Margareth: ‘Soms voel ik onmacht en verdriet, omdat ik ongeneeslijk ziek ben. Wat mij helpt? Als mensen niet praten over de beperkingen van mijn ziekte, maar kracht geven door te kijken naar wat wél mogelijk is. Het gaat nog best goed met mij. Ik werk, sport graag, en zet me in voor United by music.’

Klik hier om meer te weten te komen over het stigma op longkanker.