Auteur: : Stefan Kerk 

REGIO - Het is een nachtmerrie voor iedere man: te horen krijgen dat je uitgezaaide prostaatkanker hebt. Op dit moment komt deze vorm van kanker net zo vaak voor als borstkanker bij vrouwen en blijven de aantallen toenemen. Veel pijn en verdriet kan worden voorkomen door eerder en vaker te testen.

“De vergrijzing speelt een grote rol in het aantal toenemende gevallen”, legt uroloog Bart Schrier van het Jeroen Bosch Ziekenhuis uit. Eén op de duizend mannen worden geconfronteerd met prostaatkanker.

'Huiskatten' en 'tijgers'

"Er zijn verschillende vormen van prostaatkanker", zegt Schrier. Hij vergelijkt ze met katachtigen. "De meeste 'huiskatten' groeien met je mee en doen je niets aan. Er zitten ook 'tijgers' tussen en die vreten je op als ze groter worden”, aldus Schrier. “Door middel van bloedonderzoek en MRI-scans wordt gekeken of een tumor aanwezig is. Met de afname van een biopt wordt vervolgens bekeken of er een 'huiskat' of 'tijger' aanwezig is.”

“Als je op tijd bent, is de kanker goed te behandelen. Als er uitzaaiingen zijn, is de kans dat je nog tien jaar leeft dertig procent. Op tijd zijn is dus heel belangrijk”, waarschuwt Schrier.

Ervaringsdeskundige:

Ben Robben (73) en zijn vrouw Paula (75) wonen in het Brabantse Waalre. Het echtpaar gaat sinds 2021 door een emotionele rollercoaster. De voormalig inwoner van Heesch kreeg moeite met plassen. Toen het op den duur helemaal niet meer ging, stapte Robben naar de huisarts. Hier kwam niet direct de conclusie dat hij ernstig ziek is. “De huisarts vond eigenlijk dat het nog wel meeviel, maar na verder onderzoek bleek dat mijn PSA-waarde 81 was, terwijl die normaal onder de vier zou moeten zitten.”

Na meerdere gesprekken en doorverwijzingen naar een uroloog werd duidelijk dat Robben prostaatkanker heeft, met uitzaaiingen naar de lymfeklieren en de botten. Een harde klap voor hem en zijn gezin: “Op het moment dat je hoort dat je niet meer te genezen bent, zak je even door de grond. Niets is meer vanzelfsprekend”, zegt een geëmotioneerde Robben. “Op dat moment hoor en zie je niets meer en vergaat de wereld”, vult Paula aan.

Daarna volgden jaren van behandelingen en palliatieve zorg. De gevolgen hiervan zijn niet te onderschatten. Robben was een fanatiek fietser en legde iedere dag vierendertig kilometer af. Tijdens zijn behandeling was één kilometer naar de supermarkt eigenlijk al te veel. “Je hele lichaam wordt afgebroken."

Reis naar Noorwegen:

Ondanks de lastige situatie blijft het echtpaar positief in het leven staan. “Ik ben een redelijk nuchtere Drent en ben calvinistisch opgevoed. Ik heb zoiets van ‘het zij zo en we gaan door’ en we zien wel hoelang ik het volhoud.”

Als zijn conditie het toestaat, werkt Robben graag in de tuin.  De chemokuur maakt dit wel een uitdaging. “Ik merk dat ik steeds minder kan. ‘s Ochtends werk ik een paar uur, ‘s middags ga ik naar bed, en 's avonds werk ik nog even. Maar vaak kan ik geen schop vasthouden.”

Robben blijft hoop houden dat de behandeling zijn leven met nog wat jaren verlengt. Grote wensen heeft hij niet, maar er is toch één ding dat hij nog graag zou doen. “Eind april krijgt onze kleindochter in Noorwegen het vormsel toegediend. Het is een wens om daar nog bij te zijn.”

Tot slot heeft Robben een boodschap aan alle mannen: “Ga naar de huisarts en laat je PSA-waarde meten. Als ze op tijd zijn, is er nog behandeling mogelijk. Zijn er uitzaaiingen, dan kunnen ze alleen je dood nog proberen uit te stellen. Laat je op tijd testen!”

Voor de Video van dit Artikel klik hier

Bron: www.omroepmeierij.nl