Leerlingen met dezelfde kanker worden beste vrienden.
Auteur: Nicola Bryan - BBC-nieuws.
Beste vriendinnen Lacie (links) en Betsy gaan naar dezelfde school, maar ontmoetten elkaar pas nadat ze met slechts drie weken verschil de diagnose acute lymfatische leukemie kregen
Betsy van zeven en Lacie van vijf jaar hebben een heel bijzondere vriendschap.
Hoewel ze op minder dan een mijl van elkaar in Bridgend wonen en naar dezelfde school gaan, ontmoetten ze elkaar pas in april 2023.
Dat was toen ze allebei de diagnose acute lymfatische leukemie (ALL) kregen, met slechts drie weken ertussen.
Ze hebben elkaar gesteund tijdens chemotherapieën en haaruitval en hebben een steunbubbel gevormd toen ze allebei in isolatie moesten.
"Het is echt fijn om een vriend te hebben die er altijd voor je is in het ziekenhuis", zei Betsy.
"Ze is speciaal voor mij... ze is mijn beste vriendin," zei Lacie.
Sindsdien zijn zowel de meisjes als hun ouders een soort familie geworden.
De Tekst gaat verder onder de Foto:
De meisjes hebben regelmatig speelafspraakjes samen.
Familiefoto.
Hun moeders zeiden dat ze zich niet konden voorstellen om de afgelopen 18 maanden zonder elkaar en de gezinnen die ze in het Noah's Ark Children's Hospital for Wales in Cardiff hebben ontmoet, door te brengen.
"Het is gewoon verschrikkelijk als er iemand bij je is die hetzelfde meemaakt", legt Lacie's moeder Jess uit.
"Het is zo'n belangrijke vriendschap voor ons en het heeft ons enorm geholpen op onze reis", voegde Betsy's moeder Charlotte toe.
Lacie werd voor het eerst onwel in oktober 2022 en moest ongeveer zes maanden lang meerdere keren bij de huisarts langs voor van alles, van ziekte en hoge temperaturen tot verkoudheid en waterpokken.
De Tekst gaat verder onder de Foto:
Lacie kreeg de diagnose toen ze vier jaar oud was
"We stortten gewoon in, zomaar ineens," zei haar moeder Jess.
"Ik keek naar mijn man en dacht: 'vertel me dat dit een droom is'."
Ze wist niet dat Charlotte, die ze nog nooit eerder had ontmoet ondanks dat ze zo dichtbij woonde, slechts drie weken eerder hetzelfde verschrikkelijke nieuws over haar dochter had gekregen.
De Tekst gaat verder onder de Foto:
Bij Betsy werd de diagnose gesteld toen ze vijf was
Na bloedonderzoek kreeg ze dezelfde diagnose.
"Het was een enorme klap... mijn hele wereld stond op zijn kop", aldus Charlotte.
Slechts enkele weken later, toen Betsy in de beginfase van haar chemotherapie zat, ontving Charlotte een sms-bericht van een vriendin dat de aanleiding zou zijn voor de vriendschap tussen de meisjes.
"[Ze] zei: 'Ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik je een berichtje stuur, maar ik heb een vriendin die op dezelfde school zit als jij, die in de buurt woont en die net te horen heeft gekregen dat haar dochter dezelfde diagnose heeft gekregen'", herinnert Charlotte zich.
"Het deed me gewoon even stilstaan."
Charlotte besloot Jess meteen een bericht te sturen.
De Tekst gaat verder onder de Foto:
De moeders van de meisjes, Charlotte (links) en Jess (rechts), zijn close geworden sinds ze elkaar 18 maanden geleden ontmoetten
Familiefoto.
"Ik ben zo blij dat ze dat gedaan heeft," zei Jess.
"Ze kon me een inkijkje geven in wat er ging komen, want in het begin krijgen ze een flinke dosis steroïden toegediend.
"En het verandert hun uiterlijk, het verandert hun karakter, het verandert hun fysieke kenmerken. En daar was ik op voorbereid."
De meisjes ontmoetten elkaar voor het eerst in het ziekenhuis.
"Ze konden het meteen goed met elkaar vinden", aldus Jess.
"De meisjes gedroegen zich meteen alsof ze al hun hele leven beste vriendinnen waren.
"Het was prachtig, ze omhelsden elkaar, ze leerden elkaar kennen, stelden elkaar vragen en zo is het alleen maar verder gegaan."
De Tekst gaat verder onder de Foto:
Lacie (links) en Betsy hebben elkaar tijdens de behandeling kunnen steunen.
Familiefoto.
Sindsdien ondergaan beide meisjes zware behandelingen.
Betsy reageerde goed op haar chemotherapie.
Maar de eerste zes maanden kregen Lacie's ouders te horen dat ze niet reageerde op de behandeling.
"Elke keer als je de woorden 'de chemo heeft niet zo goed gewerkt als we zouden willen' hoort, breekt je hart keer op keer", aldus Jess.
"Ik voelde me erg schuldig omdat Betsy reageerde op de behandeling... Voor ons ging het goed, maar voor Jess en Lacie ging het op dat moment niet zo goed", aldus Charlotte.
"Ik hoop dat ik er voor haar was, dat ik haar heb gesteund op de manier waarop zij mij heeft gesteund."
De Tekst gaat verder onder de Foto:
Beide meisjes verloren hun haar tijdens de chemotherapie
Het is een doelgericht immunotherapiemedicijn genaamd Blinatumomab , ook bekend als Blina.
Vier weken lang moest Lacie 24 uur per dag een rugzak met het medicijn dragen, zodat het via een PICC-lijn in haar arm intraveneus in haar bloed kon worden toegediend.
"Gelukkig werkte dat", zei Jess.
De Tekst gaat verder onder de Foto:
Vier weken lang moest Lacie (links) voortdurend een rugzak dragen met daarin een gericht immunotherapiemedicijn dat intraveneus in haar bloed werd gebracht
Familiefoto.
Beide meisjes zitten nu in de onderhoudsfase van hun behandeling, die volgend jaar afgerond moet zijn.
Dit betekent dat ze nog steeds dagelijks medicijnen moeten slikken en regelmatig naar het ziekenhuis moeten.
Maar ze zijn weer op school.
Elke week bezoekt Lesley, hun verpleegkundige gespecialiseerd in kinderoncologie, hen om hun bloed te controleren.
Ze heeft hun vriendschap zien opbloeien.
"Ze begrijpen allebei wat de ander doormaakt en als er bloed wordt afgenomen, steunen ze elkaar enorm", zei ze.
"Ik denk dat Lacie het de eerste paar keer best lastig vond om bloed te laten prikken op school, maar Betsy was heel bemoedigend, waardoor het hele proces een stuk makkelijker werd."
De Tekst gaat verder onder de Foto:
Elke dinsdag moeten beide meisjes bloed uit hun duim laten afnemen om hun bloedwaarden te controleren.
"Ik ga het goed doen, want ik weet dat Lacie jonger is dan ik, dus ik zal het haar laten zien," zei ze.
Lacie reageerde snel op de moed van haar vriendin.
"Ik denk dat ik net zo dapper zal zijn als Betsy", zei Lacie.
De Tekst gaat verder onder de Foto:
Charlotte (links) en Jess zijn een grote steun voor elkaar geworden.
Hun moeders halen ook eenzelfde soort kracht uit elkaar.
"Ik ben omringd door mensen en door lieve vrienden en familie die mij enorm steunen", aldus Charlotte.
"Maar om die persoon te hebben die je begrijpt... soms hoef je niet te praten, dan is een glimlach voldoende.
"Die vriendschappen zijn zo belangrijk."
"Ik word zo emotioneel omdat ik dit echt niet zonder jou zou kunnen doen... het is zo'n eenzame plek... jij begrijpt precies wat ik doormaak," zei Jess tegen Charlotte.
"Jij bent mijn rots."
Dit Artikel is vertaalt uit het Engels.