Kind van.

Uw kinderen krijgen te kampen met verdriet en onzekerheid. Misschien wel voor het eerst van hun leven. Natuurlijk zou u ze dat willen besparen. Maar dat kan eigenlijk niet. Net als volwassenen reageren en uiten kinderen zich heel verschillend. Vaak anders dan u als ouder verwacht. Het valt u vast op dat ieder kind zijn verdriet op zijn eigen manier verwerkt, passend bij zijn karakter en leeftijd.

De meeste ouders doen niet makkelijk een beroep op anderen als het om de opvoeding gaat. Ook in deze periode klopt u misschien liever niet bij anderen aan voor hulp. Maar als gezin leven met kanker en de gevolgen daarvan kan zo moeilijk zijn, dat het goed is om wél hulp in te roepen bij de ondersteuning van uw kinderen. Wacht hier niet mee tot de situatie u boven het hoofd groeit. Hulp vragen wil helemaal niet zeggen dat u het zelf niet kunt of dat u het helemaal aan anderen overlaat. Integendeel: hulp vragen kan nét dat duwtje in de goede richting zijn dat u er als gezin doorheen helpt.

Kankerspoken

De website www.kankerspoken.nl is voor kinderen, ouders, leerkrachten,
zorgverleners en andere belangstellenden en geeft informatie voor en over
kinderen die een vader of moeder met kanker hebben. Op de site kunnen kinderen
berichtjes van andere kinderen lezen en er zelf een achterlaten. Via deze site
kunt u de documentaire Verdriet door je hoofd en de voorlichtingsvideo
Een vader of moeder met kanker bestellen. De documentaire en de video
(beide voor volwassenen bedoeld) geven een kijkje in de wereld van kinderen die
een zieke vader of moeder hebben. Het uitwisselen van ervaringen met ouders die
in dezelfde situatie verkeren, kan u helpen. Het kan een hele opluchting zijn te
merken dat de problemen waar u mee zit, ook bij andere gezinnen voorkomen. U
kunt elkaar op ideeën brengen en leren van elkaars oplossingen.  

Wat is gewoon?

U vraagt zich als ouder misschien af wanneer u zich zorgen moet maken.
Misschien wilt u weten of uw zoon of dochter wel normaal reageert op de ziekte
van vader of moeder. Welke reacties horen er 'gewoon' bij? Wat valt buiten het
normale patroon en verraadt dat uw kind problemen heeft? Wanneer doet u er
verstandig aan deskundige hulp in te schakelen? Veel reacties van kinderen horen
er inderdaad 'gewoon' bij. Een leidraad: wees waakzaam als uw kind zich langere
tijd achtereen anders gedraagt dan u gewend bent. U komt er bijvoorbeeld achter
dat uw dochter die altijd graag naar school ging, sinds u ziek bent geregeld
spijbelt. Of u merkt dat uw vrolijke zoon, die het liefst met zijn vriendjes
ravotte en die altijd wel een smoesje wist om onder huishoudelijke klusjes uit
te komen, verandert in een stil kind dat u elke wens van de lippen leest.  
Kortom: het gevoel 'dit is mijn kind niet meer' is een duidelijk signaal.
Vertrouw hierbij op uw gevoel. Niemand heeft zo'n vertrouwde band met uw
kinderen als u als ouders. Praat er eerst over met een vertrouwd iemand binnen
uw familie- of vriendenkring. Ga eens na hoe het op school loopt. Wees extra
attent op risicokinderen: kinderen die eerder, toen de situatie thuis nog
'normaal' was, problemen hebben gehad.  

Het is belangrijk om eerlijk te zijn en kinderen zoveel mogelijk te
informeren en te betrekken. Vanuit onze 'beschermende' houding denken wij vaak
dat het beter is kinderen er buiten te houden, maar dit heeft vaak een
tegenovergesteld effect. Uw kind kan zich eenzaam en onbegrepen voelen, en zal
zijn gevoelens en vragen ook niet aan u kenbaar maken.  

De volgende website kan u hier wellicht bij helpen: www.dewereldvanverschil.nl. De Wereld van Verschil is
ontwikkeld voor ouders, kinderen en jongeren van wie een gezinslid
levensbedreigend ziek is of is overleden, verwacht of onverwachts. er zijn drie
Werelden, passend bij verschillende situaties. De Wereld kan helpen om het
gesprek met elkaar op gang te brengen en ruimte te geven aan de vragen en
emoties van uw kind. Speciaal voor jongeren is er een online Wereld ontwikkeld.

Als u zich zorgen blijft maken, kunt u hulp vragen aan een deskundige. Uw
huisarts en de zorgverleners in het ziekenhuis kunnen u meestal de weg wijzen.
Ook de school is vaak een goede informatiebron.

Bron:  KankerWieHelpt.nl