Kelly (35) deed op haar dertigste mee aan het bevolkingsonderzoek, toen er afwijkende cellen werden gevonden. Ook had zij last van haar baarmoeder dus besloot de gynaecoloog om haar ieder half jaar te controleren. Twee jaar geleden wees het onderzoek uit dat zij een voorstadium van baarmoederhalskanker bleek te hebben. Haar baarmoeder werd verwijderd met alle gevolgen van dien...

Mijn arts vond me te jong:

Kelly: 'Vanaf begin 2021 kwakkel ik al met problemen; drie weken per maand last van hevige pijn, bloedverlies tijdens de seks. Ik sukkelde maar wat aan en werd steeds wanhopiger. Ik had al eens voorgesteld om m'n baarmoeder te laten verwijderen, maar de arts vond me daar te jong voor.'

In december 2021 zit Kelly wederom bij de arts. Weer krijgt ze allerlei testen, op soa's en schimmelinfecties en er wordt ook weer een uitstrijkje gemaakt.

Kelly: 'Ik kon online de uitslagen bekijken en ik zag dat het uitstrijkje pap 3a2 liet zien. Ik dacht meteen, zie je wel, er is echt iets aan de hand. Voor mij was er geen andere optie meer in mijn beleving, mijn baarmoeder moest eruit. Gelukkig was de gynaecoloog het met me eens. We hebben het ook niet meer over andere opties gehad, voor mij stond vast dat een baarmoederverwijdering de oplossing was van mijn jarenlange problemen.

Waar ga ik aan beginnen?

De operatie zou via de vagina plaatsvinden maar als dat niet zou lukken, zou het toch via de buik moeten. Dit werd tijdens de operatie bezien Ik zou na de operatie zes weken herstellen en daarna was ik verlost van mijn problemen. Niemand kon weten wat er daarna stond te gebeuren. Iedereen heeft het enorm onderschat, inclusief ikzelf.

Achteraf gezien was het onmogelijk om me mentaal voor te bereiden op wat ging komen, maar in praktische zin ging ik wel in de regelmodus. Ik heb drie kinderen en co-ouderschap met de vader, dus de kinderen zouden de eerste drie weken na de operatie bij hun vader zijn. Verder liet ik voor drie weken boodschappen bezorgen en regelde ik mensen die me konden komen helpen en de eerste dagen bij me konden blijven. Toen dit allemaal geregeld was, dacht ik een paar weken voor de operatie, waar ga ik aan beginnen?

Complicaties:

De operatie ging goed. Toen ik bijkwam trok ik meteen m'n shirt omhoog om te zien of ze me niet via de buik hebben hoeven opereren. Ik zag niets, dus het was gelukt via de vagina. Nu denk ik, hoezo was dat het eerste waar ik aan dacht, maar ik was heel blij dat m'n buik intact was gebleven. Helaas was de blijdschap van korte duur, want ik heb heel veel complicaties gehad na de operatie. Ik heb weken gebloed, inwendig en uitwendig, ik kreeg last van ontstekingen, ik moest aan verschillende antibioticakuren en voelde me echt heel slecht. Ook had ik erge zenuwpijnen. Achteraf bezien bleek er een zenuw beschadigd tijdens de operatie. Dat zorgde voor buikpijn en een opgeblazen, hele dikke buik. Mensen dachten dat ik zwanger was. Ik kon niks meer. Ik was aan het opbouwen met werken, maar ook dat ging absoluut niet.'

Kelly ondergaat allerlei behandelingen voor haar pijn, van injecties met pijnbestrijding, medicatie tot elektrische schokjes via een 'tens' apparaat. Niets helpt afdoende. Omdat zij aan de arts precies kan aangeven waar de pijn zit, stelde de arts een operatie voor. Afgelopen maart is Kelly geopereerd en sindsdien is ze pijnvrij.

Ik dacht dat ik knettergek aan het worden was:

Kelly: 'Dat was een opluchting, maar ik had ook klachten die ik niet kon thuisbrengen. Ik sliep ontzettend slecht, voelde me erg depressief, terwijl ik een heel opgewekt en positief persoon ben. Ik had zweetaanvallen, ik durfde niet meer naar buiten, ik wilde alleen nog binnen zitten met de gordijnen dicht. Toen ik dit besprak met de arts van de pijnpoli zei hij, je bent in de overgang. Dat is wel uitzonderlijk, aangezien je je eierstokken nog steeds hebt. Ik kan er nu om lachen, maar ik dacht destijds echt dat ik knettergek aan het worden was. Er werd bloed geprikt om mijn hormoonwaarden te checken, maar die gingen alle kanten op, dus daar was geen conclusie uit te trekken. Ik wist wel, dit klopt niet, er is echt iets aan de hand in mijn lichaam. Ik werd wel heel serieus genomen en doorverwezen naar een hormoonconsulent. Ik vertelde haar waar ik last van had en ik tikte alle vinkjes aan. Ik was in de overgang! Ik begon met oestrogeen hormoonpleisters. Die plakte ik twee per week op m'n buik. Ik bleek allergisch voor de pleisters, dus stapte over op een hormonenspray, vaginale hormonen tegen droogte en hormoontabletten om ’s avonds in te nemen om te slapen. Mijn klachten verdwenen en inmiddels voel ik me weer mezelf.

Zo'n uitstrijkje is wat ongemakkelijk, maar zó belangrijk!

Nu kan ik erom lachen, maar het was echt verschrikkelijk. Het kan dus gebeuren dat je door deze operatie in de overgang komt, al komt het niet vaak voor. Daarom wil ik met mijn verhaal naar buiten komen. Ik heb me erg alleen gevoeld. Niemand weet wat je voelt, niemand is op deze leeftijd in de overgang. Iedereen gaat sporten, naar werk, naar feestjes en ik zat met mijn badjas op de bank met de gordijnen dicht, ik wilde niet weten wat ik allemaal miste.

Olijf kwam op een gegeven moment op mijn pad. Ik had Olijf eerder willen kennen, want daar vond ik mensen die me begrepen, die weten wat ik doormaakte, daar vond ik steun. In eerste instantie dacht ik, ik wil van dat kankerlabel af, wil ik dit allemaal wel weten, wil ik hier wel bij horen? Maar ik wist ook, ik moet hier iets mee. Nu ben ik vrijwilliger bij Olijf.

Ik wil andere vrouwen meegeven; praat erover, je bent niet alleen, luister naar jezelf en je lichaam, laat je onderzoeken. Zo'n uitstrijkje is wat ongemakkelijk, maar het is zo belangrijk! Ik heb mijn traject gedeeld op social media in alle openheid, omdat ik vind dat we niet alleen maar de mooie dingen op social media moeten delen, maar ook hoe het leven ook kan zijn. Mijn ervaringen heb ik opgeschreven in een boek 'Rauw maar echt'. Als ik iets geleerd heb tijdens mijn reis: blijf dicht bij jezelf en luister naar je lichaam. Het komt weer goed.'

Kelly vertelde haar verhaal in december 2023. Inmiddels kunnen er veranderingen in haar gezondheid zijn opgetreden.

Lees hier meer verhalen over voorstadia van gynaecologische kanker.

Bron: www.olijf.nl