Kater Lieke (21) na studentenfeest op Oude Markt Enschede blijkt hersentumor: ‘Het leven is fragieler dan je denkt.
Auteur: Jelle Boesveld - ad.nl/berkelland
Lieke Buiter (21): „Het klopt dat je juist kleine dingen meer waardeert. De zon op je huid, de mooie natuur.”
Foto: Emiel Muijderman.
Ze wordt brak wakker na een studentenfeest in 2023 op de Oude Markt in Enschede. Een kater, denkt de dan 19-jarige Lieke Buiter uit Neede. Maar na epileptische aanvallen blijkt er meer aan de hand. In het Enschedese ziekenhuis MST wordt een kwaadaardige hersentumor ontdekt. „Ik heb één ding geleerd: het leven is fragieler dan je denkt.”
Ze is een rasoptimist. Staat positief in haar jonge leven. Het glas is halfvol. Ze is sterk, sportief, nuchter. Maar als Lieke Buiter (21) vertelt over wat haar is overkomen schiet ze af en toe vol. Komen de tranen. Geen wonder. Als je op je 19de hoort dat je misschien nog twee jaar hebt, maar wellicht ook twintig jaar... Zelfs 60 kunt worden. „Ik heb één ding geleerd: het leven is fragieler dan je denkt.”
Genieten van het studentenleven:
Lieke wordt in 2003 geboren in Hengelo en verhuist op haar 11de naar het buitengebied van Noordijk bij Neede. Ze doet de havo op het Assink lyceum. Eerst in Neede, later in Haaksbergen. Ze studeert aan de hogeschool Saxion in Enschede Industrieel Product Ontwerpen. Ze gaat op kamers, geniet van het studentenleven en sport veel. Schaatsen is haar passie. Met studentenvereniging DSV de Skeuvel schaatst ze regelmatig in de IJsbaan Twente.
Introductieconcert Oude Markt:
Ze houdt van een feestje. In augustus 2023 is ze ‘doegroep-mama’ bij de Kick-In van de Universiteit Twente. „Ik begeleid daar nieuwe studenten. Het was een week vol activiteiten, sporten en een groot introductieconcert op de Oude Markt in Enschede. De dag erop werd ik brak wakker. Een kater, dacht ik, want ik had best wat gedronken. Maar het werd niet beter, eerder slechter.”
Epileptische aanvallen:
Lieke besloot die avond niet naar het afsluitende feest te gaan, maar thuis met haar vriend Herjo te chillen. „Daar kreeg ik ’s nachts een zware epileptische aanval.” Herjo belde 112 en zag dat Lieke een tweede aanval kreeg. „Ik weet alleen dat ik op weg naar de ambulance overgaf en dat ik in het MST wakker werd met een enorme naald in m’n arm. Herjo kende mijn ouders toen nog niet eens, want we waren na een paar maanden daten net een week samen. Ze ontmoetten elkaar op de SEH voor het eerst. En dan zo’n kennismakingsgesprek. Bizar.”
Lieke lacht het eerst weg:
Er werd een CT- en een MRI-scan gemaakt. En daarop was een grote afwijkende massa in haar hersenen te zien. „Maar ik ben een rasoptimist. Was altijd kerngezond en sportief. Wat kon mij gebeuren? Dus ik lachte het weg, wat kon dat nu zijn? Vast iets onschuldigs.” Ze laat een foto zien waarop ze lachend in het ziekenhuis met een IC-verpleegkundige poseert. „Die kende ik.”
‘Ga ik dood?’
De volgende ochtend kwam de diagnose keihard binnen. Lieke heeft een kwaadaardige tumor in haar hersenen. Ze laat de scan zien op haar smartphone. „Daar, die witte vlek met een doorsnede van 7 centimeter aan de rechtervoorkant van mijn hoofd. Ongeneeslijke kanker in m’n hoofd. Je googelt, maar dat moet je dus nooit doen, want ze praten over een levensverwachting van drie tot zes maanden. Je denkt: ga ik dood?”
Zware operatie:
De chirurg wilde zo snel mogelijk de tumor verwijderen. Vier weken later volgde een zware operatie van bijna zeven uur. Haar schedel werd gelicht. „Ze haalden zoveel mogelijk van de tumor weg, maar helemaal kan niet in de hersenen, omdat het risico op functieverlies groot is. Ik weet dat ik bijkwam in de uitslaapkamer en me zo alleen voelde, zo ontzettend bang was.”
Dankzij haar optimisme en mentale kracht knapte ze snel op en kon weer naar haar studentenhuis in Enschede. „Vlak voor kerstmis 2023 kreeg ik een MRI-scan. Het zag er gelukkig rustig uit, maar in januari 2024 kwam het bericht dat ze toch nog een keer wilden opereren om het restant van de tumor zo goed mogelijk weg te halen.”
Die tweede operatie viel haar zwaar. Lieke wordt emotioneel als ze erover vertelt. „Dat was een mentale klap. Weer onder het mes. Weer je schedel open, weer op nul beginnen. Bij de eerste operatie wist ik niet wat me te wachten stond, nu wel. Dat was misschien het verschil.”
Genieten van kleine dingen:
Sinds de operatie is de kanker stabiel. Rustig. „Schoon? Dat kan niet in de hersenen. Er blijft altijd iets zitten. Het is ongeneeslijk, maar het gaat goed met me. Ik wil mijn studie afmaken. Genieten van mooie momenten in het leven. Het klopt dat je juist kleine dingen meer waardeert. De zon op je huid, de mooie natuur, de liefde van Herjo, het samenzijn met je familie, je vrienden. Je beseft nu wat voor geschenk het is te mogen leven.”
Minder energie:
Toch hebben de kanker en operaties impact. „Ik heb bijvoorbeeld minder energie, vooral sociaal. Kan minder prikkels verdragen, ben sneller moe. Moet vaak ’nee’ zeggen, selectief zijn in wat ik doe. Sporten? Fysiek ben ik weer sterk. Het is een uitlaatklep. Schaatsen, skaten, hardlopen en sinds kort stijldansen.”
Durf niet vooruit te kijken:
Haar toekomst? Werk, trouwen, kinderen? Daar durft de 21-jarige niet te veel over na te denken met zo’n ongewisse levensverwachting. „Ik leef van dag tot dag. Durf wel iets vooruit te kijken, vakanties te plannen. Wil mijn studie afmaken, wellicht straks aan het werk gaan, maar ik weet niet hoe het er over vijf jaar uitziet.” Ze zegt het met tranen in haar ogen.
Ze heeft haar hoop gevestigd op een nieuw medicijn dat de groei van hersentumoren kan vertragen. „Onderzoek is zo belangrijk. Daarom loop ik bij de Enschedese marathon op 13 april 10 kilometer hard voor KWF Kankerbestrijding. Ik wil zoveel mogelijk geld inzamelen voor kankeronderzoek en heb al 5800 euro bij elkaar. Laten we proberen zoveel mogelijk geld op te halen voor het KWF, want ik houd van het leven.”
Hoe gaat Saxion om met ernstig zieke studenten als Lieke?
Lieke Buiter
Als studenten bijvoorbeeld door financiële problemen of omstandigheden geen collegegeld kunnen betalen is daar een regeling voor. „En studenten met dyslexie kunnen bijvoorbeeld extra tijd krijgen bij tentamens. Voor studenten met een visuele beperking is er voorleessoftware of een vergroot lettertype bij toetsen. We hebben rustruimtes, prikkelarme toetsruimtes, studievaardigheidscoaching en desgevraagd spreiding van stages.”
Effing kan uit oogpunt van privacy niet ingaan op individuele gevallen. „Maar we hebben beleid voor studenten met een auditieve, visuele of fysieke beperking, neurodiversiteit, zoals dyslexie, add, adhd, ass, studenten die chronisch ziek zijn, mantelzorgtaken hebben of aan topsport doen. De studiecoach is veelal het eerste aanspreekpunt en denkt mee over opleidingsinhoudelijke zaken. Voor het aanvragen van voorzieningen of aanpassingen komt de studentendecaan in beeld.”
Volgens Effing wil Saxion haar studenten graag een leeromgeving bieden met gelijke kansen om succesvol te studeren. „Studenten die het nodig hebben worden daarin zo goed mogelijk ondersteund, zodat iedere student zijn potentieel kan benutten.”
Meer info op de website van Saxion.
QR-code om geld te doneren voor Lieke Buiter.
