Joke Staal, een kwart eeuw vrijwilliger bij hospice in Woerden.
• Met trots toont Joke Staal het beeldje dat ze ontving voor 25 jaar vrijwilligerswerk.
Foto: Elvira Schenk.
WOERDEN • Wat begon als een onwaarschijnlijk avontuur, groeide uit tot een levensmissie. Joke Staal is al 25 jaar vrijwilliger bij stichting De Mantelmeeuw.
Joke Staal is al 25 jaar vrijwilliger bij Stichting de Mantelmeeuw, hospice én thuisinzet. Dat had ze destijds nooit kunnen bedenken. Een hospice was een onbekend begrip voor haar, totdat een vriendin haar in 1996 vertelde over de plannen voor een huis waar palliatieve zorg beschikbaar zou zijn. Joke stond er sceptisch tegenover. “Dat ga ik niet doen”, dacht ze. Maar haar vriendin liet zich niet overtuigen: “Nee hoor, jij gaat gewoon mee naar de informatieavond.”
Cursus:
Op dat moment bestond de hospice fysiek nog niet en vond de zorg thuis plaats. In het jaar 2000 kwam er een huis en startten de eerste cursussen. Jokes vriendin was echter ongeneeslijk ziek en moedigde haar aan om voor haar naar de cursus te gaan. “Ik deed het om haar een plezier te doen, maar ben nooit meer weggegaan”, lacht Joke.
De cursus bleek heel interessant en bood inzicht in hoe je in bepaalde situaties het beste kon reageren. Toen het hospice nog in aanbouw was, begon Joke met thuiszorg. “Mijn eerste inzet vond ik best wel eng, maar de coördinator had vertrouwen in mij.”
Pionieren in de hospice:
Toen het hospice eenmaal open was, brak een tijd van ontdekken en ontwikkelen aan. “Alles was nieuw, we moesten zelf onze weg vinden”, herinnert Joke zich. Door de jaren heen groeide de kennis en werden er trainingen toegevoegd, zoals praktische vaardigheden in zorgverlening. “Fysiek kan het werk pittig zijn, dus het is fijn om te weten hoe je iemand goed helpt.”
Joke blijft haar werk met liefde doen. Mensen vragen haar weleens hoe ze dit al zo lang volhoudt. “De tijd vliegt voorbij. Elke bewoner en familie heeft een eigen verhaal, een eigen achtergrond. Het is niet altijd makkelijk, maar altijd boeiend.”
Joke vindt het bijzonder hoe snel bewoners je in vertrouwen nemen. “Wat mij altijd nog verrast is wat mensen je vertellen, ze laten je zo dichtbij komen. Mensen vertellen over vroeger, over de winters, wat ze hebben meegemaakt. Ze vertellen hun levensverhaal. Daar ben ik dankbaar voor.”
Vrijwilliger bij De Mantelmeeuw:
Hospice De Mantelmeeuw breidt uit met een nieuw huis met zes kamers. Dat betekent dat er straks meer vrijwilligers nodig zijn. Een zorgachtergrond is niet vereist, liefde voor de medemens wel. “Het gaat erom dat je er voor de mensen bent, ‘er zijn’ is het woord. Er is voor iedereen iets te doen, van koken tot tuinieren, van administratie tot bestuurswerk. Samen vormen we een grote familie.”
Na al die jaren vindt Joke het werken in de hospice nog steeds mooi werk. “De afgelopen 25 jaar zijn omgevlogen.” Joke spreekt de hoop uit dat ze volgend jaar in het nieuwe huis aan de slag kan. “Dat zou ik erg op prijs stellen.”