16-07-2024 12:56

 

 

Auteur: ARNOLD AARTS - telegraaf.nl/vrouw

 

 

Interview.

,,Het ergste voor een vrouw is het verliezen van haar. Dat vinden sommigen zelfs erger dan dat ze iets in hun lichaam hebben dat er niet hoort.’’

Chemokuur:

 

 

 

 

Toen ze zes jaar later in Zaandam voor zichzelf begon, richtte ze zich meer op de cosmetische - noem het glamorous - kant van haarstukken en pruiken. Vrouwen die puur voor de schoonheid langskwamen en niet als gevolg van een ziekte.

 

Ze wilde niet in het vaarwater van haar voormalig werkgever zitten en had behoefte op een ’lichtere’ manier met haar om te gaan. Dat duurde niet lang. Voordat ze het wist, had ze haar oude stiel weer opgepakt.

 

 

Slechtnieuwsgesprek:

Het is naar eigen zeggen de wil om ’iets te betekenen’ voor de doelgroep. Veel vrouwen komen bij wijze van spreken rechtstreeks van het slechtnieuwsgesprek met de oncoloog naar haar praktijk. Door de combinatie van nuchterheid en empathie voelen ze zich op hun gemak bij Hoeve, die in een ongedwongen sfeer schoonheidstips geeft. „Het ergste voor een vrouw is het verliezen van haar. Dat vinden sommigen zelfs erger dan dat ze iets in hun lichaam hebben dat er niet hoort.”

 

Hoeve is ervan overtuigd dat een perfecte pruik meewerkt aan het herstel van de vrouwen. Juist in de pittige periode dat ze sterk moeten zijn om de intensieve behandeling vol te houden, is uiterlijk volgens haar belangrijk. Dat een vrouw zich vrouw blijft voelen.

 

 

Schoolplein:

Ze wil voorkomen dat iemand als een ’ziek persoon’ wordt behandeld, alle ogen op zich gericht weet of op straat wordt ontweken door bekenden die niet weten hoe ze met de situatie moeten omgaan. „En als een moeder kaal op het schoolplein verschijnt, krijgen haar kinderen daar vervelende opmerkingen over. Je weet hoe hard kinderen tegen elkaar kunnen zijn.”

 

 

De Tekst gaat verder onder de Foto: 

 

Foto:  CEES HARTMAN.

 

 

 

 

Emotionele belasting:

Hoeve vindt het niet lastig om in haar praktijk veel met ziekte te worden geconfronteerd. „Ik ben heel positief ingesteld, dat helpt.” De ervaring leert dat niet iedereen het werk mentaal aankan. Hoeve heeft verschillende medewerkers met een burn-out zien afhaken. Die vol enthousiasme bij haar begonnen, maar voor wie de emotionele belasting te zwaar werd. „Zeker als ze met kanker in hun directe omgeving werden geconfronteerd.”

 

Het lijkt voor de hand te liggen het haar van de klant zelf te gebruiken of dat van een zus die het - nobel genoeg - beschikbaar stelt. Maar dat is ongeschikt, vertelt Hoeve. Het is doorgaans „behoorlijk beschadigd” door het geregeld kleuren, föhnen en los dragen. De kwaliteit is dusdanig dat het in ieder geval te weinig volwaardig haar oplevert voor een pruik.

 

Bali:

In het buitenland laat Hoeve de pruiken maken. Ze heeft een atelier op Bali waar ze precies zo worden geproduceerd als zij wil. Het is wettelijk niet toegestaan als buitenlander een fabriek te bezitten, ze werkt daarom samen met een Indonesische compagnon. In de praktijk bepaalt de Nederlandse het reilen en zeilen op de werkvloer.

 

Het haar is afkomstig van vrouwen die hieraan een goede bijverdienste hebben en hun haar in een knot dragen, zodat het in zo goed mogelijke conditie blijft. Voor het kleuren wordt geen agressief blondeermiddel gebruikt, maar alkalische baden. Dat duurt veel langer, maar levert een beter resultaat op.

 

 

De Tekst gaat verder onder de Foto: 

 

Foto:  CEES HARTMAN.

 

 

 

 

Voorraad:

De pruiken en haarwerken worden ook nog eens handgeknoopt, een langdurig proces. In Oostzaan wordt vervolgens na uitvoerig meten een houten hoofd gemaakt om de pasvorm zo goed mogelijk te krijgen. Veel collega’s in de branche werken minder consciëntieus en kunnen daarom lagere tarieven rekenen. „Ik wil alleen iets leveren waar ik honderd procent achter sta, het moet perfect zijn. Daar betaal je voor.”"

 

Door de grote hoeveelheid pruiken en haarstukken die in Oostzaan op voorraad zijn, lukt het bijna altijd iets passends te vinden. De keuze voor een drastische uitbreiding van het assortiment maakte Hoeve tijdens coronatijd. Ze ontdekte toen ook hoe interessant de onlinemarkt is voor een deel van haar producten. Destijds had ze nog twaalf medewerkers, maar dat wilde ze na het opheffen van de laatste lockdown niet meer.

 

Haarbeurs:

Ze ging met haar gezin om tafel zitten om na te denken over de toekomst. De uitkomst is opmerkelijk, er werkt alleen nog maar familie in de haarsalon. Haar echtgenoot Huseyin - oorspronkelijk van Turkse afkomst - stopte met zijn keukeninstallatiebedrijf en houdt zich vooral bezig met de administratie. Hun zoon Alissio (23) viert zijn marketingkennis bot op de onderneming. „Hij weet alles van data en het analyseren van zoekmachines. Ik knik altijd braaf als hij het me uitlegt, maar het gaat mijn petje te boven.”

 

Zijn vriendin Jennifer (21) doet veel klantencontact. Zij werd onlangs ook naar het Australia Hair Festival in Sydney gestuurd. Op de grootste haarbeurs ter wereld houden ze in de gaten wat de concurrentie doet en wat de nieuwe ontwikkelingen in de markt zijn. Sinds een jaar werkt ook dochter Samina (19) voor het bedrijf. Naast de lol die ze in het werk heeft, kan ze het goed combineren met haar topsportcarrière als karateka.

 

Parkinson:

Het is een hecht gezin dat ook nog eens onder één dak woont. Jennifer en haar man kochten vijf jaar geleden een groot pakhuis in Westzaan - een voormalige graanmakerij - waarin een ieder een eigen stek heeft, maar waar ook plaats is voor haar hulpbehoevende ouders.

 

Haar vader heeft Parkinson, haar moeder artritis. Hoeve vindt het niet meer dan normaal ze in huis te hebben. „Hiervoor woonden ze bij ons in het centrum van Zaandam, maar hier kijken ze lekker uit over de landerijen, de koetjes, kalfjes en schaapjes.”

 

Met de intrede van haar kinderen is het bedrijf toekomstbestendig geworden. Jennifer is daarom zoetjes aan naar voren aan het kijken, naar de periode dat ze meer ‘aan de zijlijn’ kan gaan staan. Voorlopig is het nog niet zover, maar een rol als ’oppasoma’ voor haar kleinkinderen ziet ze op termijn wel zitten.

 

Maagband:

Dan wordt het ook tijd om terug te blikken. Ze geeft toe weleens te weinig stil te staan bij het succes van haar bedrijf, dat ze vanaf de bodem heeft opgebouwd en waarin ze zoveel heeft geïnvesteerd. „Eerlijk gezegd moet mijn accountant dat steeds tegen mij vertellen. Dan krijg ik te horen dat het heel bijzonder is wat we doen en dat we prachtige jaarcijfers hebben. Dat realiseer ik me niet altijd even goed.”

 

Het zijn niet alleen vrouwen met kanker die klant zijn bij Jennifer Hoeve. Ook de ziekte alopecia kan tot haaruitval en kale plekken leiden. Een relatief nieuwe groep klanten zijn vrouwen die een ’gastric bypass’ hebben ondergaan oftewel een maagband hebben laten plaatsen. Ook dat kan tot verlies van haar leiden.

 

 

 

Bron: www.telegraaf.nl