Auteur: Geja Lahpor  - christenenvoorisrael.nl

Een foto van de lunch tijdens de onvergetelijke vakantie.

Foto: CvI.

“Het was een fantastische week in Nederland, ik zal het nooit vergeten!”, zo typeerden veel van de 125 ernstig zieke kinderen de laatste week van juli. Moe, maar voldaan, komen ze ‘s avonds van een fietstocht uit Spaarnwoude in Hoofddorp aan, waar een heerlijke barbecue op hen wacht. Muziek verhoogt de sfeer en kinderen die ertoe in staat zijn dansen mee.

Deborah Maarsen zet zich al een decennium belangeloos in voor kankerpatiëntjes in Israël, door ze jaarlijks een week naar Nederland te halen voor een onbezorgde korte vakantie. Het blijkt elke keer opnieuw een succes. Een ingerichte ziekenboeg met een mobiel laboratorium, zorgen ervoor dat de behandelingen gewoon doorgaan. Een team van artsen, verpleegkundigen en psychologen begeleiden de groep van 125 jonge patiënten.

Activiteiten:

Op de vraag welke activiteiten er deze week waren met de kinderen, vertelt Deborah tijdens de barbecue: “We hebben deze week een prachtig concert in de RAI gehad met de bekende Israëlische zanger Ishay Ribo, wat ze geweldig vonden! We zijn nog naar de Zaanse Schans geweest, maar ook naar een Moviepark in Enschede, en Volendam hebben we bezocht. Verder waren we in Walibi, de kaasmarkt in Gouda en andere plaatsen die de moeite waard zijn. De kinderen kregen zakgeld dat ze in de winkels mochten besteden. Ze genieten enorm en je ziet ze dagelijks meer opbloeien en steeds beter eten. Doordat ze de hele dag bezig zijn hebben ze nauwelijks tijd om over hun ziekte na te denken. Zelfs de bloedwaarden waren na een paar dagen al veel beter. Vooral zonder de spanning van de oorlog en de voortdurende alarmen om naar de schuilkelder te moeten gaan, doet ze goed. Maar ook het onderlinge samenzijn van kinderen in dezelfde situatie doet wonderen.”

Rabbijn Eliezer Wolff die de Joodse gemeenschap van twintigduizend Joodse inwoners van Amsterdam vertegenwoordigt, is ook bij de barbecue aanwezig, hij spreekt veel kinderen bemoedigend aan. “Fantastisch en belangrijk dat dit voor deze kinderen georganiseerd wordt, hier kunnen ze zich uitleven”, concludeert hij.

De Tekst gaat verder onder de Foto: 

Deborah Maarssen en Jonathan Prins. 

Foto: CvI.

Contextueel:

Eén van de bekendste Israëlische oncologen, prof.dr. Reuven Or (licht), doet zijn naam eer aan. Hij geeft deze week leiding aan het medische team en is verbonden aan ziekenhuis Hadassah in Jeruzalem. Wereldwijd wordt hij gevraagd om unieke beenmergtransplantaties, celtherapie en immunotherapie te verrichten. Dr. Or: “Ik ben al vele jaren betrokken bij Zichron Menachem. We hebben ook een dagcentrum in Jeruzalem voor deze kinderen waar ze zich kunnen ontspannen ondanks hun ziekte. Deze week doe ik dagelijks bloedtesten en metingen bij de kinderen om alles stabiel te houden. Ik geloof in contextuele therapie, behandeling van lichaam en geest, zoals Zichron Menachem dit doet.”

Gewonde soldaat:

Jonathan Prins is een twintigjarige soldaat die door een afgeschoten raket zwaargewond raakte tijdens de oorlog in Gaza. Hij is er deze week ook bij. “Ik heb verschillende operaties gehad omdat er een paar kogels verwijderd moesten worden uit mijn lichaam, en ik moet nu eerst herstellen voordat ik de volgende operaties kan ondergaan om de overige kogels en scherven uit mijn lichaam te laten halen.” Rustig en vriendelijk vertelt hij zijn verhaal, terwijl hij een enorm litteken laat zien. Voortdurend heeft hij pijn en slikt pijnstillers, maar hij blijft optimistisch.

Palestijns meisje:

Een Palestijns meisje van zestien jaar zit aan een tafel met Joodse vriendinnen. Zichron Menachem maakt geen onderscheid tussen Joodse, christelijke of Arabische kinderen. Maria Salem woont in Nazareth. Omdat ze in een rolstoel zit en heel erg ziek is, is haar moeder meegekomen. Maria: “Ik vind het geweldig om dit mee te maken en ook om Nederland te kunnen zien. Wat een mooie natuur heeft Nederland.” Haar moeder voegt eraan toe: “In Israël lag ze een tijd in het ziekenhuis aan allerlei slangen en andere instrumenten en daar moest ze vaak snel naar de schuilkelder gebracht worden als er alarm was, dat was erg moeilijk en stressvol voor haar, maar hier geniet ze en kan ze ontspannen.”

Deborah: “Het was geweldig om dit weer te mogen en kunnen doen. Ik voel me bevoorrecht”, voegt ze er als laatste aan toe.

Bron: www.christenenvoorisrael.nl