De dood is een heel aangrijpend iets. Vaak kunnen allerlei emoties bovenkomen als u iemand bent verloren.

Misschien herkent u een van de gevoelens die veel voorkomen: 

• ongeloof
• verdriet
• boosheid
• opluchting
• schuldgevoel
• gemis

Iedereen verwerkt verlies op zijn eigen manier, in zijn eigen tempo. Niet iedereen voelt altijd hetzelfde. Er bestaan dan ook geen foute gevoelens.

Gevoelens kunnen sterk wisselen. U merkt misschien dat ze een paar keer per dag veranderen.

De ene keer zijn ze heftig, de andere keer minder sterk.

Ongeloof:

Vlak na het sterven van een dierbare voelt u zich misschien verdoofd of lamgeslagen. Alsof u in shock bent. U kunt maar niet geloven dat hij of zij er niet meer is. Deze reactie is normaal bij verlies. Langzaamaan beseft u steeds meer dat uw dierbare er werkelijk niet meer is. Dan komt er ruimte voor emoties.

Verdriet:

Ieder mens voelt en toont verdriet op zijn eigen manier. Het is normaal om een tijdlang sombere gevoelens te hebben. Eenvoudige problemen lijken nu misschien onoverkomelijk. U vraagt zich misschien af hoe lang u verdrietig mag zijn. Dat weet niemand, want daar zijn geen regels voor.

Het kan maanden duren, maar ook jaren.

Boosheid:

Mensen zijn vaak boos, omdat ze het oneerlijk vinden wat er is gebeurd. Soms zijn mensen boos, omdat ze vinden dat hun dierbare hen in de steek heeft gelaten. Daarna kunnen ze boos op zichzelf zijn, omdat ze dit denken. Mensen kunnen ook boos op zichzelf zijn omdat ze dingen hebben gezegd of gedaan. Of omdat ze iets juist niet hebben gezegd of gedaan. Mensen zijn soms ook gewoon boos op alles en iedereen.

Opluchting:

Als iemand lang ziek is geweest en veel (lichamelijke) klachten heeft gehad, kan de dood een opluchting zijn. Zowel voor de overledene als voor de nabestaanden. De lijdensweg is dan voorbij. Mensen zijn soms ook opgelucht omdat ze een slechte relatie hadden met de overledene. Ook dat gevoel mag er gewoon zijn, ook al vindt uw omgeving misschien van niet. Het is wel belangrijk om goed na te denken tegen wie u hier wel of niet open over wilt zijn.

Schuldgevoel:

Vlak na het overlijden van een dierbare kunt u zich schuldig voelen. U vindt dat u bepaalde dingen beter niet had kunnen doen, of juist wel had moeten doen. Of u voelt zich schuldig dat u nog in leven bent en de zieke niet meer.

Mensen kunnen zich ook schuldig voelen als het weer beter met ze gaat. Ze denken dan bijvoorbeeld niet meer de hele tijd aan hun overleden dierbare. Of ze hebben weer af en toe plezier. Toch is het heel normaal dat u na verloop van tijd minder vaak aan de overledene denkt, en weer plezier krijgt in de dagelijkse dingen.

Gemis:

Mensen die een dierbare verliezen kunnen zich eenzaam en alleen voelen. Soms missen ze de overledene zo erg, dat ze er bijna gek van worden. Zij zien diegene dan ergens lopen, ook al weten ze dat dat niet kan.

Het kost tijd om te wennen aan de nieuwe situatie. Uiteindelijk worden dit soort beelden of ervaringen meestal minder, en dringt het steeds meer door dat de naaste er echt niet meer is.

Het is hard werken om te rouwen en te leren leven met de nieuwe werkelijkheid.

Bron: www.kanker.nl