Auteur: Lotte Schmidt  - destentor.nl/zwolle

Bestuursvoorzitter Aukje van Kalsbeek (rechts) en vrijwilliger Michiel Prins (links) op de plek waar de uitbreiding van het hospice moet komen. 

Foto: Frans Paalman.

De laatste levensfase in een ‘bijna-thuis’: de vraag in Zwolle stijgt, maar de ruimte is beperkt. Hospice Zwolle wil graag uitbreiden, maar moet op een creatieve manier op zoek naar geld.

Hospice Zwolle opende zo’n acht jaar geleden de deuren. Zes jaar later werd het naastgelegen perceel aangekocht. ,,Toen hadden we eigenlijk al een plan liggen, maar je moet nog wel sparen voordat je kunt gaan uitbreiden”, vertelt bestuursvoorzitter Aukje van Kalsbeek.

Hospice steeds bekender:

De laatste levensfase doorbrengen in een hospice is de wens van steeds meer mensen, merkt Van Kalsbeek. Niet per se vergrijzing, maar vooral de toegenomen bekendheid van hospices is volgens haar de reden dat er vaker gasten verblijven.

Om te kunnen voldoen aan de vraag naar deze zorg, staan er twee extra kamers op de planning. Ook een extra huiskamer en keuken staan in het bouwplan. Daarnaast moet er meer ruimte komen voor fietsenstallingen en parkeerplaatsen, maar ook voor de opslag van rolstoelen en koppelbedden.

Het hospice heeft dan in totaal zeven kamers, twee huiskamers en een aantal functionele ruimtes. Meer wil Hospice Zwolle er ook niet, omdat het bijna volledig op vrijwilligers draait.

,,Kleinschaligheid is belangrijk voor onze identiteit en om het werk beheersbaar te houden”, zegt vrijwilliger Michiel Prins. ,,Mocht er in de toekomst een extra hospice nodig zijn, dan zal dit stichtingsbestuur in overleg treden om te kijken of er elders in de stad ook nog eentje moet komen.” Al is het nu te vroeg om daarmee bezig te zijn, vult Van Kalsbeek aan.

Bijna zoals thuis:

Het hospice aan de Wipstrikkerallee is een bijna-thuis-huis; het moet er bijna zoals thuis voelen. Anders dan bij een high care-hospice, vallend onder de verpleeghuiszorg, wordt de professionele zorg vooral door de wijkverpleging en de huisarts verleend. Er geldt geen specifieke wet- en regelgeving voor de huisvesting.

,,Bezoek mag op elk uur van de dag komen en eventueel blijven logeren. De gasten kunnen in principe ook zelf weg”, zegt Van Kalsbeek. Gasten kunnen specifieke wensen aangeven, die waar mogelijk worden vervuld. Ze eten wat ze willen op een zelfgekozen moment. Maandelijks komt er een kapper langs en ook een manicure kan geregeld worden. ,,Wij sluiten aan bij wat iemand wil en kan.”

Afhankelijk van donateurs:

Maar met dat streven legt de stichting zichzelf een uitdaging op. Het hospice ontvangt namelijk geen gestructureerde financiering, maar een fluctuerend bedrag vanuit het Rijk. Dat bedrag is afhankelijk van het aantal mensen dat door het hele land in een bijna-thuis-huis verblijft. Hoe meer dat er zijn, hoe lager het bedrag is dat het hospice per gast ontvangt. De stichting is daardoor voor een groot deel afhankelijk van donateurs.

Daarom was er vorige week zaterdag een benefietdiner om geld in te zamelen voor de uitbreiding. Verschillende Zwolse chefs en bedrijven zorgden er vrijwillig voor dat ruim 160 mensen konden dineren in het Academiehuis, gevolgd door een veiling. Daarmee werd ruim 107.000 euro opgehaald.

Het zal niet de laatste keer zijn dat de vrijwilligers een beroep doen op de Zwolse samenleving, zegt Prins. Voordat de bouw van start gaat, wil het hospice 600.000 euro binnenhalen. Zelf heeft het daarnaast 200.000 euro gespaard. Van Kalsbeek hoopt dat de eerste paal in 2025 geslagen wordt.

Bron: www.destentor.nl