Auteur: Remco Kock - gelderlander.nl/arnhem

Esther Hogeweg-Hollander. ,,De eerste vrouw die ik hielp, werd een goede vriendin.” 

Foto:  Rens Plaschek.

De Arnhemste: Met Hair4Her helpt de Arnhemse Esther Hogeweg-Hollander vrouwen met kanker om er weer ‘als zichzelf uit te zien’. ,,Het moment dat ze in de spiegel kijken en beginnen te stralen: onbetaalbaar.”

,,Dit is bijzonder werk. Je begroet iemand met een handdruk en neemt een uur later afscheid met een knuffel”, zegt Esther Hogeweg-Hollander (55) in haar ruimte vol haarstukken, let wel: geen pruiken. ,,Bij pruiken denk ik aan carnaval.”

Coca-Cola-fabriek:

Met Stichting Hair4Her leent ze kosteloos haarstukken uit aan vrouwen die kaal zijn of kaal worden door de behandeling van kanker. Hogeweg-Hollander heeft een kantoor in Presikhaaf. ,,Ik ben hier opgegroeid. Op deze plek stond in mijn jeugd de Coca-Cola-fabriek. Als meisje klom ik over het hek, om lege flessen te stelen voor het statiegeld.”

,,Mijn ouders waren zeer actief bij sportvereniging ESCA. Ik heb ze in mijn jeugd weleens om dat eeuwige vrijwilligerswerk vervloekt, altijd maar druk.” Lachend: ,,Later ben ik het zelf ook gaan doen.”

‘Een mooie kop voor de bediening’

Als jonge vrouw zat ze op de technische school in Presikhaaf. ,,Daarna ben ik in Wageningen de hotelvakschool gaan volgen. Ik wilde kok worden, werkte ook in de keuken, maar daar zeiden ze: ‘Jij hebt een mooie kop voor de bediening’. Vroeger moest horecapersoneel het nog van de fooien hebben.”

Voor de liefde verhuisde Hogeweg-Hollander naar Leiden. ,,Omdat ik mijn ouders miste, gingen we in Duiven wonen. Inmiddels ben ik hertrouwd met mijn steun en toeverlaat. We wonen in Arnhem-Zuid.”

Dat ze mensen met kanker helpt, heeft met haar verleden te maken. ,,Rond mijn dertigste bleek ik baarmoederhalskanker te hebben, gelukkig had ik toen al twee prachtige meiden gekregen. Het heeft, met complicaties, naweeën en het preventief verwijderen van mijn borsten, jaren geduurd, tot vrij recent. De siliconen die ik had gekregen, bleken namen de beruchte lekkende…” Dan: ,,Ik praat er makkelijk over. Ik ben altijd gewoon doorgegaan. Ik werkte tijdens mijn ziekte als spinninginstructrice. Daar moest ik uiteindelijk wel mee stoppen.”

Roparun:

Wat haar geholpen heeft, is de Roparun: een internationale estafetteloop die finisht in Rotterdam. De Roparun zamelt geld in voor mensen met kanker waarbij er nog wel ‘leven valt toe te voegen aan de dagen, maar geen dagen meer aan het leven’. ,,De Roparun was mijn manier om met de ziekte om te gaan. Als ik ’m liep, begon ik met een volle rugzak, maar onderweg raakte die leeg, omdat je verhalen en ervaringen uitwisselde. Daarom ben ik de Roparun gaan helpen organiseren.”

,,Bijna tien jaar geleden werd ik benaderd, door iemand die wilde dat haar haarwerk goed terecht zou komen. Of ik vanwege mijn contacten een oproep wilde plaatsen. Ik kreeg zo veel reacties, dat ik dacht: hier moet ik iets mee. Zo is Hair4Her begonnen.”

Vrouwen zeggen vaak: ‘Ik lijk weer op mezelf’. Soms gaan ze direct lunchen in de stad, iets wat ze weer durven

Esther Hogeweg-Hollander, Hair4Her.

3500 euro:

Ze wijst naar een haarwerk: ,,Vergis je niet, dat kost zo 3500 euro. We hebben inmiddels zo’n achthonderd haarwerken. Ik vraag de vrouwen vooraf om een foto met hun kapsel voor ze ziek werden. Ik selecteer dan alvast vijf haarwerken. Die kunnen ze hier passen. Als mensen niet kunnen reizen, zoek ik ze op.”

,,Het moment dat iemand voor de spiegel een haarwerk opzet en begint te stralen: onbetaalbaar. Vrouwen zeggen vaak: ‘Ik lijk weer op mezelf’. Soms gaan ze direct lunchen in de stad, iets wat ze weer durven.”

Vreselijke verhalen:

,,Natuurlijk hoor ik vreselijke verhalen. Zwangere vrouwen die ziek zijn met slechte prognoses, of ziek en verlaten door hun partner. Nabestaanden die hier een haarwerk komen doneren, en voor hun gevoel zo nog eens afscheid nemen.”

,,De eerste vrouw die ik hielp, werd een goede vriendin. Ze arriveerde in een cabrio, kwam uit een hogere klasse. Maar het klikte geweldig. Jarenlang was ze mijn wandelende reclamezuil. Als ze van de tv een reportage over mijn stichting wilde maken, kon ik haar altijd bellen. Helaas is ze overleden.”

Zuchtend: ,,Ik zie veel leed, maar ik blijf dit doen, voor die terugkerende twinkeling in de ogen voor de spiegel.”

Ester Hogeweg-Hollander.

• Geboren: ,,In Renkum.” (0 punten)

• Gewoond: ,,Presikhaaf, Leiden, Duiven en Arnhem-Zuid.” (8 punten)

• Vitesse: ,,Nu ga ik niet meer, maar vroeger ging ik met mijn vader, moeder, toenmalige partner en mijn twee dochters naar Vitesse. Wij waren er iedere thuiswedstrijd bij.” (7 punten

• Airborne: ,,Ik ben ieder jaar in de Berenkuil bij de herdenkingsceremonie. Ik krijg altijd weer kippenvel van de March over the Bridge en de doedelzakmuziek.” (10 punten)

• Uitgaan: ,,Ik ging vroeger uit op de Korenmarkt, bij discotheek Charlie. Stappen doe ik niet meer, maar ik ben wel een carnavalist in hart en nieren, in Musis Sacrum, dat hebben mijn ouders me met de paplepel ingegoten.” (10 punten)

• Mooiste plekje van Arnhem: ,,Delhuyzen, een prachtig gebied waar ik graag kom. Mijn ouders zijn er uitgestrooid. Op Delhuyzen vind ik bezinning, troost en vreugde. En enorm veel dankbaarheid: mijn ouders hebben me gemaakt en gevormd.” (10 punten)

Totaal: 45 punten.