Ervaringsverhaal van Cor.

Waarom.

Ik weet niet goed hoe ik moet beginnen het is nog zo vers maar het doet zo veel pijn. Mijn lieve vrouw is op 20-6-2014 overleden aan longkanker na een strijd van 5 jaar, waarin we nog veel dingen samen hebben kunnen doen. We hebben nog mooie reizen kunnen maken naar thailand kenia en indonesie. 
Na de laatste reis naar indonesie voelde ze weer een bobbeltje en jawel uitzaaiingen, weer chemo gehad maar ging toch steeds slechter. 
De laatste week van haar leven heeft ze van alle mensen die haar dierbaar waren afscheid genomen en daarna hebben we paliatieve sedatie gepleegd. 
Wat ik alleen niet begrijp is dat we alles goed doorgesproken en geregeld hadden,omdat het dan wat makkelijker zou worden om het te verwerken maar het werkt niet echt zo. De pijn is er echt niet minder om, ik heb lieve kinderen en kleinkinderen maar die kunnen mijn vrouw niet vervangen. 
Soms vraag ik mij dan ook af wat de zin van het leven nog is als je vrouw op 55 jarige leeftijd overlijd en je nog zoveel had willen doen. 
Ik vind in mijn werk nog wel wat afleiding,maar als je dan thuis komt val je toch weer in een gat.Dan mis je die gulle lach het hallo en die dikke kus, 
Ik ga iedere dag naar de begraafplaats maar vind daar ook geen antwoorden,wanneer kan je zoiets accepteren ook al weet je dat je er alles aan gedaan heb samen. 
Waarom is het leven zo onrechtvaardig.

Bron:  Cor.