Elsje (72): ‘Als ik mijzelf patiënt voel, zien anderen mij ook zo’.
Eierstokkanker is vaak geen goed nieuws. Meestal wordt de diagnose in een gevorderd stadium vastgesteld, gevolgd door een heftige behandeling. Zo ook bij Elsje. Maar de kanker is alweer 3 jaar weg. 'Het kan gelukkig goed gaan.'
Januari 2018 had Elsje zeurende buikpijn en moest ze vaak naar de wc. Blaasontsteking, dacht ze. Ze keek het even aan, maar een maand later kon ze niet meer fietsen van de pijn en besloot ze een bezoek te brengen aan de huisarts. Dat was schrikken, want de huisarts vermoedde dat ze een tumor voelde. De volgende dag kwam de arts in het ziekenhuis tot dezelfde conclusie.
Meteen opereren:
'Het rare was dat mijn tumormarkers niet verhoogd waren en dat is bijna altijd wel het geval met eierstokkanker. Ook liet een punctie alleen afstervende cellen zien, geen kankercellen. Ik werd daarom doorgestuurd naar een academisch ziekenhuis. Begin april werd het hele onderzoek overgedaan. Echo's, CT-scan, een mammografie voor de zekerheid en bloedonderzoek. Eind april kreeg ik helse pijnen en belandde ik op de spoedeisende hulp. Ik hoopte dat ik snel geopereerd zou worden, want de meivakantie kwam eraan en dat zou misschien invloed hebben op de planning van de OK. De dag voor de operatie, 1 mei, werd ik opgebeld door een mij onbekende gynaecoloog. Die vertelde mij dat hij dacht dat het wel zou meevallen. Hij had het bij het verkeerde eind.'
Helse pijn:
'Tijdens de operatie werden 3 enorme tumoren verwijderd. Ik had stadium 3, omdat er een tumor aan de buitenkant op de dikke darm zat. Toen ik wakker werd, was ik in mijn hoofd heel helder, maar lichamelijk kon ik niets. 's Avonds werd mijn bloeddruk steeds lager, dat kon duiden op inwendige bloedingen. De verpleging besloot 's nachts de pijnstilling te stoppen, vijf uur lang. Terwijl ik de verpleegkundigen hoorde kletsen over de vakantie, had ik helse pijn. Toen de anesthesist het verhaal hoorde, was hij razend. Lage bloeddruk behandel je niet door pijnstilling te stoppen, wel met infusen vocht. Na 5 dagen kon ik weer voorzichtig lopen. Twee dagen later mocht ik naar huis. Ik slikte één oxycodontablet en voelde me zweven; ik heb toen tegen de pijn alleen nog 2 weken paracetamol geslikt. Na een vakantie op Terschelling, ging ik aan de chemo. Ik had veel last van verstoppingen van een medicijn tegen misselijkheid. Toen ik ermee stopte, ging het beter. Pas na de 5e chemo werd het lastiger. Ik ontdekte dat ik na 5 keer een trap op en af even niet meer kon. Uiteindelijk heb ik alleen last van neuropathie in mijn linkervoet gehouden.'
Vertrouwen:
'En nu zijn we 3,5 jaar verder. Ik kom eenmaal per halfjaar op controle, afwisselend bij de internist en de gynaecoloog. Het zijn simpele controles, bloedonderzoek heeft geen zin. Ze voelen goed of er nergens in mijn buik mogelijke tumoren zitten.
De gynaecoloog zei na 2 jaar dat dit een belangrijk moment is. Eierstokkanker komt namelijk vaak eerder terug. Na 3 jaar zei de arts dat dit een nóg belangrijker moment is. Dat geeft vertrouwen. Natuurlijk ben ik nog steeds alert. Ik heb wat last van buikpijn en kan minder goed naar het toilet. Ik heb nu een laxeermiddel en als dat werkt, dan weet ik dat het een gewone verstopping is geweest. Zo ga ik ermee om.'
Weekend aan het eind van de week:
Ik ben een emotioneel mens, maar nuchter als het kanker betreft. Nerveus ben ik niet voor de controle, want ik heb echt het gevoel dat ik genezen ben. Ik prijs mezelf gelukkig. Voor Olijf doe ik de laatste taalcorrectie van het Olijfblad. Ik lees veel ervaringsverhalen van lotgenoten. Dan weet ik ook dat het anders kan aflopen: vermoeidheid, concentratieverlies, andere lichamelijke en psychische klachten... Mijn man is ook nuchter. Hij is niet steeds bezig met de kanker, maar hij stuurt mij wel naar de dokter als hij vindt dat het nodig is.'
Als iemand zegt: je bent kankerpatiënt, dan zeg ik: dat ben ik niet meer. Als ik mijzelf patiënt blijf voelen, zien anderen mij ook zo. Ik ben optimistisch, dat heeft me enorm geholpen. Het heeft voor mij geen zin bij de pakken neer te zitten. Toen ik nog mentor was, zei ik wel eens tegen startende schoolleiders die veel nieuwe dingen moesten doen: er komt altijd een weekend aan het eind van de week en dan heb je alles waar je tegenop ziet gedaan en waarschijnlijk ook goed. Zo zie ik dat nog steeds.'
Elsje vertelde haar verhaal in juli 2021. Inmiddels kunnen er veranderingen in haar gezondheid zijn opgetreden.
Lees hier meer verhalen over eierstokkanker
Bron: www.olijf.nl