Diagnostiek.

Om de diagnose multipel myeloom (ziekte van Kahler) te kunnen stellen, kunnen de volgende onderzoeken verricht worden:

Lichamelijk onderzoek.

Aansluitend op het intakegesprek zal uw arts een lichamelijk onderzoek bij u uitvoeren. Dit is nodig om een algemene indruk van uw gezondheidstoestand te verkrijgen. En indien mogelijk de tumor of afwijking in kaart te brengen. Het lichamelijk onderzoek bestaat uit bekijken, beluisteren, bekloppen en bevoelen. Zo kan de arts afwijkingen op het spoor komen van bijvoorbeeld de longen, de lever of het zenuwstelsel.

Lichamelijk onderzoek vindt voornamelijk plaats aan de buitenkant van uw lichaam. Als de klachten daartoe aanleiding geven kan ook nodig zijn de mond- en keelholte te inspecteren of bijvoorbeeld de prostaat via de anus te bevoelen. De arts zal bij lichamelijk onderzoek over het algemeen geen apparatuur gebruiken, behalve een stethoscoop, een spatel of een optiek.

Lichamelijk onderzoek is een eerste stap in het diagnostisch onderzoek. Om te kunnen vaststellen of het om kanker gaat, en om de grootte, de uitgebreidheid en de localisatie van de tumor te bepalen, is vrijwel altijd aanvullend diagnostisch onderzoek nodig.

Bloedonderzoek.

Om de wachttijd zo kort mogelijk te houden zijn verschillende cabines waar het bloed kan worden afgenomen.

Bloedonderzoek is een standaardonderzoek dat in bijna alle gevallen plaatsvindt. Patiënten die in het Antoni van Leeuwenhoek behandeld worden met chemotherapie moeten vaak, voorafgaand aan hun kuur, de waarden in hun bloed laten onderzoeken bij de Bloedafname. Zo wordt bepaald of de chemobehandeling gegeven kan worden. Het is goed mogelijk dat mensen die na u binnen zijn gekomen, eerder worden opgeroepen.

Houd u hier rekening mee als u wacht.  

Botboring en beenmergpunctie.

Een botboring of beenmergpunctie is nodig om te kunnen vaststellen of er kankercellen aanwezig zijn.

Bij een beenmergpunctie nemen we bot en beenmerg af om het te onderzoeken op kwaadaardige cellen. Zowel het afnemen van een stukje bot als het wegzuigen van wat beenmerg doen we met een naald onder lokale verdoving.

Röntgenonderzoek.

Met behulp van het lichtvizier wordt de juiste instelling verkregen.

Bij röntgenonderzoek maken we  foto's van de 'binnenkant' van uw lichaam met behulp van röntgenstraling. Dit kunnen foto's zijn van de longen of botten. U voelt niets van de röntgenstraling. De radioloog analyseert de röntgenfoto's, beschrijft eventuele afwijkingen en geeft de bevindingen door aan uw behandelend arts. Soms is daarna nog aanvullend onderzoek nodig, zoals een CT-scan, PET-scan of MRI-scan. 

MRI-scan.

Onderzoeksruimte MRI.

MRI staat voor Magnetic Resonance Imaging. Met een MRI-scan maken we afbeeldingen van organen en weefsels. Door radiogolven in combinatie met een grote, sterke magneet ontstaan signalen in het lichaam die de computer weer opvangt met een antenne en verwerkt tot een afbeelding.

Er zijn geen schadelijke effecten van de MRI bekend.

PET/CT-scan.

U gaat liggen, meestal op uw rug, met uw armen boven het hoofd. Andere houdingen zijn mogelijk.

Een PET/CT-scan (Positron Emissie Tomografie) is een nucleair geneeskundig onderzoek waarmee het lichaam op een bijzondere manier kan worden afgebeeld.

Kankercellen en ontstekingscellen verbruiken veel energie en hebben dus veel brandstof nodig in de vorm van suiker (glucose). Bij een PET/CT-scan dient een nucleair geneeskundige of medisch nucleair werker een kleine hoeveelheid radioactief glucose (18F-FDG) toe. Hierdoor kunnen we het gebruik van glucose in uw lichaam in beeld brengen en kanker en infecties opsporen.

Deze kleine hoeveelheid radioactieve stof is niet schadelijk en u plast het gewoon weer uit. Een onderdeel van de scan is een CT-scan, waardoor we de beelden beter nog beter kunnen beoordelen.

Het onderzoek vindt plaats op de afdeling Nucleaire Geneeskunde.

Echografie.

Bij echografie worden weefsels en organen in beeld gebracht met behulp van ultra-geluidsgolven. De geluidsgolven worden uitgezonden en opgevangen via een transducer, die over de huid wordt bewogen.

Beoordelen

De uitgezonden geluidsgolven weerkaatsen in de verschillende weefsels en de transducer  ontvangt verschillende golflengten terug, de golflengte wordt beïnvloedt door de dichtheid van de weefsels. De opgevangen signalen worden door een computer omgezet in beelden, die de radioloog beoordeelt. 

Bron:   www.avl.nl