Morgen moet ik weer in het ziekenhuis zijn, voor een nieuwe portie chemo. Ik denk aan het rode gif, aan de misselijkheid die erop volgt, de hoofdpijn, de… Néé. Ik spreek mezelf bestraffend toe: niet doen! Op dit moment voel ik me redelijk, niet in de laatste plaats door een royale mix pijnstillers uit mijn grote voorraad. Dus moet ik leven in dít moment – niet piekeren over later.

Duncan komt over een half uur thuis van zijn werk. Ik heb te doen met mijn geliefde, die in onze relatie gereduceerd is tot mantelzorger. Duncans behoeften zijn de laatste maanden ondergeschikt aan de mijne. Ik eis alle aandacht op. Hij komt in geen enkel opzicht nog aan zijn trekken. En dat is zwaar. Maar vanavond past mijn broertje op Noah, en ik heb me voorgenomen: deze avond draait om Duncan.

Ik smeer blush op mijn bleke wangen en doe wat mascara op.

Bejaarde rocker:

„Hai schat,” zeg ik verleidelijk, als Duncan binnenkomt.

Ik draag een sexy jurkje.

Duncan kijkt me verrast aan. Hij had gerekend op een zielig hoopje mens. Maar ineens staat zijn oude vriendin voor z’n neus.

„Wauw,” zegt hij, duidelijk onder de indruk.

Ik reik hem een glas wijn aan, waarvan hij nipt. Dan leid ik hem naar de bank. Langzaam knoop ik zijn broek open en ga tussen zijn benen zitten.

„Kan dat wel? Je hebt toch pijn aan je mond?” vraagt Duncan bezorgd.

Het valt nog niet mee om te wisselen van rol.

„Ssstttt. Vanavond niet,” zo maan ik hem tot stilte.

Ik kus zijn buik, zijn liezen, voel zijn lichaam langzaam ontspannen.

Als ik een tijdje lekker bezig ben, voel ik Duncans erectie verschrompelen.

Bejaarde rocker:

„Ehh, schat…” zegt hij.

„Wat is er?” ik kijk vragend naar hem op.

Hij slaat zijn hand voor zijn mond, zet duidelijk alles op alles om niet in lachen uit te barsten.

„Je uh… doekje…”

Ik voel aan mijn schedel. Shit, ik ben m’n hoofddoek kwijtgeraakt. Ik draag alleen nog de haarband.

„Sorry, dit is zo lief… En ik wil het moment niet verpesten,” verontschuldigt Duncan zich.

„Maar zo lukt het écht niet. Het lijkt van bovenaf net of ik gepijpt word door een bejaarde rocker, met je kale hoofd en die lange mat in je nek,” proest hij.

„Oh noo,” roep ik. En ik lach met hem mee.

Dan doe ik er een schepje bovenop.

„Nee, vind je me zo echt niet geil?” vraag ik.

Ik kijk hem zwoel aan. De tranen lopen nu over Duncans wangen. Ik geniet van het geluid van zijn lach – besef nu pas hoe weinig ik het nog hoor.

Ik laat mijn wijs- en middelvinger in mijn mond glijden.

Geef maar toe schatje, je wil me – ik zie het in je ogen.”

„Neeee Marith. Hou op!”

Duncan rukt de haarband van mijn hoofd, gooit het haarstuk in een hoek. Hij kan het niet aanzien.

„Zoveel erger dan kaal!”

Hij trekt me op de bank, slaat zijn armen om me heen en kust mijn kale schedel terwijl we samen nagrinniken.

Een tijdje later ga ik voor een herkansing. Ditmaal knoop ik het doekje stevig vast.

Bron: www.telegraaf.nl