Deel 18: ’Van kanker naar seks, dat is even schakelen’.

24-05-2022 20:44

 

 

Auteur: MARITH IEDEMA - telegraaf.nl/vrouw

 

 

Columns & opinie.

 
 
Journalist en auteur Marith Iedema schrijft over liefde, seks en relaties. Het leven lacht haar toe, tot ze te horen krijgt dat ze borstkanker heeft. Voor VROUW doet ze verslag van wat ze meemaakt. Marith woont samen met geliefde Duncan en zoontje Noah (2) in Amsterdam.

 

 

 
 
 
 
 
 
Ik raap mezelf bij elkaar en kletter koud water op mijn gezicht. Vandaag ga ik niet aan kanker denken, niet aan doodgaan, niet aan het helse behandeltraject dat op de agenda staat. Ik moet af van de donkere wolk boven mijn hoofd, en snel een beetje.
 
Gister checkte ik of het mogelijk is om tijdelijk aan de Prozac te gaan. Het korte antwoord: nee. Ik moet dus op eigen kracht uit dit diepe dal kruipen. Dat zal me lukken. Ik ben vastbesloten. En het is ook nódig. Er is werk aan de winkel, anders wordt mijn ziekte ook een financiële ramp. Mijn tweede boek Mijn lust en mijn leven moet verkocht worden, en dat vraagt promotiewerk.
 
Ik droog me af en kijk op de klok. Over een kwartier staat er een reporter van PowNed voor de deur om me te interviewen. Mijn boek gaat over het effect van mijn zwangerschap en de geboorte van Noah op mijn liefdesleven. Hoe zorg je ervoor dat je lovers blijft als er een kind komt? Ik moet straks opgewekt vertellen over die vaak hilarische zoektocht. Ik zucht eens diep. Van kanker naar seks. Dat is even schakelen.
 
 

Gelukshormoon:


De bel gaat. Een jonge presentator komt binnen gestuiterd. Hij kent me uit mijn publicaties als een vrouw die naar een spannend seksleven streeft en weet gelukkig niet dat ik kanker heb. Hij valt met draaiende camera met de deur in huis.

 

 

,,Zoooo Marith, nog geneukt?”

 

De waarheid (,,hm nee, ik lig de laatste tijd vooral diepongelukkig in bed”) zou nogal een domper zijn. Dus forceer ik een grote lach en verplaats me in de vrouw van vóór de kanker. Het was flink aanpoten na de geboorte van onze zoon. Maar uitgeput of niet, Duncan en ik bleven ons best doen er iets van te maken. Een tijd lang moest de zin uit mijn ténen komen. Maar langzaam hervonden we onze balans. Het vlamde weer tussen de lakens, tot de kanker roet in het eten gooide.

 

Terwijl ik koffie zet voor de crew denk ik aan mijn seksleven. Wanneer deden Duncan en ik het eigenlijk voor het laatst? Ik graaf tevergeefs in mijn geheugen.

 

 

Prioriteitenlijst:


Ik geloof dat seks thuishoort op de prioriteitenlijst. Ook in moeilijke tijden. Want juíst dan kan je het effect van lekkere seks op je relatie zeer goed gebruiken: intimiteit, mildheid, een goed gevoel over elkaar.

Seks is hét middel om alledaagse irritaties mee te bestrijden. Het maakt je gelukkiger, meer ontspannen en je wordt minder lichtgeraakt. Je slaapt beter en maakt het ‘gelukshormoon’ endorfine aan. En mijn gód, daar kan ik wel wat van gebruiken op dit moment. Ik vond zwanger zijn en het eerste babyjaar al een grote uitdaging voor mijn seksleven. Nu lách ik daar om.

 

Geen kanker:


Ik kan me niet voorstellen dat ik me in bed ooit weer kan laten gaan als vanouds. Ik ben het vertrouwen in mijn lijf kwijt. Ik schaam me voor mijn borst. En wat ook niet meehelpt: de komende zes jaar slik ik medicatie waardoor ik in de overgang kom. Opvliegers en een vagina zo droog als een woestijnlandschap – dát staat me te wachten. Allemaal totaal niet lustverhogend.

Dan spreek ik mezelf bestraffend toe: vandaag ging ik niet aan kanker en de gevolgen van mijn ziekte denken.

 

,,Hé Marith, wat ik me dus altijd al afvraag…” Ik draai me om. De camera draait en ik kijk de reporter afwachtend aan.

,,Nou?”

 

,,Hoe ziet je kút er nu uit?”

Ik kijk hem aan, mijn wenkbrauwen opgetrokken.

 

,,Je weet wel, na al dat babygeweld.” Hij trekt er een vies gezicht bij.

Zijn onbeschaamde aanpak maakt me zowaar aan het lachen. En ineens is de kanker - tenminste een uur lang - ver weg. Dat moet ik de reporter nageven.

 

 

 

Bron: www.telegraaf.nl

 

 

 

 
 
 
Terug