„Vertel ’t eens, lieverd…”

Rijke fantasie:

Noah heeft een rijke fantasie. Daarnaast heeft hij mijn gevoel voor drama geërfd. Hij houdt van sensatie. Geregeld checkt zijn juf even iets bij ons, om zich ervan te verzekeren dat ons huis niet is afgebrand, dat er niemand in het ziekenhuis ligt met ernstige verwondingen.

„Dat lijkt me sterk, schat.”

„Nou, dan ga ik opa en oma even bellen en héél boos worden.”

„Dank je mama, maar dat hoeft echt niet hoor,” zegt hij met een uitgestreken gezicht.

Ik geniet intens van deze fase, van mij mag deze leeftijd járen duren.

Kanker en suiker:

De berichten van bezorgde vrouwen stromen binnen. De toon is meestal vriendelijk, lief. „Taart… Zou je dat wel doen, schat? Gevaarlijk hoor, in jouw situatie.”Dat idee.

Maar lotgenoot E. schrijft een heftig, veroordelend bericht: „Sorry hoor, maar dit zou ik dus echt nooit eten. Wat voor voorbeeld geef je? Ik snap jou niet. Je loopt voortdurend te klagen dat je bang bent dat de kanker terugkomt. En dan wel gewoon suiker eten. Ongelooflijk dom. Straks dan niet gaan lopen janken hè, als je weer ziek wordt. Eigen schuld, dikke bult.”

Pff. Ik leg mijn telefoon weg. Adem in, adem uit. Niet reageren.

Suikervrij:

Terwijl ik met Noah speel, blijven E.’s woorden door mijn hoofd spoken. Er zijn nog altijd veel mensen die heilig geloven in een directe relatie tussen suiker eten en kanker krijgen. Ik denk aan de zus van mijn vriendin, die inmiddels is overleden aan de gevolgen van borstkanker.

Zij hield er een superstreng suikervrij dieet op na, in de jaren voor haar dood. Ze was gedisciplineerd, zondigde nooit. Het gaf haar, net als veel kankerpatiënten, een veilig gevoel. Het gevoel in control te zijn. Het akelige aan kanker is de onzekerheid over je toekomst. Ik snap de wens om de touwtjes in handen te hebben.

Alleen is het schijnveiligheid. Te veel suiker is voor niemand goed. Maar er is geen enkel bewijs voor de stelling dat je een kankercel kan ‘uithongeren’ door geen suiker te eten. Een suikerarm dieet is prima, maar verwacht niet dat het effect heeft op je prognose.

Ik doe er dus niet aan mee. Ik eet gezond en sport veel. Maar ik hou van zoet en ik wil óók genieten. Het leven is al zwaar zat, ik zit niet te wachten op nog meer restricties. Ik blijf – met mate – taart, chocolade en ijs eten, tot mijn laatste snik.

Bron: www.telegraaf.nl