Deel 141 ’Ik neig ernaar já te zeggen, tegen Playboy’.

25-02-2025 08:50

 

 

Auteur: Marith Iedema - Telegraaf.nl/vrouw

 

Column.

 
 
Journalist en auteur Marith Iedema schrijft over liefde, seks en relaties. Het leven lacht haar toe, tot ze te horen krijgt dat ze borstkanker heeft. Voor VROUW doet ze verslag van wat ze meemaakt. Marith woont samen met haar geliefde Duncan en zoontje Noah (4) in Amsterdam.
 
 
 
’De afgelopen weken kreeg ik veel lieve, aanmoedigende en ontroerende berichten van lotgenoten. Eén vrouw schreef: ,,Doe het alsjeblieft, Marith, voor ons allemaal.’

’De afgelopen weken kreeg ik veel lieve, aanmoedigende en ontroerende berichten van lotgenoten. Eén vrouw schreef: ,,Doe het alsjeblieft, Marith, voor ons allemaal.’

 
 Eigen beeld.
 
 
 
 
 
 
 
Ik loop samen met vriendin S. door het Vondelpark. De zon laat zich eindelijk weer eens zien. Voorbijgangers lachen. Iedereen wordt vrolijk van het licht.
 
 
,,Ik neig ernaar já te zeggen, tegen Playboy. Wat vind jij?” vraag ik aan S.
 

Haar mening is belangrijk voor me.

 

Ze zegt resoluut: ,,Ja dóén. Fuck it”.
 

,,Zeker?”

 

,,Já. Ik zou het heel stoer vinden. Het vraagt lef om op dat platform te laten zien dat je niet perfect bent. En ik denk dat het je goed zal doen: weg met de schaamte. Misschien durf je komende zomer dan ook weer topless te zonnen. Ik bedoel, waarom níet? Iedereen heeft je tieten dan toch al gezien.”
 

Ik grinnik.

 

Kwetsende opmerkingen


,,Waarom twijfel je?”

 

,,Vanwege de shit die het oproept.”

 

De afgelopen weken kreeg ik veel lieve, aanmoedigende en ontroerende berichten van lotgenoten. Eén vrouw schreef: ,,Doe het alsjeblieft, Marith, voor ons allemaal. Vrouwen met borstkanker hebben een voorbeeld nodig. Iemand die laat zien dat je na kanker nog sexy mag zijn.”

 

Maar mijn inbox stroomde ook vol met kwetsende opmerkingen, zoals te verwachten viel.

 

Een volger noemde me ‘vergane glorie’. Een ander schreef: ,,Smerig wijf. Hou lekker je bh aan. Dit wil toch niemand zien!” Ook de bekende verwijten kwamen langs: ik zou een slechte moeder zijn, een hoer, bla, bla.

 

Normaal haal ik mijn schouders op over dit soort berichten. Maar nu lukt dat me minder goed. Ik heb het nieuws dat mijn soort kanker altijd terug kan komen nog altijd niet verwerkt.

 

 

 

 

 

Playboydoelgroep


,,Ik voel me kwetsbaar, labiel. Die kritiek die ik zal krijgen, ik weet niet of ik die erbij kan hebben op dit moment.”

 

,,Niks voor jou, om je wat aan te trekken van internet-idioten. Dit is je dróóm.” S. geeft me een speelse por.

 

,,Weet je wat ik nog erger zou vinden, dan de beledigingen?” vraag ik.

 

,,Nou?”

 

,,Als lotgenoten zouden zeggen: ‘sorry, maar waar zeík je over?’ Dat zou goed kunnen. Het kan zó veel erger. Kan ik niet alleen maar verliezen als ik het doe? Te echt, te rauw, dat wil de Playboydoelgroep niet zien. En daar ben ik ook te ijdel voor. Ik wil voordelige foto’s en ik weet welke houdingen ik daarvoor moet kiezen. Maar te mooi, dat is ook niet goed. Het moet wel realistisch blijven.”

 

We lopen zwijgend verder. Ik blijf staan bij een kraantje en drink wat water. Met mijn mouw veeg ik mijn mond droog.

 

,,En ‘t laatste dilemma is Noah. Wat als hij later gepest wordt? Je moeder in de Playboy, dat is nogal gênant voor een puber.”

 

S. grinnikt.

 

,,Hate to break it to you, Marith. Maar er staat zoveel van jou online. Zoveel heftigs. Dan zijn wat artistieke foto’s waarop je je borsten ziet, echt het probleem niet.”

 

Goed punt. Ik denk aan alle stukken en boeken die ik door de jaren heen heb geschreven over mijn seksleven. Oh man. Ik hoop zó dat het ons lukt Noah op te voeden tot een weerbaar kind, dat hiermee kan dealen.

 

Ik haal diep adem en hak dan de knoop door: oké, ik doe het.

 

 

 

Bron: www.telegraaf.nl

 

 

Terug