Christine had last van bloedverlies, maar zocht er niet direct wat achter. Daarnaast zat ze toen voor drie maanden op Curaçao en wilde graag naar haar eigen huisarts in Nederland. Het bloedverlies nam toe, dus toen ze weer terug in Nederland was maakte ze direct een afspraak. Ze werd door de huisarts onderzocht en voor verder onderzoek naar de gynaecoloog verwezen. Die maakte een echo en zag een cyste zitten.

Van cyste naar clear cell baarmoederkanker.

‘De cyste moest verwijderd worden, maar de gynaecoloog maakte zich geen zorgen.’ Op 1 maart 2021 is de cyste operatief verwijderd. ‘Het werd een bloederige boel en ik vertrouwde het niet. Op 11 maart zouden mijn man en ik naar Bonaire vertrekken en ik wilde de uitslag écht voor die tijd hebben.’ Een week na de operatie hoorde Christine dat het foute boel was. ‘Ik bleek clear cell baarmoederkanker te hebben en de prognose was niet goed. Dat kwam enorm hard binnen, maar tegelijkertijd ging ik ook in de actiemodus. Ik wist er zelf weinig vanaf en ging er alles over lezen.’ Acht dagen later zat Christine in het Antoni van Leeuwenhoek. ‘Ik heb daar een halve dag gezeten voor allerlei onderzoeken. Daar kwam toen uit dat de kanker niet was uitgezaaid.’

Patiënt zijn:

Een paar weken later werd Christine geopereerd. ‘Mijn baarmoeder en eierstokken zouden verwijderd worden, maar tijdens de operatie kwamen de artsen erachter dat ik uitzaaiingen had in mijn buikvlies. Toen werd een totale debulking gedaan. Mijn lymfeklieren bleven zitten, want verwijderen had vanwege de uitzaaiingen geen zin’. Het herstel van de operatie verliep moeizaam. Christine had last van een wondinfectie en ernstige obstipatie. Eigenlijk moest Christine terug naar het ziekenhuis waar haar behandeling was gestart, maar daar had ze gewerkt en dat wilde ze niet. ‘Ik wilde patiënt zijn en daarom wilde ik graag in het Antoni van Leeuwenhoek blijven. Dat kon uiteindelijk gelukkig.’

Zware chemotherapie:

Op 11 mei 2021 zou Christine haar eerste chemokuur krijgen. ‘De uitzaaiingen waren in drie weken al veel erger geworden. Mijn lever kon een chemokuur niet aan. Het zag er slecht uit. Ik dacht dat ik mijn verjaardag in oktober niet meer ging halen.’ Drie weken later ging Christine terug naar het ziekenhuis. Haar leverwaarden waren aanzienlijk verbeterd en ze kon starten met de volledige chemotherapie. ‘Het viel me zwaar, ik was heel erg misselijk en voelde me ronduit beroerd. Ik wilde niet meer op deze wereld zijn, zo naar voelde ik me.’

De chemotherapie sloeg aan, want de tumorwaarden van Christine slonken. Op 27 september 2021 kreeg ze een goede uitslag, maar wel met de mededeling dat ze er op voorbereid moest zijn dat het morgen terug kon zijn. ‘De volgende dag zat ik in het vliegtuig naar Ibiza. Ik wilde zoveel mogelijk herinneringen maken. Tot de uitslag had ik echt in een regelmodus gezeten, nu ik wist dat ik nog even had kon ik weer plannen maken.’

Kwaliteit van zorg:

Christine vermoedde dat haar klachten tijdens de behandelingen niet uniek konden zijn. Daar wilde ze wat mee doen. ‘Ik heb als verpleegkundige gewerkt, onder andere in de terminale zorg en ben assertief. Als ik met mijn achtergrond en karakter al tegen dingen aanloop, dan moeten andere vrouwen dat ook hebben.’ Christine zet zich inmiddels in voor de werkgroep kwaliteit van zorg bij Olijf. ‘Dat geeft een hoop positieve energie. Ik hoop dat ik wat kan veranderen voor de vrouwen na mij.’

Kanker weer actief:

Het ging naar omstandigheden best redelijk met Christine. Iedere drie maanden ging ze op controle bij haar gynaecoloog. Op 31 juli 2022 kreeg Christine last van haar buik en darmen. ‘We waren op een verjaardag en daar moest ik op bed gaan liggen van de pijn, dat was niks voor mij.’ Na een paar dagen voelde Christine zich beter en is doorgegaan. Ze zag er erg tegenop om weer naar het ziekenhuis te gaan en heeft het daarom niet gemeld. Een paar weken later, op de avond na de crematie van haar zusje, kwamen haar klachten weer terug. ‘Ik had een zeurende pijn ter hoogte van mijn lever. Toen heb ik dit toch aan het ziekenhuis gemeld.’ Daar werd direct een CT-scan gepland en bleek dat de kanker weer actief was.

Onzekere toekomst:

Christine startte haar tweede ronde chemotherapie in september 2022. Deze keer ging het beter, omdat ze nu wist hoe ze haar misselijkheid onder controle kon krijgen met de nodige medicatie. ‘Mijn tumorwaarden zijn inmiddels voor ¾ gezakt en ik ben bijna klaar met de behandelingen. In februari heb ik weer een scan, dan gaat we zien hoe ik ervoor sta.’

Met haar onzekere toekomst gaan zij en haar partner wisselend om. ‘Ik ben gelovig en niet bang om te sterven, maar ik wil nog wel zoveel mogelijk meemaken van het leven. Als ik me goed voel, denk ik in jaren en als ik me slecht voel kijk ik veel minder ver vooruit. Dat schommelt. Voor mijn man is het op momenten veel zwaarder. Hij moet alleen door als ik er niet meer ben. We proberen nog zoveel mogelijk te kijken naar wat we wel kunnen en te genieten van alles wat we samen nog meemaken.’

Christine vertelde haar verhaal in januari 2023. Intussen kunnen er veranderingen in haar gezondheid zijn opgetreden.

Lees hier meer verhalen over baarmoederkanker.