Hierin nodigt de kinderboekenschrijver de lezer uit om mee te gaan in haar ‘avontuur dat kanker heet’. In haar geval: hodgkin.

 

Eén op de drie Nederlanders krijgt in de loop van zijn leven een vorm van kanker, haalt zij aan. Kanker komt dus váák voor, maar de meeste boeken erover zijn ‘serieus van toon’, en ‘nog veel vaker zielig’, vindt Maaskant. Je raadt het al: Maaskant wil dat heel anders doen. Ze wil haar leven als kankerpatiënt eerlijk ‘maar ook zo leuk mogelijk’ opschrijven. Maaskant kan schrijven, en haar verslag, dat deels reeds online is gepubliceerd, leest vlot weg. Gek genoeg werkt haar associatieve stijl soms heel goed, maar soms wekt het ‘kinderboektoontje’, sorry, jeuk op.

 

 

Ja, er zijn veel boeken over kanker, maar in de meeste lees je toch weer nieuwe ervaringen. Want het zijn nieuwe mensen, nieuwe patiënten, die de ziekte voor het eerst meemaken en daar woorden voor zoeken. Daarbij helpt het als de auteur al schrijver was voordat hij ziek werd. Dat geldt ook voor journalist Eelco Meuleman (1961), die begin 2022 te horen kreeg dat er een tumor was ontdekt aan zijn nier, uitgezaaid naar de long erboven. Meuleman schreef vorig jaar in de Volkskrant over de ‘grote vreugde’ die hem overviel toen hij hoorde dat hij ongeneeslijk ziek bleek. In Het leven van een vrolijke kankerpatiënt is een deel van deze columns uitgebreider terug te vinden. Net als Maaskant heeft de opgewekte Meuleman als doel ‘goudeerlijk’ te zijn over zijn aandoening en wat het met hem doet, maar eigenlijk is hij vooral echt open over zijn avonturen in de dark room en drugsgebruik. Hij maakt een tikje provocerende observaties, met mooie zinnen die het goed doen als ‘streamer’, écht bloot geeft hij zich niet. 

 

 

 

 

 

 

 

Bron: www.medischcontact.nl