Boek: 'Het staartje van mama Nijlie is ziek'.
Auteur: Michel Hasselerharm - ad.nl/oldenzaal
OLDENZAAL - Het was een opmerking van haar dochter. Dat haar moeder dan wel kaal was, maar net zo lief bleef als altijd. Dat gaf Janne de Jong het laatste zetje voor haar prentenboek over een nijlpaard die een bobbeltje in haar staart ontdekt.
Bij de Oldenzaalse leerkracht werd vorig jaar april een knobbeltje in haar borst gevonden. Ze was 33, had twee kinderen van negen maanden en tweeënhalf jaar en geen reden om het ergste te denken. Het zou wel iets met haar laatste zwangerschap te maken hebben, dacht ze eerst. Maar het bleef in haar hoofd zitten dat het ook iets meer kon zijn. "Toen ik beneden kwam en de kinderen aan tafel zag zitten, bedacht ik me dat ik het toch zeker wilde weten. Ook voor hen."
Verlies van het haar onvermijdelijk:
Het bleek kanker in een heel agressieve vorm. Chemotherapie was de enige optie. "Een van de eerste dingen die ik de dokter toen vroeg, was of ik dan ook al mijn haar kwijt zou raken. Dat is, zeker voor een vrouw, toch wel een ding." Toen ze hoorde dat het onvermijdelijk was, pakte ze resoluut door. "Ik wilde niet wachten tot het haar half uitgevallen was, maar zelf de regie houden en mijn haar doneren."
Haar familie en vrienden zamelden als verrassing geld in, zodat ze al voordat de chemo begon, precies die pruik kon kopen die ze wilde. Toen ging het haar er af. Ze had wel wat zenuwen om het thuis te laten zien. Zouden de kinderen bang worden? Dochtertje Zonne haalde die vrees meteen weg. "Ze aaide een keer over het hoofd en zei: 'maar je bent nog steeds even lief'."
In antwoord op alle vragen:
Dat was het moment waarop ze besloot dat ze een kinderboek zou maken. Een idee waar ze tijdens het hele proces rond haar ziekte al mee liep. "Het is een moeilijke tijd, die ook kinderen raakt. Zonne zat vol vragen. Waar ik toch elke keer naartoe moest? Of het pijn deed? Dat soort dingen", vertelt De Jong.
Het boek is er nu. 'Het staartje van mama Nijlie is ziek' heet het. Janne schreef de teksten en maakte de tekeningen. Zusje Tonke deed de digitale productie. "Ik heb bewust voor een staartje gekozen, want dat heeft een mens niet. Dat maakt kinderen wat minder bang." Inmiddels staat Nijlie ook bij Zonne en haar broertje Bolt op de boekenplank. Het meisje zal er heel wat van haar vragen en uitspraken in terugvinden.
Tekst gaat verder onder de Foto:
De cover van het boek 'Het staartje van mama Nijlie is ziek'.
Foto: Janne de Jong
Niet om alles te verklappen, maar met de moeder van Nijlie komt het goed. Ze verliest weliswaar haar staartje, maar wordt helemaal beter. Ook met Janne de Jong gaat het weer goed. Ze beschouwt zichzelf als genezen. Al zou ze zeven jaar moeten wachten om het officieel te mogen zeggen. "Het boek is ook een soort van bedankje aan al die gedreven artsen en verpleegkundigen die daarbij hebben geholpen."
Een kwestie van geluk:
Eén ding wil ze over het afgelopen jaar graag nog kwijt. Ze is, al zegt ze het zelf, een heel positief ingesteld persoon. Het werd door menigeen gezien als de reden dat ze de kanker overwon. "Het stoort me als mensen dat zeggen. Dat als je maar positief bent, het wel goed komt. Daarmee doe je kankerpatiënten die niet genezen tekort. Het is vooral een kwestie van geluk."
Haar haren zijn inmiddels grotendeels terug. Ze is, zoals ze zegt, al aardig aan het sparen voor een nieuwe paardenstaart. De pruik is verkocht. Met onder andere de opbrengst daarvan werd de productie van het boek betaald en is het gratis verspreid onder de mammapoli's in Overijssel, Friesland, Groningen en Drenthe. Als het aan Janne de Jong ligt, volgt weldra de rest van Nederland. Om dat te realiseren, wordt van elke verkocht boek een gratis exemplaar aan een mammapoli geschonken.
Janne de Jong leest dochter Zonne voor uit 'Het staartje van mama Nijlie is ziek'. Het prentenboek wordt gratis verspreid over alle mammapoli's in Nederland.
Foto: Carlo ter Ellen DTCT.
De hardcover 'Het staartje van mama Nijlie is ziek' kost 13,95 euro en is te bestellen via mamanijlie@hotmail.com
Janne de Jong.
Foto: Carlo ter Ellen DTCT.
Bron: www.ad.nl