Blog van Ilse Pipeleers: ( Kanker maakt je in een jaar tijd oud )

11-05-2017 20:43


Auteur:  Ilse Pipeleers.



Ik draag een nieuwe bril. Eentje met bifocale glazen. Ja, dat zijn zo van die glazen met een maantje om te kunnen lezen. Inderdaad, zo'n bril voor oude mensen. En nu dus ook voor mij. Wat een geluk dat ze die maantjes tegenwoordig onzichtbaar in het glas verwerken. Maar toch.

                                           

Voor mijn kankerbehandeling kon ik me nog behelpen met een trendy leesbrilletje. Lage rugklachten bleef ik met getrainde buikspieren ook de baas. Die vroegtijdige slijtage aan de rug is het gevolg van een aangeboren afwijking aan de ruggenwervel.



Dus er zat al wat sleet op mijn lijf Kanker maakt je in een jaar tijd oud. Eens de strijd tegen de ziekte is gestreden en de overwinning is gevierd, zit je nog met een slagveld. De algemene conditie is niets meer in vergelijking met wat het was. De spiertonus, daar schiet werkelijk niks van over. Het lijkt wel of spieren in het geheel zijn verdwenen. En als er niets meer is om de ruggengraat te ondersteunen, krijg je nog meer last van die al gehavende rug.


Om het geheel mooi af te werken, komen daar nog extra gewrichtsklachten bij. Dat alles heeft te maken met de typische kankervermoeidheid na een behandeling. Natuurlijk is het de bedoeling om die conditie weer op peil te krijgen en mijn lichaam weer te trainen voor de elitetroepen, maar de geleverde veldslag laat diepe sporen na.



Mijn zicht is verslechterd. Niet alleen bij het lezen maar ook om in de verte te kijken. Om niet voortdurend van bril te moeten wisselen, zijn bifocale glazen een gemak. Dat wel, maar je voelt je plots zo oud. Na de acceptatie van de vreselijke ziekte vraagt het nu weer heel wat bravoure om de schade van de kankerbehandeling te aanvaarden. En dan besef ik echt wel dat ik al bij al nog geluk heb. Strijdgenoten moeten door het leven met een dikke arm, vochtophopingen in hun lichaam, zenuwpijnen en noem maar op.



Wanneer de kanker voor de buitenwereld voorbij is, leven wij nog jaren in een lichamelijke en geestelijke ruïne. De wederopbouw is in volle gang. En ik ben uiteindelijk heel tevreden met mijn nieuwe bril. Het montuur is tenminste trendy.


Ilse Pipeleers (42) uit Diepenbeek schrijft een wekelijksdagboek over haar leven na borstkanker.




Bron: www.hbvl.be