Blog over Elynn ( Elynn van den Brink 30-04-2015 - 30-04-2017 )
Auteurs: Rob en Chantal.
In november 2011 is bij onze jongste dochter Elynn een zeldzame kwaadaardige hersentumor genaamd plexus carcinoom ontdekt. Na 42 maanden is Elynn op 30 april 2015 overleden. Wat zullen wij haar missen. Elynn, Jij bent de liefste!
In loving memory Elynn:
zondag 30 april 2017.
Als je voor het eerst moeder wordt is dat het allermooiste gevoel van de hele wereld en als je daarna opnieuw gezegend wordt met nog een prachtige dochter dan ben je de gelukkigste vrouw op aarde. Een zusje voor Aimée. Ik was zo ontzettend gelukkig. En dan na 2 jaar stort je wereld in.
Het is niet te bevatten wat er met je gebeurt als je hoort dat je kindje kanker heeft en de prognose somber is. Toch wilde de oncoloog haar een kans gegeven. Een kans op leven. Dat was het begin van een lange, zware periode, maar wel met hoop. Hoop op genezing.
Operaties, narcoses, MRI'S, bloedprikken, prik in PAC, prik in Ommaydrain, sondes, chemokuren, spoedopnames. Onvoorstelbaar wat ons meisje allemaal heeft moeten ondergaan. En wat was ze een kanjer. Ik ben zo ontzettend trots op haar.
Moeilijk voor ons om te moeten zien wat er allemaal gebeurde met Elynn. Wij konden alleen naar toekijken en er voor haar zijn. De constante angst om haar te verliezen. Voor elke uitslag al dagen buikpijn. Haar medicijnen moeten geven, haar moeten prikken, haar darmen moeten spoelen, haar 5x per dag moeten katheriseren. Inplaats van dat je kindje steeds zelfstandige wordt en zinnelijk wordt moesten wij haar steeds meer verzorgen en werd ze steeds meer afhankelijk van ons.
Na het slechte nieuws werd Elynn verlamd vanaf haar middel. Moeilijk om haar steeds meer te zien inleveren. Elke keer verleg je je grenzen en zie je hoe de kanker haar steeds meer beperkt. Het was vreselijk om dan toch echt het keerpunt te zien. Het besef dat je toch echt je kindje gaat verliezen en dat je haar moet loslaten voor altijd. Bizar dat je totaal geen invloed hebt over je leven hebt en die van je dochter. Moeilijk te beseffen dat ze het gevecht tegen kanker heeft verloren. Zo oneerlijk waarom Elynn dit is overkomen. Gewoon stomme pech was het helaas. Maar gelukkig hebben we ook zoveel mooie herinneringen nog kunnen maken met haar. Elynn heeft na de diagnose nog 42 maanden geleefd en die tijd met haar had ik niet willen missen. Ik ben trots dat ik haar mama mocht zijn. En nu is het de dag dat we haar al 2 jaar moeten missen. Een dag die voor altijd op mijn netvlies is gebrand. Een dag alsof het gisteren is gebeurd.
Niet te bevatten hoe snel de tijd gaat en de tijd gewoon doorgaat. Iedereen gaat door met zijn leven en natuurlijk ook wij. Hopelijk hebben we nog een heel leven voor ons en daar kunnen we maar beter het beste van maken. Misschien nu juist wel meer voor 2 ook voor Elynn.
Ik mis Elynn iedere dag. Ik zou haar zo graag nog bij me willen hebben en voor haar zorgen. Ik zou zo graag willen dat Aimée zou opgroeien met haar zusje. Ik zou zo graag nog elke dag foto's van Elynn willen delen en dat iedereen weet dat Elynn geleefd heeft en dat ze niet vergeten wordt. Dat ze nog altijd bij ons gezin hoort!
Lieve Elynn, ik hoop dat er een plek is waar wij elkaar ooit weer gaan ontmoeten. Tot het zover is blijf je levend, in gedachten, symbolen, herinneringen en het noemen van je naam.
Goodbyes are not forever Goodbyes are not the end They simply mean " i'll miss you", untill we meet again.
Verdwenen uit ons dagelijks bestaan maar voor altijd in ons hart! Elynn* "Jij bent lief" 30-04-2015 - 30-04-2017 Tot ziens onze lieve Elynn.....tot ooit!!!!!
Dikke kus mama, papa en je zus Aimée .
Aimée en Elynn:
