Blog Caroline over haar borstkanker: ‘Wat ziet dat ziekenhuisbed er verleidelijk uit’.

Auteur: Online redactie Libelle Daily

Gezellige, ontspannen zaterdagavonden blijken inmiddels ook niet meer vanzelfsprekend. Dit weekend zou Lies voor me komen koken. Het kookrooster van mijn vriendinnen loopt trouwens nog steeds als een trein, zo blij mee! Maar dit terzijde. 

Zaterdag voelde ik me de hele dag, zacht uitgedrukt, al niet 'top'. Op goede momenten heb ik geen pijn in merg en been en voel ik me niet wagen- en/of zeeziek, maar toen had ik daar allemaal wèl last van.

Aan het begin van de avond kwam ik rillend op het idee om mijn temperatuur eens op te nemen. Ik bleek bijna 39 graden koorts te hebben. Als je met chemo's begint, krijg je daar de gebruiksaanwijzing 'Neem direct contact op met het ziekenhuis als...' bij. Koorts en rillingen staan op dat lijstje, dus ik belde en moest meteen langskomen.

Lies was nog maar net binnen en wierp met vooruitziende blik de door haar meegebrachte paprika's en een stuk oude kaas in een tas, de weekendkrant erbij, en daar gingen we. Mijn dochter moest het helaas zonder avondeten stellen, maar die zou nog uitgaan en wekte niet de indruk dat ze onder mijn afwezigheid zou gaan lijden. Ik belandde in de zogeheten spoedkamer en mijn bloed werd geprikt. De uitslag duurde uren. Eerst zat ik nog gewoon op een stoel, maar, man, wat was ik moe, dus ik vroeg of ik op het bed mocht gaan liggen. Nooit geweten dat een ziekenhuisbed er zo verleidelijk uit kon zien. Dus dronken we thee, aten paprika en kaas en lazen de krant. Voor de gezelligheid  maakte ik een selfie van ons en ik schrok me rot van wat ik zag. Zo confronterend dat ik er van moest huilen.

De dienstdoende verpleegkundige was om in te lijsten en mee naar huis te nemen. Opgewekt en no-nonsense. Grappig ook. Ik vind het iedere keer weer onvoorstelbaar, maar ik ben in het Antoni van Leeuwenhoek in al die maanden nog steeds niemand met een slecht humeur tegengekomen. En dat helpt echt zó enorm. Nadat ik even gepiept en geklaagd had, waarschuwde ze me dat er voorlopig waarschijnlijk geen normale dagen meer zouden komen, dat het genoeg energie zou kosten om iedere dag zo goed mogelijk door te komen... Niet leuk, wel helder.

Pas rond middernacht vertrokken we weer. Ik had geen infectie, hoefde geen antibiotica en bleek ineens ontzettende zin in frites te hebben. Helaas was de snackbar bij mij om de hoek al gesloten, dus ik ging maar naar bed...

Caroline Griep (51) is freelance journalist en personal organizer. Om de week woont ze samen met Pleun (18), die net is geslaagd voor haar eindexamen. Na het zwemmen zag ze een kuiltje in haar borst, een paar weken later bleek ze borstkanker te hebben.

Bron: www.libelle.nl