Auteur: Jaap Luikenaar - manopdemammapoli.nl/post

e hebben nog even te gaan, maar voordat je het weet is het oktober, sinds jaar en dag de borstkankermaand genoemd. Het is de periode waarin de roze lintjes weer worden opgeprikt en ook het bekende plaatje van de eierendoos met tien ´foute´ citroenen weer eens uit het fotoarchief wordt geplukt. Je weet wel: die citroenen staan symbool voor het regelmatig onderzoeken van je borsten op bobbeltjes en andere onregelmatigheden.

En natuurlijk zijn er in oktober weer tal van bijeenkomsten door het land: voor borstkankerpatiënten en zorgverleners. Maar dit jaar zeker ook voor partners.

Samen drinken ?

Zelf ga ik naar het Borstkankersymposium dat op zaterdag 15 oktober op het Landgoed Zonheuvel in Doorn plaatsvindt. Het is al acht jaar lang een terugkerend evenement waarop vooral veel vrouwen afkomen. Niet zo verwonderlijk natuurlijk, gezien het onderwerp. En vrouwen kunnen daar met elkaar heel open en diepgaand over praten. Maar wie kijkt naar de oorspronkelijke betekenis van dat woord ‘symposium’: ‘samen drinken’ of ‘drinkgelach’, zal in de eerste plaats mannelijke deelnemers verwachten. In het oude Griekenland van Plato en Socrates was het symposium namelijk een feest waarbij gegeten, gedronken, gebeden én gediscussieerd werd. Uitsluitend bedoeld voor vrije mannen.

Ervaringen delen:

Ik hoop van harte dat ik straks niet de enige man of partner (m/v) ben op dat Borstkankersymposium.  Ook al vanwege het thema ‘Zorg voor elkaar’. Spreekster Maaike Schuurman van  de borstkankervereniging BVN zegt daarover: ‘Het belang van dit symposium is het lotgenotencontact. Ik heb ervaren hoe waardevol het is voor mensen die in hetzelfde proces zitten en hetzelfde hebben meegemaakt om met elkaar te kunnen delen’.

Nadat ik het boek Man op de mammapoli heb geschreven werk ik als 'ervaringsdeskundige' vrijwilliger in het Eindhovense Centrum voor leven met en na kanker. In dat 'inloophuis' merk ik hoe nuttig, bruikbaar en ook prettig het is voor partners die allemaal in eenzelfde proces zitten, om naar elkaars verhalen en ervaringen en luisteren en deze uit te wisselen.

Hetzelfde schuitje:

Organisator Sabine Wernars van de stichting Jij Speelt De Hoofdrol heeft me daarom gevraagd om tijdens het symposium een programma-onderdeel specifiek voor partners te organiseren. Vanzelfsprekend en met veel plezier heb ik daar ‘ja’ op gezegd. Want niet alleen patiënten zijn elkaars lotgenoten. Hun partners zitten in een soortgelijk schuitje en kunnen zonder twijfel iets van elkaar opsteken. Net als patiënten hebben ook partners raakvlakken. En zitten met vragen of komen in situaties terecht waarin ze het zelf maar moeten zien te rooien. Hoe leerzaam en stimulerend kan het dan zijn om te ervaren dat je niet de enige bent en te horen hoe anderen het aanpakken en oplossen. 

Praatgroep voor mannen...

Maar ja, zoals bekend: partners - bij borstkanker meest mannen -  zijn niet makkelijk te porren voor zo een bijeenkomst. Mannen praten niet graag over wat er 'van binnen' allemaal omgaat. Praatgroepen voor mannen zijn vaak ten dode opgeschreven.  Je moet dus wel overtuigd zijn van je boodschap om tijdens het Borstkankersymposium 'iets' voor mannen te organiseren. En dat ben ik. Het is een gevolg van de hiervoor al genoemde fijne, open en eerlijke gesprekken die ik met partners - mannen - heb gevoerd.

Eigenwijs dus misschien en tegen de stroom in, maar toch: partners, ik hoop van harte jullie op het Borstkankersymposium te zien en te spreken én er - net als die oude Grieken - vanzelfsprekend ook samen wat te drinken.

Bron:  www.manopdemammapoli.nl