In oktober 2018 kreeg Betty vage buikklachten en problemen met haar ontlasting. Na een week of drie ging ze voor de zekerheid toch naar de huisarts. Ze moest niet uitgaan van het ergste, maar werd wel verder onderzocht. Ruim een drie maanden later hoorde Betty dat ze een tumor van 21 cm op haar eierstok had.

Van huisarts naar spoedeisende hulp:

‘De huisarts zei nog tegen me, kanker is het écht niet.’ Voor de zekerheid vond er bloedonderzoek plaats, maar daar kwam niets afwijkends uit. Betty kreeg van haar huisarts zakjes voorgeschreven voor een gezond ontlastingspatroon. ‘Die heb ik een maand gebruikt, maar ik bleef klachten houden en begon ondertussen ook af te vallen. Ik had het idee dat ik als ik op mijn rug op bed lag iets vast kon pakken.’ Van de huisarts kreeg ze een doorverwijzing naar de MDL-arts, maar haar dochter zag dat Betty pijn had en stuurde haar naar de huisartsenpost. Daar werd ze doorverwezen naar de spoedeisende hulp. Ze onderging allerlei onderzoeken, wat uren in beslag nam. Toen Betty van een verpleegkundige hoorde dat de gynaecoloog gebeld werd, schrok ze. ‘Ik zou toch niet zwanger zijn, zei ik nog tegen m’n dochter. Dat was inderdaad niet zo, want ik had kanker. Eierstokkanker. Dat hoorde ik op 19 januari 2019.’

Zwaar behandelingstraject voor eierstokkanker:

Betty voelde hoe de grond onder haar voeten weggemaaid werd. ‘Ik had een tumor van ruim 21 cm op mijn eierstok. Direct de volgende dag onderging ik meer onderzoeken, om uit te vinden wat voor eierstokkanker ik precies had.’ Daarna ging het snel. Op 31 januari startte Betty met haar eerste chemokuur. Dat verliep moeizaam. ‘Ik werd ontzettend ziek en ben 11 dagen opgenomen geweest. Daarnaast liep ik ook nog een ziekenhuisbacterie op.’ Na een operatie en nog een aantal chemokuren hoorde Betty uiteindelijk op 12 augustus 2019 dat ze schoon was.

Ongeneselijk ziek:

Vol goede moed probeerde Betty haar leven weer op te pakken. ‘Ik heb een tatoeage laten zetten met de begin- en einddatum van mijn behandeling en ‘killing cancer’.’ Ze bleef onder controle en het leek steeds beter te gaan. ‘Een jaar later, in oktober 2020, kreeg ik weer buikklachten. Ik bleek ook verhoogde tumormarkers te hebben.’ Uiteindelijk bleek in december 2020 dat Betty ongeneselijk ziek is. En begin 2021 startte ze met de volgende ronde chemotherapie. ‘Daar heb ik best over getwijfeld, want ik werd er zo ziek van. Maar als die kuur zou aanslaan, dan kwam ik in aanmerking voor een traject met PARP-remmers en dat wilde ik proberen.’

De kuur sloeg aan en Betty begon hoopvol aan de PARP-remmers. ‘Ik kreeg helaas last van erge bijwerkingen. Mijn hele lijf zat onder de pijnlijke rode bulten. Daarom moest ik er abrupt mee stoppen. Daarbovenop kreeg ik toen ook corona. Ik werd opgenomen in het ziekenhuis en ik moet bekennen dat ik daar niet veel meer van weet.’ Afgelopen februari kreeg Betty haar laatste chemo. Ze wacht nog op de uitslag van de scan.

Geniet van man, kinderen en kleinkinderen én een oneindige bucketlist:

‘Het is heel beangstigend als je niet weet wat er in je lijf gebeurt. Ik heb best wat vreemde reacties uit mijn omgeving gehad ook. “Je bent al vier jaar ziek, is het echt wel zo erg?” Dat heeft me veel gedaan. Ook ben ik onderweg veel lotgenoten verloren, dat komt iedere keer weer heftig binnen. Daar kan ik het gelukkig goed over hebben met de casemanager uit het ziekenhuis. Zij begeleidt me door de behandelingen heen, houdt me met twee benen op de grond en spreekt me streng toe als ik dat nodig heb.’

Betty weet in ieder geval één ding zeker en dat is dat ze nog zo lang mogelijk van haar man, kinderen en kleinkinderen wil genieten. ‘Ik heb me nooit met de prognose bezig gehouden. Natuurlijk heb ik in het begin van de diagnose veel gepiekerd, maar dat maakt je écht gek. Ik kom nu de dagen beter door. Ik ben veel thuis, ga af en toe kijken bij het sporten van de kleinkinderen en kan zelf nog een boodschap doen. Ik heb een auto met invalidekaart en een scootmobiel van de gemeente gekregen, daardoor ben ik nog redelijk mobiel. Regelmatig heb ik last van alle indrukken en weinig energie, maar dat heb ik er voor over. Nu wil ik vooral genieten van alles wat ik nog wel mee mag maken.' Betty heeft een bucketlist, die ze regelmatig aanvult. ‘Ik heb al zoveel moois gedaan en meegemaakt, maar ik heb het gevoel dat als ik alles op mijn bucketlist heb afgestreept, het gedaan is. Daarom blijf ik ‘m aanvullen.’

Betty vertelde haar verhaal in maart 2023. Intussen kunnen er veranderingen in haar gezondheid zijn opgetreden.

Lees hier meer verhalen over eierstokkanker.

Bron: www.olijf.nl/ervaringsverhalen