Op haar 23ste kreeg Angelique een gezwollen buik, was ze vaak misselijk en viel ze regelmatig flauw van de pijn. Een cyste, dat is wat de arts in het ziekenhuis dacht. Ze kreeg de boodschap dat deze vanzelf wel zou verdwijnen. Na een second opinion in Leuven kreeg ze slechts nieuws: ze had eierstokkanker.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

‘Ik had ontzettend veel klachten en vertrouwde het niet, daarom ben ik voor een second opinion naar het ziekenhuis in Leuven gegaan’. Angelique werd uitvoerig onderzocht en kreeg direct de boodschap dat het er niet goed uitzag. ‘Ik dacht dat de cyste misschien groter was dan werd gedacht en ik een eierstok kwijt zou raken, maar het bleek eierstokkanker stadium 3 te zijn. De artsen adviseerden een operatie, die snel moest plaatsvinden, en chemo. Het kwam niet echt binnen op dat moment.’

 

Twee weken later werd Angelique geopereerd. Tijdens de operatie is de zieke eierstok verwijderd en wat omliggend weefsel, want de kanker was al uitgezaaid. De andere eierstok hebben de artsen kunnen redden. ‘Vier weken na de operatie kreeg ik mijn eerste chemo. Toen kwam het eigenlijk pas echt binnen dat ik ziek was. Mijn haren vielen al snel uit, ik had last van schimmels, oor- en oogontstekingen, was uitgedroogd en kon eigenlijk niets meer zelf. Niet naar het toilet of een stukje wandelen bijvoorbeeld. Dat was een hele heftige periode. Ik ben maanden van m’n leven kwijtgeraakt.’

 

 

 

Eenzaamheid tijdens behandelingen:

 

Iedere chemokuur viel Angelique zwaarder en haar lijf reageerde heftig. ‘Ik wist wat me te wachten stond en ben heel positief ingesteld waardoor ik mezelf moed kon inpraten. Komaan, we gaan door, het gaat je lukken. Het was eigenlijk een grote waas met als einddoel: het einde van de chemo halen. Ik wilde leven, ik wilde mama worden en die gedachten hebben me op de been gehouden.’

 

Tijdens de behandelingen heeft Angelique zich wel vaak eenzaam gevoeld. ‘Dan lag ik op een kamer met allemaal 50-60 jarigen. Ik heb fijne vriendinnen en daar kon ik wel bij terecht, maar dat is toch anders. Uiteindelijk ben ik op Olijf gewezen, want in België hebben we niet echt iets vergelijkbaars.’

 

Na haar laatste chemo was Angelique nog ruim een maand heel erg ziek. ‘Op de dag van de laatste chemo was ik heel blij, maar ik voelde me vooral nog erg beroerd. Het is wel het moment dat ik voor het eerst iets op social media heb geplaatst over mijn ziekte met de boodschap dat het belangrijk is dat je de signalen van je lijf altijd serieus neemt en je jezelf moet laten checken.’

 

 

 

Moeder na 3,5 jaar IVF

Inmiddels heeft Angelique haar leven zo goed en kwaad als het gaat opgepakt. Ze heeft veel maagproblemen, last van littekenweefsel en is nog erg moe. Ze gaat om de zes maanden op controle. ‘Ik werk nu 80%, dat is al zwaar, meer zit er echt niet in. Daarnaast ben ik een hele trotse moeder. Dat is niet vanzelfsprekend, want tijdens de chemo zijn er veel goede cellen aangetast. Ik heb geen eicellen ingevroren voor mijn behandelingen. Ik was zo jong en er was eigenlijk geen tijd voor. Na 3,5 jaar IVF ben ik uiteindelijk zwanger geraakt, daar ben ik heel dankbaar voor. Ik wilde graag nog een tweede kindje, maar er is pas gebleken dat ik een cyste op mijn laatste eierstok heb. Daar komt bij dat ik in de pre-menopauze zit door de behandelingen. Helaas moet ik dus accepteren dat het tweede kindje er niet gaat komen. Die kanker heeft heel veel afgepakt. Als deze cyste niet weggaat word ik nog een keer geopereerd. Mijn laatste eierstok en baarmoeder worden dan verwijderd, zodat de kans op terugkeer van de kanker kleiner wordt.

 

 

 

Angelique vertelde haar verhaal in augustus 2022. Inmiddels kunnen er veranderingen in haar gezondheid zijn opgetreden. Angelique is toch nog zwanger geraakt van haar tweede kindje, dat in het voorjaar van 2023 wordt verwacht.

 

Lees hier meer verhalen over eierstokkanker.

 

 

 

 

 

 

 

 

Bron: www.olijf.nl/ervaringsverhalen