“Als zelfstandige en kankerpatiënte val ik tussen de mazen van het sociale vangnet”.

Auteur: Ilse Pipeleers van Het Belang van Limburg.

Wat ben ik blij dat ik weer aan het werk ben. Samen met David in onze zaak. Wat heb ik dit gemist. De sociale contacten, de voldoening van tevreden klanten. Horeca is hard werken, in ons geval 11 uur per dag, maar het is absoluut de moeite waard. Het is het leukste wat ik ooit heb gedaan.

Foto: HBvL

De enige vereiste is gezond blijven. Net daar hebben we geen controle over. Virussen en bacteriën zijn onze grootste vijand. En dan hadden we nog geen rekening gehouden met kanker. Dan pas besef je hoe kwetsbaar je bent.

Zelfstandige ondernemers verzekeren zich tegen verlies van inkomen. Een dure grap, maar wel noodzakelijk. Ook de ziekenkas keert een vervangingsinkomen uit. Maar als meewerkende echtgenoot van een zelfstandig ondernemer heb je geen recht om terug te vallen op zo'n vervangingsinkomen. Blijf je thuis, heb je niks.

Ik val tussen de mazen van het sociale vangnet. Tijdens mijn kankerbehandeling ben ik blijven werken. Niet alleen omdat ik het heel graag doe, maar ook omdat het anders financieel onhoudbaar was.

David en ik zijn volledig op elkaar ingewerkt. Het is onze sterkte, maar ook onze grootste zwakte. Valt een van ons uit, dan hebben we een ernstig probleem. Dat hadden wij dus na mijn dubbele borstreconstructie. Zes weken 'out'.

Onze foodcorner zonder mij openhouden, zette hem voor meerdere obstakels. Een eerste uitdaging was het vinden van een enthousiaste medewerker. Iedereen is er naar op zoek binnen de horeca. Ze zijn amper te vinden. En als je dan een fijne medewerker treft, dan is die zo goed als onbetaalbaar, zowel op basis van interim als een tijdelijk contract. De loonkost is in ons land echt veel te hoog.

Foto: HBvL

En dus moet je als jonge onderneming alles goed op een rijtje zetten en een keuze maken. Of je kiest ervoor om de zaak open te houden, hard te werken en op het einde van de rit weinig of niets over te houden vanwege de hoge loonkost.

Of je bijt door de zure appel heen en je sluit zes weken de deuren. David koos voor dit laatste. Hij maakte gebruik van die tijd om thuis orde op zaken te stellen en goed voor mij te zorgen.

Dus ja, ik ben blij dat ik weer aan het werk ben. Blij omdat ik het heel graag doe, blij om samen weer de kost te kunnen verdienen.

Bron: www.hbvl.be