( 1 sep 2016 ) Alles was te proberen, leek de filosofie van Klaus Ross (reconstructie).

Tientallen Nederlandse kankerpatiënten trokken naar de Klaus Ross Kliniek in Bracht, in de hoop op genezing. Wie kwamen ze tegen? Waarom zijn velen nog steeds enthousiast? Het verhaal over de alternatieve behandelaar op basis van twintig getuigenissen.

Levensverwachting: nog vier maanden.' Dat is wat André Hartel in 2010 te horen krijgt. Hij heeft longkanker met uitzaaiingen. Maar Hartel geeft zich niet zomaar gewonnen. Hij struint internet af, op zoek naar alternatieve behandelingen. Op zijn weblog schreef hij: ,,Kiezen voor het alternatieve circuit is een eenvoudige. Het is de enige keuze die je hebt."

Hartel leest over dichloorazijn (dca), een alternatief middel dat eerder ook door de omstreden internist Wim Huppes gebruikt werd. Hartel waagt het erop en krijgt dca bij een Duitse Heilpraktiker. Hartel slikt 51 pillen per dag. Daarnaast komt hij onder behandeling van de Duitse arts Bozena Kilarski. De resulaten mogen er zijn, meldt Hartel op zijn blog. Op 14 november 2012 gaat de vlag uit: op een mri-scan is geen kanker meer te ontdekken.

Bovenetage in Venlo:

Ook anderen moeten van zijn kennis profiteren, vindt hij. De koffiehandelaar stapt in de kankerbehandelingen. Eerst op een bovenetage in Venlo en vanaf 2014 in het Duitse Bracht. Gezondheidscirkel Venlo-Bracht, heet de praktijk.

Hartel doet de behandelingen niet zelf, daarvoor trekt hij zijn oud-behandelaar Kilarski aan. Hij bemoeit zich met alles. Volgens Kilarski zelfs zo erg dat ze binnen het jaar vertrekt.

In 2014 stapt ene Klaus Ross de kliniek binnen. De Duitser, opgeleid in de biomedische techniek, omgeschoold tot Heilpraktiker, is Kilarski's opvolger. Ross - vriendelijke oogopslag, grijs baardje - maakt indruk. Hij belooft niemand genezing, maar geeft ook niemand op. Tot de laatste snik probeert hij patiënten te helpen.

Alles wel toegestaan?

Dat geldt ook voor de rest van het 'medische team' dat uitdijt. De toenmalige vriendin van Hartel wordt 'coach emotionele gezondheid'. Ook treedt een verpleegster aan, die snel vertrekt. ,,Zij was bezorgd of alles wel was toegestaan", weet een patiënt.

Hij vertelt ook dat behandelingen ook door Lorenzo La Cognata werden verricht, een Italiaanse Duitser. Zelf ontkent La Cognata dat. Ook de BIG-geregistreerde arts Wim Steffens zegt dat hij niet in de praktijk werkte. Drie getuigen verklaren tegenover deze krant onafhankelijk van elkaar dat ze de Limburger daar zagen.

Deze krant beschikt over een recept dat Steffens op 10 juni 2015 uitschreef. Zijn registratienummer staat erop, evenals het adres van de kliniek. ,,Ik ben daar een paar keer gaan kijken", zegt Steffens. Toen hij er was, schreef hij naar eigen zeggen medicijnen voor aan patiënten die verslaafd waren aan pijnstillers. Een nabestaande bestrijdt dit: ,,Mijn dochter had pijn, ze was niet verslaafd. Ze haatte medicatie!"

Hoe gek ook in een kankerkliniek; de sfeer is er er positief. Voor veel patiënten is het een verademing dat er tijd voor ze is. ,,In het ziekenhuis sta je na tien minuten weer buiten", verwoordt iemand. In Bracht niet.

Gevoel van saamhorigheid:

Daarnaast is er een gevoel van saamhorigheid in het voormalige hotel aan de Marktstrasse. De bezoekers zijn gelijkgestemd. Genezen van kanker doe je niet met chemo's, vinden de meesten. Het lichaam moet sterk genoeg worden om de kanker zelf de baas te kunnen. Dat kan met vitaminen, kruiden, zuurstof. Experimentele methoden worden omarmd. Ross en Hartel verkondigen hun evangelie met verve, gesteund door patiënten.

Hoe betrokken het team van Gezondheidscirkel Venlo-Bracht ook is; niet alles verloopt soepel. ,,Soms was het er chaotisch", aldus een van de patiënten. Ook wordt duidelijk dat Hartel en Ross van mening verschillen. Hartel doet pogingen om iedereen, Ross incluis, te overtroeven met kennis over nieuwe methoden.

André draafde soms door:

Het is Hartel die in het voorjaar 2015 op de proppen komt met de later omstreden geworden glucoseblokkers, stelt een patiënt. Hartel is in de kliniek ondernemer, vriend, vraagbaak, logé; geregeld slaapt hij op de eerste verdieping. ,,André draafde soms door", zegt een bezoeker.

In de zomer van 2015 barst de bom: Hartel vertrekt. Niet alleen conflicten over de behandelingen spelen daarbij een rol: meerdere bronnen beweren dat Hartel een huurschuld heeft. Hij gaat op eigen houtje kankerpatiënten 'helpen' en belandt in Italië. Vanaf nu is Klaus Ross de man in Bracht.

Ross' start is moeizaam. Al het personeel is vertrokken, op een Duitse assistente na. Als Joan Babona uit Uden er in oktober met haar zieke moeder binnenstapt, zijn er drie andere patiënten onder behandeling. "En zijn assistente moest aan het eind van het jaar ook weg, hij had geen geld", zegt Babona, die met haar moeder 15.000 euro betaalde. "Ik had er alles voor over om haar langer bij me te houden."

Alles uit de kast gehaald:

Ross haalt alles uit de kast om zijn patiënt te helpen. Dca, glucoseblokkers, vitaminen, kurkuma... Het apparaat waarmee afgetapt bloed 'verrijkt' kan worden is kapot, dus dat is even geen optie. Begin december wordt de behandeling stopgezet. Een oncoloog in het ziekenhuis constateert dat haar tumor 'geëxplodeerd' is. "Dat het zo snel was gegaan, begreep ze echt niet", zegt Babona. De moeder van Babona overlijdt op 21 januari 2016.

Na het vertrek van zijn assistente staat Ross er alleen voor. Er komt een gelikte website vol foto's van de trotse Heilpraktiker, gericht op Nederland, waar de meeste klanten vandaan komen. De glucoseblokker 3BP wordt door Ross naar voren geschoven als basis van iedere behandeling. Hij raakt steeds meer bedreven in zijn therapieën en blijft werken aan uitbreiding van zijn kennis. Zo komt hij via orthomoleculair geneeskundige Jack van Dijk uit het Limburgse Beek in contact met een Hongaarse arts die gespecialiseerd is in zuurstofbaden.

Onmogelijkheden bestaan niet:

Ross stelt zich op als een vriend, iemand die net zo graag als zijn patiënt wil dat diegene beter wordt, of in elk geval langer te leven heeft. Hij straalt uit: samen gaan we de strijd met jouw ziekte aan. Hebben de behandelingen geen resultaat, dan denkt hij met de patiënt na over een nieuwe methode. Onmogelijkheden bestaan niet, alles valt te proberen, lijkt de filosofie.

Veel patiënten hebben Ross zo hoog zitten, dat ze meestal 'ja' zeggen op zijn voorstellen. Zo gaat Klaas Tulp uit Drachten, die ongeneeslijke alvleesklierkanker heeft, akkoord met het inspuiten van bloed uit de navelstreng van een lam. In de zomer van 2016 puilt de kliniek uit. Op internet verschijnen lovende verhalen. Zij moedigen andere patiënten aan ook te komen.

Het nieuws dat drie patiënten van de kliniek van Klaus Ross zijn overleden in de dagen na een 3BP-behandeling, op woensdag 27 juli 2016, slaat bij patiënten en nabestaanden in als een bom. Er lijken zich twee kampen te vormen: aan de ene kant aanhangers en patiënten die in de onschuld van Ross geloven, aan de andere kant woedende nabestaanden die hem willen zien hangen. Misschien was de geleverde 3BP wel vervuild, is bij veel supporters van Ross het idee. Ook veel gehoord: ,,Die mensen waren natuurlijk al ontzettend ziek."

Rotsvast vertrouwen:

Hoe dan ook stellen de meeste (oud-)patiënten een rotsvast vertrouwen in hun Heilpraktiker. Klaas Tulp doet onder de getrouwen van Ross een oproep: patiënten moeten het negatieve beeld van de verdachte 'kwakzalver' in de media proberen te kantelen. Maar er zijn ook enkele betrokkenen die het tegenovergestelde willen. Een nabestaande van een overleden patiënt ziet Ross het liefst zo snel mogelijk achter slot en grendel. Dat hij nog altijd niet vast zit, vindt zij onbegrijpelijk en grievend.

Ook Joan Babona heeft geen goed woord voor de Heilpraktiker over. ,,Als ik hem tegenkom, weet ik niet wat ik doe. Ik ben ontzettend boos. De gedachte dat mijn moeder misschien veel langer bij ons had kunnen zijn als we niet naar Ross waren gegaan, vind ik heel moeilijk te verdragen."

Bron: www.bd.nl